Patari Project: «Ας τολμήσουμε λοιπόν, να εκτεθούμε»
Δεύτερος χρόνος «Χιονάνοι» στο Θέατρο Πόρτα και οι Patari Project μας μιλούν γι’ αυτούς
Ελένη Φωτίου
UPD:
Για δεύτερη χρονιά, οι «Χιονάνοι» βυθίζονται στο μύθο της Χιονάτης και των Επτά Νάνων, που ζωντανεύει στις δύο πλατφόρμες των Patari Project. Η σκηνοθέτις Σοφία Πάσχου και όλη η ομάδα των Patari Project μιλούν στη ΜΑΜΑΚΙΤΑ, Ελένη Φωτίου για τα πατάρια και το πρότζεκτ!
Πώς θα χαρακτηρίζατε το «είδος» θεάτρου που κάνετε; Σοφία Πάσχου: Ένα θέατρο που δε στηρίζεται στα σκηνικά και στα κοστούμια, στα ωραία φώτα και στη «χρυσόσκονη».
Ένα θέατρο στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται ο ηθοποιός, το ανθρώπινο δυναμικό, που βασίζεται στην ανθρώπινη φαντασία και εφευρετικότητα.
Ένα θέατρο που μόνο μέσα απ' τη συνεργασία ανθίζει και υπάρχει.
Κλείσιμο
Καταφέρνετε να κάνετε φανταστικά πράγματα σε πολύ μικρό χώρο! Κάτι σαν την Ελλάδα μας, τελικά ε; Όταν δεν έχεις χώρο και εργαλεία πρέπει να καινοτομήσεις, να εφεύρεις λύσεις για να προχωρήσεις. Πόσο σημαντικό είναι αυτό στις μέρες μας; Αποστόλης Ψυχράμης: Πολύ σωστά. Μπορούμε να συμφωνήσουμε στο ότι όταν τα μέσα ελαττώνονται, η εφευρετικότητα, η καινοτομία και η έμπνευση κατά συνθήκη μπορούν και να αυξάνονται. Και λέω κατά συνθήκη, διότι ίσως φαίνεται εύκολο να δημιουργείς σε έναν μικρό χώρο χωρίς πολλά μέσα, αλλά δεν είναι αυτονόητο. Χρειάζεται γνώση, μέθοδος και μια δυνατή ομάδα που μπορεί να "βουτήξει" σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Υπάρχουν παραδείγματα για αυτό, όπως και αντι- παραδείγματα. Στην Ελλάδα των τελευταίων 10 χρόνων η έλλειψη μέσων έχει φτάσει να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, κι έτσι μοιάζει να προσπαθούμε πολλοί να υπάρξουμε μ' έναν κάπως παρόμοιο τρόπο στο θέατρο και γενικά στις παραστατικές τέχνες.
Το Patari Project εν προκειμένω, επιλέγει να διηγηθεί τις ιστορίες του με αυτόν τον τρόπο, διότι αυτό αποτελεί και την "πίστη" της ομάδας. Δεν χρειάζονται απαραίτητα αντικείμενα, κοστούμια, προηχογραφημένες μουσικές ή όποιο άλλο γνωστό μέσο χρησιμοποιείται στο θέατρο σήμερα, αν αυτά δεν βοηθούν την ιστορία και την διήγησή της, ώστε αυτή να φτάσει ατόφια στο κοινό. Με αυτήν την έννοια, είναι σημαντικό στις μέρες μας, χωρίς χώρο, εργαλεία, μέσα από αυτήν την αφαίρεση να δούμε τι είναι πραγματικά σημαντικό και τι δεν είναι, τόσο στη σκηνή όσο και στην ίδια μας τη ζωή. Οι υπερβολές, τα φτιασίδια και το "αμπαλάζ" δεν μας οδήγησαν σε νέους δρόμους, παρά μας βύθισαν σε μια πνευματική οκνηρία. Ας τολμήσουμε λοιπόν, να εκτεθούμε.
