Θάνος Παπαδόπουλος

Οι αιτίες της υπαρξιακής κρίσης στον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται στη γέννησή του ως κόμμα χαμαιλέοντας, ως κόμμα καιροσκόπος. Είχε ως βιτρίνα την Ανανεωτική Αριστερά και ως ιδεολογία τον νεο-σταλινισμό. Είχε στο κέντρο της πολιτικής του το μίσος για τη δημοκρατική Ευρώπη και ως σύνθημα το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Βασικός στόχος της πολιτικής του ήταν η κατάκτηση της εξουσίας για να εφαρμόσει την κρατικοποίηση της οικονομίας και της κοινωνίας. Δηλαδή, την επιστροφή στον αναχρονιστικό και καταστροφικό κρατικό καπιταλισμό που τον θεωρούν και τον προπαγανδίζουν ως... σοσιαλισμό! Τριάντα (30) χρόνια μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την εξαφάνιση του «σοσιαλιστικού» στρατοπέδου.

Όσο για την πολιτική κουλτούρα που καλλιεργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εξόφθαλμα παλαιοκομματική. Θύμιζε τον Ιωάννη Κωλέττη και τον ψευτο-Θόδωρο Δηληγιάννη. Ο τελευταίος υποσχέθηκε «θα καταργήσω τους φόρους»! Κι όταν έγινε κυβέρνηση τους πολλαπλασίασε. Ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε «θα σκίσω τα Μνημόνια»! και όταν έγινε κυβέρνηση υπέγραψε το Τρίτο Μνημόνιο, που επιβάρυνε τους Έλληνες, το κράτος και την οικονομία με 200 δισ. ευρώ, που τα πληρώνουμε και θα τα πληρώνουμε για πολύ ακόμη. Ο Αλέξης Τσίπρας ίδρυσε τον ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερό κόμμα, τον διαμόρφωσε ως αριστερό δεξιό κυβερνητικό κόμμα, καθώς συνεργάστηκε με τους ψεκασμένους στις δύο κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε να είναι ένα οπισθοδρομικό και αντιδραστικό κόμμα. Στο τελευταίο τον βοήθησε και ο Φώτης Κουβέλης που διέλυσε τη Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ) για να γίνει υφυπουργός του... Καμμένου!

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα κινδυνεύει να χάσει τη θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση και να κατρακυλήσει όχι μόνο στην τρίτη θέση, αλλά και την τέταρτη, με μονοψήφια ποσοστά! Αυτός είναι ο εφιάλτης που βλέπουν όλοι στον ύπνο τους και ξυπνάνε τρομαγμένοι. Αλλά είναι αυτοί οι ίδιοι που δημιούργησαν τον εφιάλτη τους. Δεν μπορείς να έρχεσαι στον 21ο αιώνα με σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», ούτε να υπόσχεσαι το 2023 ότι θα επανακρατικοποιήσεις τη ΔΕΗ και θα δημιουργήσεις νέα κρατική Εθνική Τράπεζα!

Η Αριστερά του 21ου αιώνα δεν μπορεί να στοχεύει στην κρατικοποίηση της οικονομίας και της κοινωνίας. Στο αντίθετο πρέπει να στοχεύει: στην κοινωνικοποίηση του κράτους, στην αποκέντρωση της εξουσίας. Η κρατικοποίηση της οικονομίας και της κοινωνίας δεν είναι σοσιαλισμός. Είναι καθαρός κρατικός καπιταλισμός, αντιπαραγωγικός, οπισθοδρομικός και αντιδραστικός. Ο Σοσιαλισμός είναι η επέκταση της Δημοκρατίας από το πολιτικό πεδίο και στο οικονομικό πεδίο και στο κοινωνικό.

