Προδημοσίευση: «Στον 5ο όροφο της Νομικής» με την υπογραφή του Χρήστου Μαρκογιαννάκη

Το βιβλίο «Στον 5ο όροφο της Νομικής» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας και ο συγγραφέας Χρήστος Μαρκογιαννάκης εστιάζει στην ψυχολογία του εγκλήματος, εμπνευσμένος από τα μεσογειακά νουάρ και τα whodunit της χρυσής περιόδου της αστυνομικής λογοτεχνίας.

«Πέμπτος όροφος της Νομικής Αθηνών, Τομέας Εγκληματολογίας. Ο υποψήφιος διδάκτορας Άγγελος Κονδύλης ανακαλύπτει το πτώμα της Οχιάς, κατά κόσμον καθηγήτριας Λαμπρινής Σιώμου, πριν δολοφονηθεί κι αυτός με τη σειρά του.

Ο αστυνόμος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Αττικής Χριστόφορος Μάρκου, απόφοιτος του τομέα και παλιός γνώριμος των θυμάτων, αναλαμβάνει την έρευνα της διπλής ανθρωποκτονίας.

Κινούμενος στο σκοτάδι του πέμπτου ορόφου, σ’ έναν λαβύρινθο μυστικών, διαπλοκής, προσωπικών εμπαθειών κι ακαδημαϊκών φιλοδοξιών, καλείται να ανακαλύψει με τη βοήθεια ενός «πασπαρτού» ποιος μετέτρεψε το κτίριο του πανεπιστημίου σε σκηνικό δολοφονιών και ν’ απαντήσει: Υπάρχει, τελικά, το τέλειο έγκλημα;».





Προδημοσίευση

Tο σφίξιμο μετατράπηκε σ’ ανησυχία. Δεν ήξερε αν ήταν η ώρα, το σκοτάδι, η αίσθηση της απόλυτης μοναξιάς σ’ ένα τεράστιο άδειο κτίριο, το βάρος όσων είχε ανακαλύψει τυχαία τις τελευταίες μέρες ή απλώς το ένστικτό του που έκανε τις τρίχες του κορμιού του να ανασηκωθούν. Αστραπιαία πέρασε απ’ τον νου του πως ίσως έπρεπε να μην είχε πάει μόνος του ή έστω να είχε ενημερώσει κάποιον για τη βραδινή αυτή συνάντηση και για όσα την είχαν προκαλέσει.

Βλακείες, είπε στον εαυτό του και κούνησε το κεφάλι για ν’ αποδιώξει τις ανήσυχες σκέψεις. Επιτάχυνε, καθώς του έμεναν λιγότερο από δεκαπέντε βήματα μέχρι την πόρτα όπου κατευθυνόταν.

Αίφνης όμως πάγωσε. Στα τρία περίπου μέτρα μπροστά του ένας όγκος τού έκλεινε τον δρόμο. Έκανε ένα βήμα ακόμα κι απέθεσε τον σάκο στο πάτωμα. Τα μεταλλικά του πόδια αντήχησαν στον άδειο χώρο καθώς ακουμπούσαν στα πλακάκια. Έβγαλε το κινητό απ’ την τσέπη του σακακιού του, άναψε τον φακό και κατηύθυνε το φως προς το εμπόδιο, προσπαθώντας να διακρίνει περί τίνος επρόκειτο. Έκανε άλλο ένα βήμα και λίγο έλειψε να γλιστρήσει, με τον πάτο του παπουτσιού του να πατάει σε κάτι παχύρρευστο.

Η αρχική του υπόνοια ότι ίσως ήταν σκουπιδοσακούλα που είχε αμελήσει να μαζέψει η καθαρίστρια αντικαταστάθηκε αμέσως από μια δεύτερη σκέψη πιο σίγουρη κι απείρως πιο τρομακτική. Πλησίασε κι άλλο το φως στο κέντρο του διαδρόμου, διαλύοντας οποιαδήποτε αμφιβολία: ήταν ένα ανθρώπινο κορμί.

Βρισκόταν μπροστά σ’ ένα μπρούμυτα πεσμένο, σαν τσουβάλι, σώμα, με το ένα χέρι να κείται στο πάτωμα προς τη μεριά του και με το κεφάλι στραμμένο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Έστρεψε το κινητό προς τα πόδια του, για να ανακαλύψει με τρόμο πως στεκόταν μέσα σε μια λιμνούλα αίματος.
Την αστυνομία! σκέφτηκε.

