Σε ρυθμό του 17ου Φεστιβάλ Χορού η Καλαμάτα

Έξι παραγωγές, οχτώ παραστάσεις και παραγωγοί από πέντε χώρες συνθέτουν το 17ο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. 

Χορογράφοι και χορευτές από Γαλλία, Βρετανία, Βέλγιο, Ολλανδία και φυσικά Ελλάδα δίνουν τον ρυθμό τους στην πρωτεύουσα της Μεσσηνίας από 14 έως 21 Ιουλίου.

Το Φεστιβάλ σηκώνει την αυλαία του με το Babel(words) που συνυπογράφουν ο Σίντι Λάμπρι Τσερκάουι και ο Νταμιέν Ζαλέ, μια παράσταση βαθυστόχαστη και ταυτόχρονα ανάλαφρη. Κωμική και ταυτόχρονα πικρή.

Χτίζοντας και γκρεμίζοντας αόρατους πύργους, μέσα στο ευρηματικό σκηνικό του Άντονυ Γκόρμλεϋ , μια παλλόμενη ανθρωπότητα, σκληρή, τρυφερή, ολοζώντανη και σε όλο της το μεγαλείο, ξαναζεί επί σκηνής μια Βαβέλ αντεστραμμένη, μια Βαβέλ των ονείρων, της συμφιλίωσης και της συμβίωσης. Μια Βαβέλ πολύχρωμη και πολυφωνική σαν το ανομοιογενές πλήθος του Πλανήτη. Σ’ αυτή την παράξενη χώρα, η ευεργετική παρέμβαση της μουσικής καταργεί την ασυνεννοησία. 

Στις 15 και 16 Ιουλίου η χορογράφος Ιβάνα Μίλερ και η ομάδα I'M COMPANY παρουσιάζουν στο κοινό "Playing Ensemble Again and Again" , αναρωτώμενη "Πόσο καιρό μπορεί να κρατήσει μια υπόκλιση''.

Η Μίλερ πειραματίζεται με τη διόγκωση και τη συρρίκνωση μιας στιγμής, με την επανάληψη, αλλά και με τη όσμωση παρόντος, παρελθόντος και μέλλοντος σ’ ένα αξεδιάλυτο μείγμα. Η παράσταση παρουσιάζει μια ομάδα θεάτρου την ώρα που υποκλίνεται. Ενώ αυτή η υπόκλιση μοιάζει να διασχίζει το χωροχρόνο και να διαστέλλεται, οι κοινές εμπειρίες μεταμορφώνονται σιγά σιγά σε αναμνήσεις από ένα παρελθόν που όλο και μακραίνει, φέρνοντας στο φως το αβυσσαλέο βάθος της ανθρώπινης ψυχής. Η Μίλερ έκανε την εμφάνιση της στην κεντροευρωπαική σκηνή πριν περίπου δέκα χρόνια. Πολλά από τα έργα της έχουν χαρακτηριστεί ορόσημα της σύχρονης ερευνητικής δημιουργίας. 

Την Κυριακή 17 Ιουλίου η ελληνική ομάδα χορού sinequanon χορεύει υπό τα κρουστά του Δημήτρη Δεσύλλα και της ομάδας του ΤΥΠΑΝΑ. 

Τάμπλα, αφρικανικά τζέμπε, θιβετιανά ρινς και μια πληθώρα οργάνων από ένα μεγάλο πολυπολιτισμικό φάσμα,συνοδεύουν τους χορευτές που "περιπλανόνται" ανέμεσα σε σχέσεις έλξης και απώθησης, μικρόκοσμους, συναισθήματα και καταστάσεις που επανακαθορίζουν τις σχέσεις κέντρου και άκρων, στην παράσταση με τίτλο Projections.

Πόσα «όπα» χρειάζεται να ψιθυρίσουμε μέχρι να σηκωθούμε; Υπακούει άραγε η κινητική μας γλώσσα σε ένα γενετικό κώδικα που είναι επηρεασμένος από την ιστορία μας; Υπάρχει χορευτικό DNA και πώς εκφράζεται; Διερωτάται η χορευτική ομάδα ''Αερίτες'' της Πατρίτσιας Απέργη στις 18 Ιουλίου σε μια παράσταση που ανιχνεύει τι απομένει από το παρελθόν, τι αναμειγνύεται με τη σημερινή πραγματικότητα, πώς δημιουργείται η σύνθετη ταυτότητα του Έλληνα - Ευρωπαίου, και πώς διαγράφεται η καθημερινή μας ζωή. 

Ο Κριστιάν Ριζό απόγονος διευρυμένης καλλιτεχνικής οικογένειας, πρώην μουσικός, σχεδιαστής μόδας, φωτιστής, εικαστικός καλλιτέχνης και χορογράφος που είναι μια από τις πιο σημαντικές μορφές της σύγχρονης τέχνης στη Γαλλία παρουσιάζει την Τετάρτη 20 Ιουλίου το "b.c, janvier 1545, fontainebleau", μια νυχτερινή τελετουργία γεμάτη "ακατανόητη" μαγεία. 

Τα έργα του αινιγματικά, μυστηριώδη, γεμάτα ερωτηματικά και σύμβολα. Στα όρια της ένωσης του πραγματικού με το φανταστικό, αποκαλύπτουν το απρόσμενο βάθος στο οποίο μπορεί να φτάσει το καλλιτεχνικό έργο στην επικοινωνία του με το ασυνείδητο του θεατή. 

Γνωστός για τους μακρείς και ποιητικούς τίτλους των έργων του ο Ριζό στο "b.c, janvier 1545, fontainebleau" αναφέρεται στο άγαλμα της Νύμφης του Φοντενεμπλό, που κατασκεύασε ο Ιταλός γλύπτης Μπενβενούτο Τσελίνι, για τον Φραγκίσκο τον Α΄ όταν έφτασε στην αυλή του στην ιστορική πόλη της Γαλλίας, Φονταινεμπλώ.

Στις 21 Ιουλίου ο Ισραηλινός Χόφες Σέχτερ χαρτογραφεί μηχανισμούς εξουσίας και ελέγχου, εκδηλώσεις υποταγής και αντίστασης, αντιδράσεις βίας και αλληλεγγύης, στην παράσταση με τίτλο "Political Mother".

Το δυναμικό σάουντρακ που υπογράφει ο ίδιος, ερμηνεύεται από ένα ροκ συγκρότημα και μια στρατιωτική μπάντα επί σκηνής. Δέκα χορευτές ζωντανεύουν με καταιγιστική κίνηση ετερόκλητα στιγμιότυπα από πλήθη που εξεγείρονται, ροκ συναυλίες, δημαγωγούς σε παροξυσμό, ζευγάρια που αγαπιούνται, αιχμάλωτους σε απόγνωση. Συνεπαρμένοι από την καταιγιστική κίνηση και κατακλυσμένοι από την ένταση και το ρυθμό της «επικής» μουσικής, μέσα στον κρατήρα μιας ανθρώπινης συνύπαρξης γεμάτης αντιφάσεις, ο θεατής καλείται αναπόφευκτα να συλλογιστεί πώς ο άνθρωπος βιώνει την πολιτική.

Το Φεστιβάλ Καλαμάτας περιλαμβάνει μια σειρά από παράλληλες εκδηλώσεις, συνάντηση με τους καλλιτέχνες, βραδιά χιπ χοπ, προβολές ταινιών χορού όπως και εκπαιδευτικά σεμινάρια. 

Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