( ** ) Red

Θα μπορούσε να είναι η κομιξάδικη ένοχη απόλαυση της χρονιάς. Και η αλήθεια είναι πως μέχρι τη μέση, το πλησιάζει αρκετά. Κάτι σαν μια πιο χάιτεκ, κατασκοπική και βασισμένη σε κόμικ, απάντηση στους τζεριάτρικ «Αναλώσιμους» με μια παρέα παροπλισμένων κατασκόπων, ετών 50, 60 και άνω, στο στόχαστρο της CIA.

Με τη νέα γενιά να τους αντιμετωπίζει υπεροπτικά, σαν ξοφλημένους και να τρώει τα μούτρα της. Με Ρώσους και Αμερικάνους, να θυμούνται τις παλιές καλές εποχές του Ψυχρού Πολέμου, πάνω από ένα μπουκάλι βότκα. Με σωστές ιδεολογικά βολές, κατά των συγκαλυμμένων, μυστικών επιχειρήσεων των Η.Π.Α. σε ξένα εδάφη. 

Με άφθονη καλή διάθεση, χιούμορ και μια πλειάδα εξαιρετικών πρωταγωνιστών, από τους οποίους ξεχωρίζει ο Τζον Μάλκοβιτς, σε κωμικό ρόλο ψυχωτικού πρώην κατασκόπου, και ακολουθούν, η ντέιμ Έλεν Μίρεν, να ρίχνει μπαζουκιές φορώντας τουαλέτα, ο Μπρους Γουίλις σε φόρμα και ο Μόργκαν Φρίμαν. Όμως,  από ένα σημείο και μετά, το παράλογο της υπόθεσης και των καταστάσεων σταματά να λειτουργεί, τα αστεία μοιάζουν επαναλαμβανόμενα, η χημεία μετάξύ του Γουίλις και της Μέρι Λουίζ Πάρκερ δεν υφίσταται, κι ο σκηνοθέτης, προσπαθεί άτσαλα, να εντυπωσιάσει, εναλλάσσοντας την εκτός ύφους  βία με τη ‘σκιτσαρισμένη’  εκρηκτική υπερβολή και την πλακίτσα της παλιοπαρέας, που μάλλον το διασκεδάζει περισσότερο από ότι θα έπρεπε, χωρίς να παίρνει στιγμή στα σοβαρά τον εαυτό της.

Πράγμα που δεν είναι και τόσο κακό για να λέμε την αλήθεια, και σαν μαζική πρόταση εξόρμησης σε multiplex, δε σε χαλάει καθ’ όλου.

Του Ρόμπερντ Σβέντκε, 2010, Η.Π.Α.
Διάρκεια: 1 ώρα και 51 λεπτά