Χρ. Ι. Στεφανάδης

Η πρακτική της ομηρίας, υπήρχε από την αρχαιότητα. Κυρίως σε πολέμους , για εκβιασμό ή για ανταλλαγή προσώπων ή για επίτευξη άλλων ανταλλαγμάτων σε επίπεδο κρατών.

Η λέξη “όμηρος” , είναι αρχαία Ελληνική και σημαίνει “ο μη ορών”, αυτός που δεν βλέπει. Δηλαδή, ο όμηρος παραμένει "τυφλός" απέναντι στους απαγωγείς του, δεν τους αναγνωρίζει, ούτε γνωρίζει τον τόπο κράτησής του.

Ομηρίες στην αρχαιότητα , όπως στην αρχαία Ρώμη, ήταν συχνή πρακτική. Στην εποχή μας όμως, η πρακτική της ομηρίας για εκβιασμό, συνήθως για απαίτηση χρημάτων, γίνεται σχεδόν αποκλειστικά από κακοποιούς…

Λέω σχεδόν, γιατί υπάρχουν ακόμα περιοχές του πλανήτη, που η ομηρία αποτελεί πρακτική επίτευξης πολιτικών στόχων… Περιοχές όμως, που δυστυχώς ακόμα δεν έχουν ακολουθήσει τον πολιτισμό…

Που για λόγους πολιτικούς, θρησκευτικούς, ή ενδεχόμενα και ανθρωπολογικούς, έχουν μείνει πολιτιστικά, αιώνες πίσω. Περιοχές, όπου οι ηγέτες των λαών αυτών , σκέπτονται και ενεργούν , όχι με τον τρόπο που σκέπτεται και ενεργεί ο μέσος άνθρωπος του αιώνα μας, αλλά σκέπτονται και ενεργούν με κύριο μοχλό την υποσυνείδητη επιθετικότητα, υπενδεδυμένη με ένα αίσθημα ισχύος…

Αλλά πως αντιμετωπίζει μια πολιτισμένη κοινωνία μια κατάσταση ομηρίας;

Μία πρώτη ενέργεια που πρέπει να γίνει, είναι να αντιληφθούμε για τον αριθμό των ομήρων και τι ζητούν και επιδιώκουν οι απαγωγείς.

Δεύτερη ενέργεια είναι, η άμεση ανάλυση της ψυχολογίας των απαγωγέων και κατά πόσο είναι σε θέση να βλάψουν τους ομήρους.

Τρίτη ενέργεια είναι, η διαπίστωση της κατάστασης της υγείας των ομήρων .

Με αυτά τα δεδομένα, αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις με τους απαγωγείς από έμπειρους διαπραγματευτές.

Τέταρτη ενέργεια, εάν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις, είναι η απελευθέρωση των ομήρων με μονομερή επέμβαση. …

Τις τελευταίες ημέρες, είμαστε μάρτυρες μιας ομηρίας, που η ανθρωπότητα , τουλάχιστον η πολιτισμένη, δεν είχε αντιμετωπίσει τους τελευταίους αιώνες.

Οι Τούρκοι, με μια πρωτοφανή ενέργεια , μετέτρεψαν την Αγία Σοφία σε Τζαμί!

Ένα μοναδικό, αριστουργηματικό και πανανθρώπινο θρησκευτικό μνημείο , που για χίλια χρόνια, αποτέλεσε το κέντρο του Χριστιανισμού, της ορθοδοξίας και του ελληνισμού. Εκεί, ο λαός γιόρταζε τους θριάμβους, θρηνούσε τις συμφορές και δόξαζε τους νέους αυτοκράτορες.

Ένα θρησκευτικό μνημείο, που ο Κεμάλ Ατατούρκ, καθιέρωση ως μουσείο με απόφαση του υπουργικού του συμβουλίου, στις 24 Νοεμβρίου 1934.

Οι Τούρκοι, με αυτή την ενέργεια, έθεσαν σε ομηρία την Χριστιανοσύνη, την Ορθόδοξη πίστη, τον Ελληνισμό ,την ιστορία και το πολιτιστικό κεκτημένο των τελευταίων αιώνων!

Χρησιμοποίησαν ως όμηρο, ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, για να εκβιάσουν γεωπολιτικές, αβάσιμες επιδιώξεις τους. Για να επιτύχουν ενεργειακά ανταλλάγματα , που δεν τους ανήκουν.

