Αηδόνης: Η αυτοδυναμία δεν είναι όνειρο, αλλά εφιάλτης

               Μία συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας είναι πλέον το ΠΑΣΟΚ, όπως δηλώνει στο protothema.gr ο υποψήφιος βουλευτής Α' Αθήνας με το Κίνημα, Χρήστος Αηδόνης. Αισθάνεται δικαιωμένος διότι προειδοποιούσε για την κακή στρατηγική του κόμματος και δέχτηκε να συναινέσει. “ Εμείς θέλουμε την παράταξη μας πίσω και θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για να το πετύχουμε”, δηλώνει.
              Ο κ. Αηδόνης δεν αποδέχεται την κριτική ότι η ίδρυση του Κινήματος είναι ένα γινάτι, αλλά αποτελεί ένα όραμα “που μπορούμε και πρέπει να το κατακτήσουμε”. Σκοπός του Κινήματος, σύμφωνα με τον υποψήφιο Βουλευτή, είναι η χώρα να αλλάξει και να εξαφανίσει τις παθογένειες και υπογραμμίζει ότι απαιτούνται πολιτικές “που θα μεταμορφώσουν το κράτος και θα απελευθερώσουν την οικονομία για παραχθεί νέος πλούτος για να κλείσει το κεφάλαιο μιας παρατεταμένης ύφεσης”.
             Ερωτηθείς για ενδεχόμενες συνεργασίες του Κινήματος με άλλα κόμματα απαντά ότι θα προκύψουν από το εκλογικό αποτέλεσμα και πιστεύει ότι είναι καλό για τη χώρα να μάθουμε να συνεργαζόμαστε. Τάσσεται υπέρ μίας συνεργασίας με προοδευτικό προσανατολισμό και όχι “σαν τις κόκκινες γραμμές του κ. Βενιζέλου, που κατάντησαν σκισμένα κουρελόχαρτα”. “Στο παρελθόν οι αυτοδυναμίες μας οδήγησαν στα γνωστά αποτελέσματα της οικονομικής κατάρρευσης. Αυτοί που πιστεύουν ότι η αυτοδυναμία θα δώσει λύση στο πρόβλημα της χώρας απλά θα ζήσουν αντί για το όνειρο, τον εφιάλτη τους”, δηλώνει χαρακτηριστικά.
           Για το Μνημόνιο, ο κ. Αηδόνης αναφέρει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου πέτυχε να δημιουργήσει ένα μηχανισμό στήριξης που δεν προβλεπόταν από τις ευρωπαϊκές συνθήκες και “εξασφάλισε μυθικά ποσά με πολύ μικρό χαμηλό κόστος δανεισμού. Αντί λοιπόν να του αποδοθεί η ορθότητα της επιλογής του ασκείται κριτική η οποία το προηγούμενο διάστημα ξεπέρασε κάθε όριο σκοπιμότητας και λογικής”.

Γιατί ένας ψηφοφόρος της ευρύτερης παράταξής σας να επιλέξει το Κίνημα και όχι το ΠΑΣΟΚ; Μήπως πρόκειται για ένα καπρίτσιο του Γιώργου Παπανδρέου;
            Ποιο ΠΑΣΟΚ, αυτό που απέμεινε αποτελεί μια συνιστώσα της ΝΔ. Το είχα επισημάνει από τον Δεκέμβριο του 2012 και μέσα στην κοινοβουλευτική μου ομάδα, αλλά και με δημόσια διαφοροποίηση μου σε κυριακάτικο φύλλο. Αυτός ήταν και ο λόγος ανεξαρτητοποίησης μου. Είχα επισημάνει τότε ότι η στρατηγική της νέας ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ θα μας οδηγήσει στην εξαφάνιση και σε ποσοστά που δύσκολα θα δικαιολογούν την πολιτική του ύπαρξη. Σήμερα νιώθω δικαιωμένος, όχι γιατί πολύ έγκαιρα επεσήμανα την πορεία παρακμής και συρρίκνωσης, αλλά γιατί τόλμησα να συγκρουστώ και δεν ανέχθηκα να συναινέσω με την σιωπή μου στο διαφαινόμενο έγκλημα. Να λοιπόν γιατί ένας δημοκρατικός πολίτης σήμερα έχει κάθε λόγο να υποστηρίξει μια νέα αρχή μέσα από το κίνημα μας. Γιατί εμείς θέλουμε την παράταξη μας πίσω και θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για να το πετύχουμε.

              Και επειδή πολλοί με ρωτούν αν αυτή η πρωτοβουλία αποτελεί ένα γινάτι απλά απαντώ, ότι το να διεκδικείς μια Ελλάδα δικαιοσύνης, διαφάνειας, ισότητας και αλληλεγγύης δεν είναι γινάτι, αλλά ένα όραμα που μπορούμε και πρέπει να το κατακτήσουμε .

