Θεόδωρος Καράογλου

Η μια αλήθεια ήταν το ξέσπασμα του γνωστού σκιτσογράφου Στάθη, ο οποίος σε πέντε γραμμές αποδοκίμασε με απόλυτο τρόπο το άθλιο και υβριστικό hashtag που εμπνεύστηκαν στην Κουμουνδούρου για τον Πρωθυπουργό. «Αυτό το σύνθημα δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά που επί 40 χρόνια γνώρισα, αγάπησα και υπηρέτησα. Πρόκειται για αθλιότητα. Ποιος “εκπαίδευσε” τέτοια ορκ; Γιατί ευπρεπείς άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκηρύσσουν αυτό το λουμπεναριό; Φοβούνται ή συνήθισαν;» έγραψε και πολλοί ομοϊδεάτες του συμφώνησαν απόλυτα.

Η δεύτερη αλήθεια αφορούσε το σχόλιο ότι στην εποχή των social media ορισμένοι συγχέουν (σκοπίμως ή μη) τη γνώμη με τη γνώση. Εκείνοι που στις αρχές του καλοκαιριού παρίσταναν τους λοιμωξιολόγους και αποκήρυτταν τους εμβολιασμούς διαδίδοντας και αναπαράγοντας καινοφανείς θεωρίες, σήμερα παριστάνουν τους πυραγούς και τους ειδήμονες σε θέματα πολιτικής προστασίας καθισμένοι αναπαυτικά στον καναπέ του σπιτιού τους, κρατώντας στο ένα χέρι τον καφέ και στο άλλο το πληκτρολόγιο του υπολογιστή ή το κινητό τους τηλεφώνου.

Για να είμαι ειλικρινής το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου διάβαζα σχεδόν όλες τις αναρτήσεις συμπολιτών μου που εμφανίζονταν στο λογαριασμό που διατηρώ στο Facebook. Και δυστυχώς απογοητεύτηκα για το επίπεδο και την ποιότητα πολλών από όσους δηλώνουν «προοδευτικοί».

Το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» εξαντλούνταν σε κατάρες και ύβρεις για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και ειρωνικά ρητορικά ερωτήματα στα πόσα καμένα στρέμματα παραιτείται μια κυβέρνηση. Την ώρα της μάχης επιδίωκαν την κοινωνική ένταση. Ήθελαν να διαμορφώσουν κλίμα προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλευόμενοι χωρίς ίχνος ντροπής τον ανθρώπινο πόνο όσων μετρούσαν ζημιές ή βρέθηκαν σε απόσταση αναπνοής από τον πύρινο όλεθρο.

Φαντασιώνονταν οτι ακόνιζαν τα κονσερβοκούτια του εμφυλίου και διψούσαν για ρεβάνς, σπέρνοντας μίσος! Μίσος ταξικό, εθνικό, κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτικό. Εξαιτίας της ιδεολογικής τους θολούρας έφτασαν στο σημείο να συγχέουν την ανάγκη ενίσχυσης της αποτρεπτικής ικανότητας της πατρίδας μας με την αντιπυρική προστασία «διαμαρτυρόμενοι» ότι η αγορά των μαχητικών αεροσκαφών «Ραφάλ» δήθεν στέρησε χρήματα από την πολιτική προστασία. Άσχετα που φέτος, βάσει επίσημων στοιχείων, οι δαπάνες αυξήθηκαν κατά 56% (από 400 εκ. ευρώ το 2018 σε 616 εκ. ευρώ το 2021), οι μόνιμοι και εποχικοί εργαζόμενοι στην πυροσβεστική αυξήθηκαν κατά 15,6% (από 12.739 πυροσβέστες το 2018 σε 14.736 το 2021), ενώ αύξηση 45% καταγράφηκε και στα εναέρια μέσα πυρόσβεσης αφού από 51 διαθέσιμα που είχαμε το 2018 φέτος μετρούσαμε 74 διαθέσιμα.

Και εδώ έγκειται η ποιοτική διαφορά που χωρίζει τη Δεξιά από την Αριστερά. Η Δεξιά «έθαψε» το τσεκούρι του εμφυλίου πολέμου. Δεν έδρεψε ιδεολογικές δάφνες ούτε δημιούργησε στρατιές παραπλανημένων. Πάντα μου έκανε εντύπωση όταν ρωτούσα μεγαλύτερους σε ηλικία για τα γεγονότα του εθνικού διχασμού πως μου απαντούσαν ότι οι εθνικές πληγές πρέπει να γιατρεύονται και να κλείνουν. Τελείωναν τη συζήτηση πριν καν την αρχίσω.

Από την άλλη πλευρά οι δήθεν δημοκράτες, ακόμα και τώρα, κατηχούν τη δική τους νέα γενιά. Επιδιώκουν με διάφορα τεχνάσματα η εθνική πληγή του εμφυλίου να συνεχίσει να αιμορραγεί, γιατί γνωρίζουν ότι διαφορετικά η δική τους Αριστερά δεν έχει λόγο ύπαρξης. Δεν χωρά και δεν έχει θέση σε μια κοινωνία που προοδεύει. Ξέρουν ότι δεν έχουν λύσεις, γι’αυτό επιχειρούν με κάθε τρόπο να αντλήσουν δύναμη επικαλούμενοι το θυμικό και εχθρευόμενοι τη λογική.

Είναι προφανές ότι η ρητορική του μίσους που χρησιμοποιούν επιδιώκει ένα νέο εθνικό διχασμό. Δεν τους «βγήκαν» οι νέο-αγανακτισμένοι λόγω της πανδημίας και θέλουν πάση θυσία να δημιουργήσουν νέο-αγανακτισμένους από τις καταστροφικές πυρκαγιές.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υπονοώ ότι στο πεδίο των πυρκαγιών όλα ήταν καλώς καμωμένα, ούτε ψάχνω να βρω λάθη αλλά δεν βρίσκω. Η θέση μου είναι ξεκάθαρη. Προφανώς δεν μπορώ να είμαι ικανοποιημένος όταν υπάρχει μια τόσο μεγάλη καταστροφή για την οποία ευθύνονται περισσότερες από 580 φωτιές που ξέσπασαν σε όλη τη χώρα.

Όμως, που να πάρει η ευχή, όταν μετράς εκατοντάδες πύρινα μέτωπα και κανένα θύμα, κάτι έγινε σωστά...
Όταν εγκατέλειψαν τα σπίτια τους χιλιάδες συμπατριώτες μας χάρη στο «112» και οι εκκενώσεις πραγματοποιήθηκαν χωρίς εγκλωβισμούς στους δρόμους, κάτι έγινε σωστά...

Όταν οι κάτοικοι της Λίμνης Ευβοίας αποχώρησαν συντεταγμένα από τα σπίτια τους με φέρρυ μποτ και όχι άναρχα, κάτι έγινε σωστά...

Προτείνω, λοιπόν, στους οπαδούς της Αριστεράς του μίσους, να αφήσουν στην άκρη τη χολή και το «δηλητήριο» με το οποίο ποτίζουν την κοινωνία, ακούγοντας έστω για μια φορά τη φωνή της λογικής. Ίσως έτσι πάψουν να τρίζουν τα κόκκαλα του Φλωράκη, του Κύρκου και του Λεντάκη, διότι η Αριστερά της σοβαρότητας και του χθες δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά του 2009 και έπειτα που μισεί όλους τους «άλλους».

Θεόδωρος Γ. Καράογλου
Βουλευτής ΝΔ Β΄ Θεσσαλονίκης