Με τρεμάμενα χέρια πάτησε τον πρώτο αριθμό, όταν μια νέα σκέψη ανέβαλε αυτή του την πρωτοβουλία: έπρεπε να δει ποιος κειτόταν εκεί και να εξακριβώσει αν ήταν ακόμη ζωντανός, μήπως χρειαζόταν να καλέσει πρώτα ασθενοφόρο. Πλησίασε λίγο περισσότερο και, περνώντας το χέρι του πάνω απ’ την πλάτη του σώματος, έριξε το φως στο ακουμπισμένο στα πλακάκια κεφάλι. Ήταν η Σιώμου, η διαβόητη Οχιά, με τα μάτια ορθάνοιχτα, χωρίς ίχνος ζωής μέσα τους.

Του ήρθε αναγούλα, κινήθηκε με φόρα προς τα πίσω και παραπάτησε. Προσπαθούσε να ξαναβρεί την ισορροπία του για να μη σωριαστεί στο πάτωμα –ή, ακόμα χειρότερα, πάνω στο πτώμα της καθηγήτριας–, όταν άκουσε δίπλα του έναν ήχο σαν τρίξιμο από σόλες παπουτσιών. Ήταν τόσο κοντά, που, αν και σχεδόν ανεπαίσθητος, έσπασε με τρόπο εκκωφαντικό την ησυχία του χώρου.

Ανακτώντας τον έλεγχο της κίνησής του –όχι όμως και την ψυχραιμία του– έστρεψε το κεφάλι προς τη μεριά απ’ όπου είχε προέλθει το τρίξιμο, για να βρεθεί αντιμέτωπος με την κάννη ενός όπλου.

Το τελευταίο πράγμα που πέρασε απ’ το μυαλό του εκείνη τη στιγμή δεν ήταν κάποια σκέψη. Δεν ήταν ξεχασμένες παιδικές αναμνήσεις, ήχοι κι εικόνες απ’ το παρελθόν, εμπειρίες και ταξίδια του νου που αγωνιούσαν να προλάβουν να συνθέσουν μπρος στα μάτια του τη ζωή του σε φιλμάκι. Ήταν μια σφαίρα.

Έγραψαν για το βιβλίο

«Μια λιχουδιά για όσους αγαπούν το σασπένς».
Collectif Polar, Γαλλία

«Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης μάς προσκαλεί να παρατηρήσουμε κάθε λεπτομέρεια, κάθε σκηνή με φρέσκο βλέμμα, να γίνουμε εγκληματολόγοι για λίγες ώρες και να γευθούμε τιςλέξεις».
Zonelivre, Γαλλία

«Ένα καλογραμμένο αστυνομικό που δεν πρέπει να αργήσετε να διαβάσετε!».
Le Journal de Montréal, Καναδάς

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα




Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης γεννήθηκε το 1980 στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου και μεγάλωσε. Με σπουδές στη Νομική και την Εγκληματολογία στην Αθήνα και το Παρίσι, και έχοντας εργαστεί ως δικηγόρος, τα τελευταία χρόνια ζει στη γαλλική πρωτεύουσα. Είναι συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας και δοκιμιακών βιβλίων για την αισθητική του εγκλήματος, εμπνευστής της έννοιας criminart και μέλος της Crime Writers’ Association. Το βιβλίο Στον 5ο όροφο της Νομικής είναι το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα που εκδόθηκε στα γαλλικά, αποσπώντας το βραβείο της Académie du Var.

Βιβλιογραφία:

• The Louvre Murder Club / Scènes de crime au Louvre, 2017, Éditions Le Passage (βραβείο Document Littéraire National)

• Au 5e étage de la faculté de droit, 2018, μυθιστόρημα, Éditions Albin Michel (βραβεία Balai d’Or και Académie du Var)

• The Orsay Murder Club / Scènes de crime à Orsay, 2018, Éditions Le Passage

• Mourir en scène, 2020, μυθιστόρημα, Éditions Albin Michel

• Μυθιστόρημα με κλειδί, 2021, μυθιστόρημα, Εκδόσεις Μίνωας


Ειδήσεις σήμερα:

Η Δημοκρατία των Φίτζι κατάσχεσε την αξίας $300 εκατ. θαλαμηγό του Ρώσου ολιγάρχη Κερίμοφ

Ο Έλον Μασκ εξασφάλισε χρηματοδότηση πάνω από 7 δισ. δολάρια για την εξαγορά του Twitter

Σάλος στη Γαλλία: Παραιτήθηκε από την Εθνοσυνέλευση η εκλεκτή του Μακρόν που ξόδευε €2.000 το μήνα σε ρούχα - εσώρουχα