Για να πιέσουν τον Ελληνισμό και την ορθοδοξία, χρησιμοποιώντας ότι πιο πολύτιμο έχει: Την ιστορία του και τα ιερά και όσια του!

Είχα γράψει σε πρόσφατο άρθρο μου σχετικά με τις προκλητικές δηλώσεις των γειτόνων μας:

«….Είναι τόσο εξοργιστικές και παράλογες αυτές οι δηλώσεις και οι ενέργειες των Τούρκων, που σκέπτομαι ότι σίγουρα βρισκόμαστε σε διαφορετικά μήκη κύματος επικοινωνίας…

Χωρίς να είναι ρατσιστική άποψη, αλλά επιστημονική, καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι ο τρόπος σκέψεως και οι αποφάσεις των κακών γειτόνων, έρχονται από άλλες εποχές.

Εποχές που η μόνη σταθερή αξία ήταν η πολεμική ικανότητα και υπεροχή.

Εποχές που οι έφιπποι και οι πεζοπόροι Μωαμεθανοί, εφορμούσαν, σκότωναν, λεηλατούσαν και υποδούλωναν ειρηνικούς λαούς…

Εποχές που έφιππος ο Μωάμεθ, εισέβαλε στην Αγία Σοφία …

Εποχές ,που ο Ελληνικός πολιτισμός δεν μπόρεσε να τους πλησιάσει, και που η δημοκρατία ήταν έννοια ακατάληπτη για αυτούς.

Εποχές, που ούτε οι αξίες της Γαλλικής επανάστασης και ο διαφωτισμός τους άγγιξαν ….

Δεν μπορώ διαφορετικά να ερμηνεύσω, ότι οι Τούρκοι κατηγορούν τους Γάλλους για νοσταλγούς της αποικιοκρατίας! Οι Τούρκοι που εισέβαλαν και κατέχουν το Βόρειο τμήμα της Κύπρου και που μιλούν για “γαλάζια πατρίδα”, εννοώντας όλη την Ανατολική Μεσόγειο!

…Με απλά λόγια, ειλικρινά πιστεύω, ότι οι γείτονες ευρίσκονται σε διαφορετικό στάδιο (πολιτισμικής) εξέλιξης …

Εξέλιξης , που έφερε το ανθρώπινο είδος στο σημείο που είναι σήμερα. Στο σημείο, που να μπορούμε να αντικρύσουμε το αχανές διάστημα και να είμαστε έτοιμοι να φύγουμε από την γη που μας έθρεψε επί εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια…Και να είμαστε έτοιμοι να επικοινωνήσουμε με άλλους νοήμονες εξωγήινους πολιτισμούς.

Απλά, είναι άμεση ανάγκη, όσο ποτέ, η ουσιαστική συμμαχία με χώρες και λαούς του ίδιου ή παρόμοιου πολιτιστικού επιπέδου με εμάς.

Και μπορούμε στην ανάγκη μαζί με αυτούς, να επιβάλουμε στοιχειωδώς πολιτισμένη συμπεριφορά, σε αυτούς που έμειναν αιώνες πίσω στην (πολιτισμική) εξέλιξη!....»

Και τις εξοργιστικές δηλώσεις των Τούρκων, ακολούθησε η πλέον εξοργιστική πράξη. Η Ομηρία της Αγίας Σοφίας!

Στην αρχή του άρθρου, περιγράψαμε τα στάδια αντιμετώπισης μιας ομηρίας.

Νομίζω ότι δυστυχώς, βρισκόμαστε στο τελικό στάδιο, αφού φαίνεται ότι όλα τα αλλά μέσα έχουν αποτύχει.

Δηλαδή βρισκόμαστε στο στάδιο της απελευθέρωσης του(των)ομήρου, με μονομερείς ενέργειες …

Αυτό μπορεί να γίνει με την ενεργό συνδρομή των “συμμάχων μας στον πολιτισμό!”. Οι οποίοι μπορεί να είναι ακόμα “μουδιασμένοι” από το πρωτοφανές γεγονός, αλλά πρέπει να καταλάβουν, ότι εάν επικρατήσει η πρακτική της “ομηρίας του πολιτισμικού κεκτημένου”, ως μέσο άσκησης επεκτατικής πολιτικής , το μέλλον του πολιτισμένου κόσμου, θα είναι δυσοίωνο!


Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης
είναι Καθηγητής Καρδιολογίας