Πώς επηρεάζει η τεχνική της πλατφόρμας την επιλογή του έργου; Υπάρχουν έργα που «δεν κάνουν» για πλατφόρμα; Κατερίνα Μαυρογιώργη: Όχι, δεν υπάρχει τέτοιος περιορισμός. Οποιοδήποτε κείμενο από οποιαδήποτε εποχή μπορεί να ανέβει πάνω στην πλατφόρμα. Αυτό που δε μπορεί να ανέβει στην πλατφόρμα είναι το μεσοδιάστημα μεταξύ σκέψης και δράσης. Τα πάντα εκεί πάνω είναι ρυθμός και αντιδράσεις. Απ' αυτή την αλληλεπίδραση μεταξύ των ηθοποιών παράγεται και το μεγαλύτερο κομμάτι της δραματουργίας. Θα μπορούσα να πούμε ότι η τεχνική αυτή αποκρυσταλλώνει τα καίρια σημεία ενός έργου σύμφωνα με την εκάστοτε χημεία που παράγει η ομάδα.
Πώς αναπτύσσεται η σχέση των ηθοποιών μέσα από την τεχνική της πλατφόρμας; Πώς η τεχνική αυτή επηρεάζει την ομάδα; Ειρήνη Μακρή: Η τεχνική της πλατφόρμας βασίζεται στο ρυθμό και στην ακρίβεια. Αυτό επιβάλλει, ουσιαστικά, την ομαδική απόκριση, τον κοινό παλμό και τα υπερ- οξυμένα αντανακλαστικά. Γιατί, στην πλατφόρμα δεν μπορείς να υπάρξεις ανεξάρτητα από τον συμπαίκτη σου, είναι νόμος της φυσικής. Οι ηθοποιοί πάνω στην πλατφόρμα αποτελούν ένα σύστημα σε ισορροπία και ως τέτοιο δρουν, κινούνται ως ένα, με αποτέλεσμα κάθε κίνηση του ενός να προκαλεί κίνηση του συστήματος. Για τη διατήρηση της ισορροπίας δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να δρας μαζί με τα υπόλοιπα σώματα. Οπότε, οι σχέσεις που δημιουργούνται πάνω στην πλατφόρμα είναι απολύτως σχέσεις κοινής ανάσας, σεβασμού και συνύπαρξης, έτσι ώστε να μην αποτύχει το σύστημα. Είναι σχέσεις συσσωματώματος.
Από την άλλη, ο περιορισμένος χώρος, θέτει πολύ ισχυρά το πλαίσιο μέσα στα οποία μπορεί η ομάδα να κινηθεί ελεύθερα. Το σώμα και η φωνή διαμορφώνονται με βάση το σύνολο, γιατί οι αποστάσεις είναι πολύ μικρές και ο χώρος τρομερά περιορισμένος. Επιπλέον, η παντελής απουσία επιπλέον σκηνικού χώρου είναι ένα τεράστιο εφαλτήριο για τη φαντασία πόσο μάλλον την κοινή. Γιατί ο μόνος που έχεις εκεί πάνω είναι ο συμπαίκτης σου, μαζί δημιουργείτε τις εικόνες και τους χώρους που επιτρέπουν και στο κοινό να γίνει συμμέτοχος του κοινού σας κόσμου.
Νομίζω, επομένως, πως η τεχνική της πλατφόρμας σχεδόν διαμορφώνει ομάδα κι αυτό είναι σπουδαίο ειδικά σε καιρούς όπου υπερισχύει και εξυμνείται η μονάδα.
Πώς εστιάσατε στο παιδικό θέατρο; Θεοδόσης Κώνστας: Η πρώτη μας παιδική παράσταση ήταν το "Πιάνω Παπούτσι Πάνω Στο Πιάνο". Η ανταπόκριση που είχε σε μικρούς και μεγάλους επιβεβαίωσε τις υποψίες που είχαμε κι από παλιότερες δουλειές μας ότι η ομάδα μας μιλάει τη γλώσσα των παιδιών. Έτσι και στους "Χιονάνους" συνδυάζουμε έντονη σωματικότητα με λόγο απλό και συμπυκνωμένο, ενώ οι χαρακτήρες και τα περιβάλλοντα προκύπτουν από αυτοσχεδιασμούς στους οποίους ριχνόμαστε σαν σε παιχνίδι, προσπαθώντας να αναπαραστήσουμε έναν κόσμο ζωντανό και φρέσκο άλλα ταυτόχρονα αναγνωρίσιμο και κατανοητό από το παιδί. Όμως δεν φτιάχνουμε μία παράσταση για να την απευθύνουμε μόνο στους μικρούς. Στο μυαλό μας αποδέκτης είναι ο καθένας, οπότε είναι σημαντικό-άλλα και ωραία καλλιτεχνική πρόκληση- να βρεθεί μια ισορροπία στα εκφραστικά μέσα που θα χρησιμοποιηθούν και τα νοήματα της ιστορίας, που θα κάνει το έργο θελκτικό σε κάθε ηλικία προσδίδοντάς του παράλληλα μια διαχρονικότητα.
