Γιώργος Χρηστοφορίδης: Τα άσχημα μνημόνια άσχημα καίγονται

και απαιτεί τη διεξαγωγή ενός ανεξάρτητου, διαφανή και συμμετοχικού λογιστικού ελέγχου του χρέους της προκειμένου να προσδιοριστεί η προέλευσή του, αλλά και να εντοπιστούν (και να λογοδοτήσουν) εκείνοι που είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό.

Επίσης, σε έκθεση-κόλαφο η Διεθνής Ομοσπονδία για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (FIDΗ), σε συνεργασία με την Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, αναφέρει για την κρίση στην Ελλάδα: «Η συζήτηση για την κρίση στην Ελλάδα γίνεται ολοένα πιο παρωχημένη. Η κατάσταση με την οποία είμαστε αντιμέτωποι σήμερα δεν αποτελεί πλέον “εκτροπή” ή κάτι στιγμιαίο, μια κατάσταση “κρίσης” με την ακριβή έννοια του όρου. Αντιθέτως, γινόμαστε μάρτυρες μιας μετάβασης -σχεδόν ολοκληρωτικής στην Ελλάδα- προς μια νέα κατάσταση πραγμάτων, στην οποία οι συνήθεις κανόνες, ιδιαίτερα αυτοί που αφορούν στα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, αμφισβητήθηκαν, υποβαθμίστηκαν και ενδεχομένως σχετικοποιήθηκαν.

Επίσης, μια ακόμα μεταβολή μπορεί να παρατηρηθεί στον τρόπο λήψης αποφάσεων για ζητήματα τα οποία υπό κανονικές συνθήκες εμπίπτουν στην εθνική κυριαρχία. Εδώ, ένα νέο πολιτικοοικονομικό μοντέλο, υπό το οποίο η de facto εξουσία ασκείται όλο και περισσότερο από υπερεθνικές δυνάμεις, φαίνεται να έχει προοδευτικά υποκαταστήσει τον ρόλο των εθνών- κρατών. Αυτή η μετατόπιση υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια που έχουν θέσει τα κράτη όσον αφορά τη νόμιμη και οικειοθελή παραχώρηση της κυριαρχίας τους στους διεθνείς οργανισμούς στους οποίους ανήκουν, και πρωτίστως στην Ευρωπαϊκή Eνωση».

Η συγκεκριμένη έκθεση αποδομεί το επιχείρημα περί παράπλευρης απώλειας στα κοινωνικά, πολιτιστικά, πολιτικά και ατομικά δικαιώματα για την επίτευξη της οικονoμικής προσαρμογής. Φτάνει δε στο σημείο, στο κεφάλαιο VI «Συμπεράσματα», όσον αφορά τις πολιτικές λιτότητας και τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν, να τα «κρίνει απαράδεκτα βάσει του διεθνούς δικαίου», σημειώνοντας με νόημα ότι «αυτοί που τα θέσπισαν πρέπει να λογοδοτήσουν για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προκάλεσαν». Αποδίδει έτσι πολιτικές και νομικές ευθύνες σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Μάλιστα οι συντάκτες της έκθεσης δεν περιορίζονται στην απλή διαπίστωση της καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, αλλά προβαίνουν και σε συστάσεις λέγοντας προς τη χώρα μας: «Η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει και να μην εισέλθει σε οποιαδήποτε άλλη συμφωνία οικονομικής βοήθειας με την οποία αναλαμβάνει υποχρεώσεις που παραβιάζουν ή περιορίζουν την ικανότητά της να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Δεν είναι η πρώτη φορά που διεθνείς οργανισμοί -συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (με την πρόσφατη έκθεση του ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα Σεφάς Λούμινα) αλλά και του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα- διαπιστώνουν το μέγεθος της καταστροφής που συντελείται στην Ελλάδα. Κι όμως! Το κομματικό σύστημα της διαπλοκής σφυρίζει αδιάφορα. Γιατί ξέρει να χειρίζεται αυτό που λέμε «ψυχολογία των μαζών». Προσέξτε τι άλλο εντοπίζει η έκθεση της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αναφορικά με τις πολιτικές λιτότητας:
 
«Χώρες όπως η Ελλάδα έχουν πληγεί ιδιαίτερα. Εδώ, ο αντίκτυπος της κρίσης ήταν τόσο μεγάλος στην εύρυθμη λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας ώστε είναι δύσκολο να προσδιοριστεί εάν και πότε τα πράγματα θα επιστρέψουν στο “κανονικό” (μια κατάσταση καθίσταται δυνητικά μη αναστρέψιμη στον βαθμό που προοιωνίζεται μια νέα “ομαλότητα” στην οποία πράγματα που θεωρούνταν αδιανόητα λίγα μόνο χρόνια πριν γίνονται τώρα αποδεκτά με προθυμία)».

Ετσι είναι. Και να είμαστε και ευχαριστημένοι. Αφού έχουν οδηγήσει τη μεγαλύτερη πλειοψηφία του λαού μας στην εξαθλίωση και στην ανέχεια, γιατί να μη φανεί ως μάννα εξ ουρανού και θείο δώρο το... ξεροκόμματο; Γιατί να μη φανεί η δουλική απασχόληση ή το συσσίτιο ως μια πραγματικότητα ευρέως αποδεκτή;

Αυτά είχαν στο μυαλό τους. Αυτά (και πολύ χειρότερα) σχεδίαζαν για τα παιδιά μας. Ευτυχώς που πέφτουν...