Οχτώ χρόνια χωρίς τον Νίκο Κούρκουλο

Ο «ωραίος του ελληνικού σινεμά», ο «μοναδικός σταρ», ο «μαχητικός καλλιτεχνικός διευθυντής» του Εθνικού Θεάτρου, Νίκος Κούρκουλος, έφυγε σαν σήμερα -30 Ιανουαρίου του 2007- στα 73 του χρόνια. Γεννημένος στις 5 Δεκεμβρίου του '34, στην Αθήνα, ο Νίκος Κούρκουλος, ξεκίνησε ως ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958.

Το 1994, ο Νίκος Κούρκουλος, επέστρεψε στο Εθνικό ως καλλιτεχνικός διευθυντής, στη θέση όπου παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του. Ήταν εκείνος που οραματίστηκε και δημιούργησε το Παιδικό Στέκι, την Πειραματική Σκηνή, τον Άδειο Χώρο, το Εργαστήρι Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας, τη Διεθνή Σκηνή και τη Θερινή Ακαδημία Θεάτρου, ενώ αναβάθμισε δραστικά τη
Δραματική Σχολή του Εθνικού.

H καριέρα στον κινηματογράφο και στο θέατρο
Στον κινηματογράφο διακρίθηκε σε ρόλους "ζεν-πρεμιέ" και πρωταγωνίστησε σε κοινωνικά δράματα, όπως "Οργή", "Κατήφορος" (1961), "Ορατότης Μηδέν" (1970). Αξιόλογη ήταν και η ερμηνεία του σε πολεμικά δράματα, όπως "Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο", ενώ από τη φιλμογραφία του δεν έλειψε και η παρουσία του σε ξενόγλωσσες ταινίες. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πήρε δύο φορές το βραβείο α΄ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στις ταινίες "Οι Αδίστακτοι" (1965) και "Ο Αστραπόγιαννος" (1970). Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία ήταν στην ταινία Το Φράγμα (1982).

Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο Λαμπέτη - Xορν (1958-59). Το 1967 πρωταγωνίστησε στο «Ποτέ την Kυριακή» («Ίλια Nτάρλιγκ») στις H.Π.A., σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν με τη Μελίνα Μερκούρη, παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για το Βραβείο Tony.  Το 1974, δημιούργησε μαζί με την πρώτη του σύζυγο Μελίτα, το θέατρο «KAΠΠA» όπου στέγασε τον θίασό του. Η τελευταία εμφάνιση του στο θέατρο ήταν το 1992, στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, στην Eπίδαυρο.


Το «όχι» του Φίνου και το χαστούκι του Κώστα Καζάκου
΄Οταν ο Γιάννης Δαλιανίδης πρότεινε στον Φίνο τον νεαρό τότε Κούρκουλο για τον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Κατήφορου»- τον είχε ήδη προσέξει στο θέατρο- η απάντηση που πήρε ήταν  «Μη μου ξαναπείς για αυτό τ΄όνομα!». Αργότερα, όμως κάτι φωτογραφίες του αξέχαστου πρωταγωνιστή που έπεσαν στα χέρια του Φίνου, τον έπεισαν να του δώσει τον ρόλο.



Για ένα περιπετειώδες γύρισμα στο οποίο ο Νίκος Κούρκουλος έπρεπε να δεχτεί ένα χαστούκι από τον Κώστα Καζάκο, είχε πει ο ίδιος: «Από τον Καζάκο είχα φάει 15 χαστούκια. Διότι δίσταζε να μου το δώσει. Με έβρισκε πότε στη μύτη, πότε στο αφτί, πότε στο πιγούνι. Του λέω: "Κοίταξε να δεις, μου έχεις δώσει 15 χαστούκια γιατί φοβάσαι να μου δώσεις ένα. Εάν μου το είχες δώσει πριν από τρία τέταρτα, δεν θα είχα φάει 15. Πάρ' το απόφαση, πρέπει να φάω ένα χαστούκι που πρέπει να 'γράψει', ρίχ' το λοιπόν!". Κι έτσι μου έδωσε το χαστούκι και τελείωσε το γύρισμα».



