Ξένια Κούρτογλου: «Η καλύτερη ευκαιρία είναι τώρα»...

Δεν τη γνώριζα. Μέχρι που έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο της. Μια γυναίκα με σπινθηροβόλο βλέμμα, πολυμορφικές ικανότητες και ετερόκλητες ιδιότητες. Οπως ας πούμε «αφεντικό» της Focus-Bari, της εταιρείας που σταθμίζει και ανακοινώνει τις ραδιοφωνικές ακροαματικότητες. Οπως έρευνα αγοράς. Οπως άφθονη επιχειρηματική δραστηριότητα.

Και όπως λέκτορας, επί 14 χρόνια στο Πάντειο, στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού. Το βιβλίο της κάτι σαν «μέθοδος μάθησης» προς αρχαρίους (συμπληρώνω εγώ) επεξεργάζεται τέσσερα βασικά στάδια:

n Συνειδητοποίηση του χάσματος μεταξύ του «πού είμαι» και του «πού θα ήθελα να είμαι σε κάθε τομέα της ζωής μου».

n «Προσδιορισμός των αλλαγών που είναι απαραίτητες για την εξάλειψη του χάσματος ώστε να φτάσω εκεί που θέλω να φτάσω».

n «Δέσμευση για την υλοποίηση της αλλαγής».

Και «εφαρμογή και μετατροπή των αλλαγών σε συνήθειες ή αρετές».

Επειδή όλα αυτά ακούγονται κινέζικα στ’ αυτιά καθημερινών ανθρώπων του μόχθου αλλά και του εν γένει ελληνικού τρόμου, αποφάσισα να βρεθούμε από κοντά μπας και αποκωδικοποιήσω και τα κάνω πιο οικεία στα δικά μου και τα δικά σας αυτιά.

-Δηλαδή η καλύτερη ευκαιρία είναι τώρα που είναι άνεργος;

Φυσικά. Ψάχνω οτιδήποτε να βρω, έτσι σε κάτι καλύτερο θα εξελιχθώ. Γιατί δεν συμβαίνει αυτό; Επειδή οι περισσότεροι σημερινοί άνεργοι είναι κολλημένοι στο Πριν και έτσι δεν μπορούν να δουν το Τώρα και το Μετά.

Ο,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό

-Οπως λένε και οι Αμερικάνοι «κάθε δυσκολία που δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό». Και για τους απελπισμένους ερωτευμένους; Θα κλάψω μία, δύο, τρεις αλλά μετά θα σκεφθώ ότι για να με παρατήσει ο άλλος, ο αγαπημένος μου, δεν κάνει για μένα. Αμα κάποιος δεν με θέλει, γιατί εγώ να είμαι εκεί; Τι θα κάνω δηλαδή; Απελπισμένος, βυθισμένος στο τέλμα μια ολόκληρη ζωή;.

-Εύκολα το λες, δύσκολα το κάνει.
Ακριβώς αυτό είναι το τεστ αντοχής. Το πέρασμα από την αδράνεια στη δράση, από την κατήφεια στην ανακάλυψη και από την απραξία στη δημιουργία. Ιδιαίτερα στους σημερινούς καιρούς που οι αλλαγές συντελούνται με ταχύτητες διαστημικές. Η καλύτερη ευκαιρία είναι να τα βρει κανείς με τον εαυτό του, με τα συν και τα πλην. Ο άνθρωπος είναι δυστυχής όταν βουλιάζει και λιμνάζει. Ετσι αγνοεί, περιφρονεί τα δώρα της ζωής. Ας πούμε πέντε χρόνια ανεργίας, πέντε χρόνια κλάμα, πέντε χρόνια μιζέριας. Ολα αυτά τον φορτώνουν με τόνους ασήκωτης ηττοπάθειας. Ομως πρέπει να σου πω κάτι πολύ ενθαρρυντικό. Από έρευνες που γνωρίζω καλά, ένας στους τρεις ηλικίας 65-75 ετών γνωρίζει να χειρίζεται ηλεκτρονικούς υπολογιστές, να σερφάρει στο Ιντερνετ και να επικοινωνεί, να διασταυρώνει χιλιάδες πληροφορίες που λαμβάνει επί 24ωρου βάσεως. Ενας στους τρεις.



Η ευλυγισία είναι αρετή

-Και αυτές οι συνεχείς, οι ασταμάτητες αλλαγές δεν εμποδίζουν και δεν εκτροχιάζουν τον άνθρωπο από τη σχέση του με τη ζωή;
Οι αλλαγές φέρνουν ευκαιρίες. Να το σκέφτεσαι θετικά και όχι αρνητικά. Το ποτήρι είναι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Πάντα με τα μάτια ανοιχτά. Και να σου πω κάτι από έρευνες που επίσης γνωρίζω καλά. Οι καλοί δεν είναι άνεργοι, πάντα βρίσκουν δουλειά γιατί οι εργοδότες έχουν ανάγκη από την επάρκειά τους και τον δημιουργικό τους οίστρο.

-Σαν να μου λες ότι η μεγαλύτερη αποτυχία του πολιτικού συστήματος όλες αυτές τις δεκαετίες ήταν η συστηματική, σχεδόν οργανωμένη παραγωγή «άχρηστου» ανθρώπινου δυναμικού.
Συ είπας.

-Και κάτι ακόμα. Σχετικά με τη «συναισθηματική ασφάλεια», στην οποία αναφέρεται σε πολλές σελίδες το βιβλίο σου. Αληθινά μπορείς να μου δείξεις έστω κι έναν, στη σημερινή εποχή, που να αισθάνεται ασφαλής; Εγώ, ας πούμε, κολυμπάω σε ωκεανούς ανασφάλειας. Για όλα.
Αναφέρομαι στην ασφάλεια που αισθάνεται ο σημερινός Δυτικός άνθρωπος συγκριτικά με έναν του Τρίτου Κόσμου. Αναφέρομαι στα στοιχειώδη. Εσύ, ας πούμε, τι πιστεύεις; Οτι εντέλει ο κόσμος είναι κακός η καλός; Εγώ πιστεύω ότι κατά βάση είναι καλός. Οσον αφορά στο συναίσθημα και τις σχέσεις, η διαδικασία είναι απλή. Η σκέψη προηγείται. Η σκέψη με οδηγεί στο συναίσθημα. Το συναίσθημα στη συμπεριφορά και η συμπεριφορά σε ένα αποτέλεσμα.

-Δηλαδή όταν πέφτω πάνω, ας πούμε, σε μια Τζένιφερ Λόρενς, θα σκεφτώ πρώτα και μετά θα ερεθιστώ; Το ένστικτο με οδηγεί και όχι η σκέψη.
Σχέσεις είναι τα πάντα. Και οι ευκαιρίες θα προκύψουν από τη στιγμή που θα είσαι ανοιχτός στις αλλαγές. Η προσωπική διαχείριση κάθε αλλαγής είναι μεγάλη αρετή. Αυτός είναι ο δρόμος, αυτή η μέθοδος ώστε στη σημερινή εποχή των μεγάλων αλλαγών να τις υποδέχεσαι, να τις αφομοιώνεις και να τις διαχειρίζεσαι κι εσύ με ευλυγισία μοναδική.