Πως θα χαρακτηρίζατε με μία λέξη τον κ. Θεοδωράκη, τον κ. Τσίπρα, τον κ. Σαμαρά, τον κ. Παπανδρέου, τον κ. Καμμένο, τον Φώτη Κουβέλη και τον κ. Βενιζέλο;

            Είναι άδικο να προσπαθήσω να αποδώσω με μονολεκτικούς χαρακτηρισμούς τα στοιχεία της προσωπικότητας των πολιτικών ηγετών. Είναι ένας πειρασμός που θα ήθελα να τον αποφύγω, γιατί σίγουρα μου είναι αδύνατον να είμαι δίκαιος περιγράφοντας με μια λέξη τη προσωπικότητα του καθένα. Εξάλλου, εκείνο που έχει σημασία είναι τι θα καταγράψει η ιστορία για τον καθένα και όχι το παιχνίδι των εντυπώσεων, που δημιουργεί μια απάντηση σε μια ερώτηση.

Θα συνεργαστείτε με τον ΣΥΡΙΖΑ και υπό ποιους όρους; Με τη ΝΔ θα το επιχειρήσετε αν το απαιτήσουν οι συνθήκες;
            Οι συνεργασίες ως ανάγκη θα προκύψουν από το εκλογικό αποτέλεσμα. Στο παρελθόν οι αυτοδυναμίες μας οδήγησαν στα γνωστά αποτελέσματα της οικονομικής κατάρρευσης. Η πελατοκρατεία, ο κομματισμός, η αδιαφάνεια αποτέλεσαν σύμφυτα μέρη του πολιτικού μας συστήματος και είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής κουλτούρας που αναπτύχθηκε μέσα από την λογική των αυτοδυναμιών. Είναι νομίζω καιρός να μάθουμε να συνεργαζόμαστε ιδιαίτερα τώρα που η χώρα αντιμετωπίζει μια πολύχρονη κρίση. Αυτοί που πιστεύουν ότι η αυτοδυναμία θα δώσει λύση στο πρόβλημα της χώρας απλά θα ζήσουν αντί για το όνειρο τον εφιάλτη τους.
            Για μας η συνεργασία προϋποθέτει προοδευτικό προσανατολισμό και σαφείς δεσμεύσεις, όχι σαν τις προηγούμενες προγραμματικές συμφωνίες και  τις κόκκινες γραμμές του κ. Βενιζέλου που κατάντησαν σκισμένα κουρελόχαρτα.

Τι θέλει να αλλάξει το Κίνημα στη χώρα και γιατί ο λαός να πιστέψει ένα κόμμα που έφερε το Μνημόνιο;
           Το μνημόνιο αποτέλεσε μια αναπόφευκτη επιλογή για να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση της χώρας και να καλυφθούν οι χρηματοδοτικές της ανάγκες. Είναι γνωστό ότι το τελευταία διάστημα πολλοί προσπάθησαν και συνεχίζουν να προσπαθούν να μας πείσουν πως εκεί ξεκίνησε η καταστροφή της χώρας. Μόνο που πρέπει να θυμίσω ότι το 2009 η Ελλάδα έφθασε στο σημείο να παράξει 36 δις ευρώ ετήσιο έλλειμμα, που σε πολύ απλά ελληνικά σημαίνει ότι έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τον γκρεμό της χρεωκοπίας.
           Ποιες ήταν λοιπόν οι επιλογές. Οι τρόποι για να καλύψεις τις χρηματοδοτικές σου ανάγκες είναι πολύ συγκεκριμένοι . Ο πρώτος είναι να κόψεις χρήμα δηλαδή επιστροφή στην δραχμή. Ο δεύτερος να δανειστείς από τις αγορές, αλλά το κόστος δανεισμού θα ήθελα να θυμίσω ότι ήταν 7%, δηλαδή απαγορευτικό και ο τρίτος να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός στήριξης που θα εξασφάλιζε την δανειοδότηση της χώρας για να αντιμετωπίσει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες. Αυτό πέτυχε ο Γιώργος Παπανδρέου. Να δημιουργήσει ένα μηχανισμό στήριξης που δεν προβλεπόταν από τις ευρωπαϊκές συνθήκες και εξασφάλισε μυθικά ποσά με πολύ μικρό χαμηλό κόστος δανεισμού. Αντί λοιπόν να του αποδοθεί η ορθότητα της επιλογής του ασκείται κριτική η οποία το προηγούμενο διάστημα ξεπέρασε κάθε όριο σκοπιμότητας και λογικής.
         Αυτό λοιπόν που εμείς λέμε είναι απόλυτα συγκεκριμένο. Η χώρα πρέπει να αλλάξει και να εξαφανίσει τις παθογένειες που μας οδήγησαν σήμερα εδώ. Αυτό σημαίνει ότι απαιτούνται πολιτικές που θα μεταμορφώσουν το κράτος και θα απελευθερώσουν την οικονομία για παραχθεί νέος πλούτος για να κλείσει το κεφάλαιο μιας παρατεταμένης ύφεσης.