Τα φτωχικά χρόνια στα χρόνια της Κατοχής
Για τα πέτρινα χρόνια της Κατοχής είχε μιλήσει ο Νίκος Κούρκουλος, στην συνέντευξη του στον Νίκο Χατζηνικολάου, το 1994, και το πώς αυτά διαμόρφωσαν τις προσωπικότητα του

«Για να φτάσω εδώ πέρασα πράγματα που δεν τα έχει περάσει κανένας από εσάς τους νέους. Το πρώτο πράγμα που έκανες για να επιβιώσεις, είναι να βρεις ψωμί να φας. Όχι μόνο δεν υπήρχε ψωμί, δεν υπήρχε τίποτα...Από τη στιγμή που θα έχω ανάγκη από λεφτά, θα κάνω ότι μπορώ για αυτό. Γιατί ένιωσα τι θα πει πείνα, ένιωσα τι θα πει ανάγκη. Έψαχνα το φασόλι, σε μία κατσαρόλα μέσα με χυλό που πήγαινε η μάνα μου στους Γερμανούς για να πάρει το συσσίτιο. Δεν ξεχνάς τα σκαλιά που ανέβηκες» είχε πει.




Ο πρώτος γάμος με την Μελίτα Κουτσογιάννη
Ο Νίκος Κούρκουλος και η Μελίτα Κουτσογιάννη γνωρίστηκαν στο καμαρίνι του θεάτρου Rex. Η Μελίτα θέλησε να τον συγχαρεί για την ερμηνεία του στην παράσταση «Η γειτονιά των Αγγέλων», όπου έπαιζε με την Τζένη Καρέζη. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Παντρεύτηκαν το 1966, την περίοδο που ξεκίνησε να γυρίζεται η ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο». Κουμπάρος ήταν ο ηθοποιός και συγγραφέας Νότης Περγιάλης .

«Και τις δυο μου τις γυναίκες τις γνώρισα στο θέατρο, ή μέσω του θεάτρου. Την Μελίτα που είναι η πρώτη μου γυναίκα. Και έκανα δύο καταπλητικά παιδιά. Ο ένας είναι ο Άλκης και η άλλη είναι η Μελίτα. Είχα δώσει το όνομα της γυναίκας μου, της Μελίτας. Την γνώρισα όταν έπαιζα στο Rex με την Τζένη Καρέζη, στη "Γειτονιά των Αγγέλων" του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Μαζί με την Μελίτα μείναμε για 23 χρόνια. Είχε δει την παράσταση και μετά ήρθε στα καμαρίνια για να συγχαρεί. Εκεί γνωριστήκαμε» είχε πει ο Νίκος Κούρκουλος.


Στην ίδια συνέντευξη, ο ηθοποιός που δεν έκρυβε τα λόγια του, είχε παραδεχτεί ότι είχε  περιπέτειες όσο ήταν παντρεμένος. «Βεβαίως και είχα περιπέτειες όταν ήμουν παντρεμένος. Και βεβαίως έχω τη δύναμη να το λέω. Και όποιος λέει το αντίθετο, είναι ψεύτης. Σε ποιον δεν του αρέσει να αρέσει; Βγαίνουν και λένε "εγώ ήμουν το πιστό σκυλί" και όλες αυτές τις αηδίες που λέμε στις τηλεόρασεις για να κάνουμε τους καλούς. Τα καλά παιδιά. Ε λοιπόν εγώ, δεν ήμουν καλό παιδί. Είχα μία λατρεμένη γυναίκα, την αγαπούσα, ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Οι άλλες ήταν περιπέτειες. Όταν σταμάτησα να είμαι, της το είπα! Και έφυγα από το σπίτι». 





Η γνωριμία και ο έρωτας με τη Μαριάννα Λάτση
Στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, γνώρισε και την Μαριάννα Λάτση. «Και τη Μαριάννα τη γνώρισα στο θέατρο. Ήταν ένα απόγευμα καλοκαιριού και στο εξοχικό μου στη Κινέτα, είχαμε μαζευτεί φίλοι. Και κάποια στιγμή ένιωσα πλήξη. Ξεκίνησα να πάω στην γενική δοκιμή στην Επίδαυρο. Και ξαφνικά κάνω έτσι, και παγώνω. Βλέπω ένα πλάσμα να ανεβαίνει τις κερκίδες. Αυτό ήταν. Κατάλαβα ότι εκείνη τη στιγμή, κάτι έγινε!» είχε πει ο αξέχαστος πρωταγωνιστής για την γνωριμία του με τη Μαριάννα Λάτση, το καλοκαίρι του 1986. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά την Εριέτα (1993) και τον Φίλιππο (1998).



Το 2001 ο ηθοποιός διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2007 και κηδεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007 από το νεκροταφείο Ζωγράφου,
στη γειτονιά όπου μεγάλωσε.