Χρ. Ι. Στεφανάδης

Αναφέρεται στον
“ανθρωπάκο”, τον ανώνυμο, αυτόν που χρησιμοποιούν οι επίδοξοι ηγέτες και οι ηγεσίες που προκύπτουν με δημαγωγία, με ψεύτικες υποσχέσεις, με συνθήματα διχαστικά, με σκανδαλολογία ή με καλλιέργεια του εθνικισμού( δηλαδή του μίσους για άλλους λαούς) και της ξενοφοβίας.

Γράφει ο Βίλχελμ Ράιχ:
“Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εσύ για αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς. Θα είχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου…. Αν η σκέψη σου επικεντρωνόταν στην ουσία, θα είχες γίνει κύριος της ζωής σου από καιρό… Θα σου πω γιατί γελούν μαζί σου, ανθρωπάκο… To σκεπτικό σου πάντα χάνει την ουσία. Μου θυμίζεις δεινό σκοπευτή που σκόπιμα χάνει το κέντρο του στόχου, από καπρίτσιο….Όταν ζεις για μακρύ διάστημα στο βάθος μιας σκοτεινής σπηλιάς θα σιχαθείς το φως του ήλιου. Και το πιθανότερο είναι ότι τελικά τα μάτια σου θα χάσουν τη δύναμη να αντέχουν. Να γιατί καταλήγουμε να μισούμε το φως του ήλιου”.

Ο Βίλχελμ Ράιχ, τα έγραψε αυτά, ορμώμενος από τον φασισμό που επικράτησε στην Γερμανία και τα δεινά που επέφερε στην ανθρωπότητα .
Τον φασισμό, που ανέχθηκαν ή και που πίστεψαν μέσα από την ανελέητη προπαγάνδα, πολύ περισσότεροι από αυτούς που δικάσθηκαν για τα εγκλήματα , την γενοκτονία των Εβραίων και την εξόντωση εκατομμυρίων αμάχων.

Αυτό τον “ανθρωπάκο” φοβόταν τότε ο Βίλχελμ Ράιχ.

Τον θεωρούσε άρρωστο, που πρέπει να γιατρευτεί . Την εποχή εκείνη, η ενημέρωση του “ανθρωπάκου” ήταν απόλυτα ελεγχόμενη από το καθεστώς, παραπλανητική και ψευδής. Και επομένως τα πιστεύω του και οι ενέργειές του, ήταν αποτέλεσμα εκείνης της, εξοργιστικά παραπλανητικής, εικόνας που είχε για τους ηγέτες του και τις ενέργειές τους. Δεν ήταν άρρωστος. Δεν είχε μειωμένη αντίληψη. Ήταν θύμα της έλλειψης ενημέρωσης και της ανελέητης προπαγάνδας των ηγετών και των ηγεσιών που επέλεξε ή ανέχθηκε.

Σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ο “ανθρωπάκος” που περιγράφει Ο Βίλχελμ Ράιχ , είναι διαφορετικός. Είναι ο πολίτης που ενημερώνεται από τα ΜΜΕ, που μπορεί να επιλέξει τις πηγές της ενημέρωσής του από το αχανές διαδίκτυο και που μπορεί να κρίνει επίδοξους ηγέτες από τους λόγους και τις πράξεις τους. Που μπορεί να διασταυρώσει πολλαπλά τις πληροφορίες που του δίνονται . Και τελικά μπορεί με την ψήφο του να επιλέξει αβίαστα την ηγεσία που τον πείθει, ότι θα κυβερνήσει καλύτερα και για τα δικά του συμφέροντα και για το κοινωνικό σύνολο.

Αυτό βέβαια ισχύει και για την χώρα μας.

Η δημοκρατία μας παρέχει την δυνατότητα ενημέρωσης στους πολίτες, ακόμα και μέσα από υπερβολές και αναλήθειες, για κάθε πτυχή της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής. Με αποτέλεσμα ο Έλληνας άνθρωπος και όχι “ ανθρωπάκος” να σχηματίζει άποψη και να την υλοποιεί μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες.

Μόνη προϋπόθεση, ο συμπολίτης μας, να χρησιμοποιεί την δυνατότητα της σφαιρικής ενημέρωσης που του παρέχεται και να μην είναι προσκολλημένος σε μονόπλευρη και επομένως μεροληπτική θεώρηση των γεγονότων.…

Και να ανακαλεί συνεχώς στην μνήμη του , λόγια , υποσχέσεις και πράξεις, αυτών που κυβέρνησαν προηγούμενα … ,
Γιατί , ειδικά ο Έλληνας άνθρωπος ,ο Έλληνας πολίτης, όπως έχει δείξει η ιστορία , “δεν μπορεί να ζει για μακρύ διάστημα στο βάθος μιας σκοτεινής σπηλιάς για να σιχαθεί το φως του ήλιου. Έτσι ώστε τελικά τα μάτια του να χάσουν τη δύναμη να αντέχουν...Και να μισήσει το φως του ήλιου”…
Γιατί, όπως έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης στο ποίημα το Τρελοβάπορο (… η Ελλάδα), οι Έλληνες, δεν θα μισήσουν ποτέ το φως του Ήλιου…

“…Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μές στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!”


*Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι Καθηγητής Καρδιολογίας