Τι θα λέγατε στους γονείς που ρωτούν αν είναι έτοιμο το παιδί τους να πάει θέατρο και που φοβούνται μήπως δεν μπορέσει να παρακολουθήσει; Θάνος Λέκκας: Τα παιδιά είναι πάντα έτοιμα να παρακολουθήσουν κάποιον να παίζει θέατρο. ΠΑΝΤΑ! Όταν έρχονται σχολεία και κάνουν φασαρία και θέλουμε να ηρεμήσουν για να δούνε θέατρο… τους παίζουμε θέατρο. Από εμπειρία δε, όταν ένα παιδί είναι αεικίνητο συνήθως παρακολουθεί το θέατρο με μεγαλύτερο ενδιαφέρον απ’ ότι ένα ήσυχο παιδί.
Σας παρακαλούμε λοιπόν να μη φέρνετε ήσυχα παιδιά στο θέατρο, μιλάνε όλη την ώρα.
Με αγάπη
Το Θέατρο Μιλήστε μας για την εμπειρία του θεάτρου Πόρτα. Είστε φέτος για 2η χρονιά με την παράσταση «Χιονάνοι», ενώ είναι παράλληλα ο 4ος χρόνος σας στο Πόρτα; Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος: Τέσσερα χρόνια τώρα στην οικογένεια του ΠΟΡΤΑ, η τύχη μου χαμογελάει. Αρχικά με το "Μυστήριο της πολιτείας Χάμελιν" με τον Θωμά Μοσχόπουλο και μετά με το "Πιάνω παπούτσι πάνω στο πιάνο" και τους "Χιονάνους" με τους Patari Project. Υπέροχες συνεργασίες σ' έναν χώρο που φέρει τόσα χρόνια ιστορίας στο παιδικό θέατρο, μεγαλώνοντας γενιές! Έρχονται άνθρωποι που μεγάλωσαν με τα παιδικά του ΠΟΡΤΑ και τώρα φέρνουν τα παιδιά τους. Η χαρά στα πρόσωπα των γονιών και των παιδιών τους μετά την παράσταση είναι μια μαγική εικόνα. Μια εικόνα γεμάτη ελπίδα. Μακάρι το ΠΟΡΤΑ να συνεχίσει να προσφέρει έτσι απλόχερα ωραίες στιγμές σε όλους μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ξένια Καλογεροπούλου!
Θα καλούσατε μικρούς και μεγάλους να ξαναδούν την παράσταση φέτος για δεύτερη φορά; Γιώργος Σύρμας: Εννοείται! Το έχω ήδη κάνει! Άλλωστε, από την φετινή μας κιόλας πρεμιέρα, ήρθε κόσμος στο θέατρο που έχει ξαναδεί την παράσταση. Αυτό είναι πραγματικά υπέροχο. Σημαίνει πολλά για μας, για τη δουλειά που έχει γίνει. Και κάτι ακόμα! Για μένα προσωπικά, η φετινή παράσταση είναι πραγματικά μια καινούρια εμπειρία γιατί έχω αλλάξει...ρόλο! Και μαζί με τη δική μου αλλαγή, ήρθαν στην παράσταση και μερικές ακόμα αλλαγές-έκπληξη! Φέτος παίζουμε μια ανανεωμένη, απογειωτική βερσιόν των Χιονάνων! Ελάτε και θα δείτε!
Δείτε περισσότερα στην ιστοσελίδα του Θεάτρου Πόρτα porta-theatre.gr, ενώ για περισσότερες ιδέες για βόλτες και ταξίδια με παιδιά, επισκεφτείτε το ΜΑΜΑΚΙΤΑ mamakita.gr και ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook.