Η διαδικασία αυτή έχει αρχίσει εδώ και έναν αιώνα, αλλά η Αριστερά με τις σταλινικές παρωπίδες δεν μπόρεσε να τη δει και να βοηθήσει να προχωρήσει πιο γρήγορα. Η Αριστερά του 21ου αιώνα κατά συνέπεια έχει ένα πολύπτυχο ιδεολογικό πλαίσιο. Είναι απόλυτα:
- Δημοκρατική. Σοσιαλισμός χωρίς Δημοκρατία δεν υπάρχει.
- Φιλελεύθερη. Δημοκρατία χωρίς Ελευθερία δεν υπάρχει.
- Αναπτυξιακή. Ευημερία των εργαζομένων και του λαού χωρίς Ανάπτυξη δεν υπάρχει.
- Ευρωπαΐκή. Ασφάλεια της Ευρώπης χωρίς την ενοποίησή της σε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία δεν υπάρχει.

- Κοινωνικής Δικαιοσύνης
- Ειρηνική. Η Ειρήνη δημιουργεί ανάπτυξη, ευημερία και πολιτισμό. Ο πόλεμος συνήθως καταστρέφει, εκτός από τους ηττημένους και τους νικητές.
- Μεταρρυθμιστική και εκσυγχρονιστική.

Η Αριστερά του 21ου αιώνα με ένα τόσο καθαρό ιδεολογικό πλαίσιο έχει στο κέντρο της πολιτικής της, έχει για Ιερό Δισκοπότηρο, την Ανάπτυξη και μάλιστα την Αειφόρο Ανάπτυξη. Δηλαδή την Ανάπτυξη που συνεχίζεται με προστασία της φύσης και της κοινωνικής συνοχής. Το μεγάλωμα της πίτας, η αύξηση του κοινωνικού πλούτου, είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος για την αύξηση των μισθών και ημερομισθίων, για την ανάπτυξη και την πρόοδο των Ελλήνων και την ασφάλεια της χώρας. Τα πρώτα επείγοντα μέτρα για την ανάπτυξη της Ελλάδας είναι:
1. Μείωση της φορολογίας. Ειδικά μείωση των βασικών φορολογικών συντελεστών του ΦΠΑ και του φόρου εισοδήματος που πρέπει να φτάσουν αργά αλλά σταθερά στο 15%.
2. Επιτάχυνση στην απόδοση Δικαιοσύνης. Στην αρχή τουλάχιστον της Οικονομικής Δικαιοσύνης (Εμποροβιομηχανικό, Αστικό Δίκαιο κλπ.)
3. Συμμετοχή των εργαζομένων στις εταιρείες που έχουν πάνω από 100 εργαζόμενους με τη δωρεάν διανομή μετοχών.
4. Εκσυγχρονισμός της εκπαίδευσης και σύνδεσή της με την οικονομία και την παραγωγική διαδικασία. Εκπαίδευση για την Εκπαίδευση δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει Επιστήμη για την Επιστήμη, Τέχνη για την Τέχνη, Τεχνολογία για την Τεχνολογία κλπ. Αυτά είναι συνθήματα απαίδευτων και ανόητων φοιτητών, συνδικαλιστών που μαθαίνουν την πολιτική στην πλάτη των συμφοιτητών τους. Κυρίως όμως αριστεροδεξιών συνδικαλιστών. Η Γνώση, η Τεχνική, οι Επιστήμες και η Τεχνολογία αναπτύχθηκαν χάρη στην οικονομία, το εμπόριο και (δυστυχώς) τον πόλεμο.

5. Πρώτο και κατεπείγον βήμα στον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης είναι η ίδρυση ενός κάθετου συστήματος Τεχνολογικής Εκπαίδευσης. Θα αρχίζει από το Νηπιαγωγείο, θα ενσωματωθεί στο Δημοτικό και θα συνεχιστεί με την ίδρυση Τεχνολογικών Γυμνασίων, Λυκείων και ΑΕΙ όπου θα αναπτύσσονται όλοι οι τεχνολογικοί κλάδοι: Τεχνητή Νοημοσύνη, κβαντικοί υπολογιστές, ρομποτική κλπ. Η διοίκηση των Τεχνολογικών Γυμνασίων, Λυκείων και ΑΕΙ θα είναι σύγχρονη, αντιγραφειοκρατική και διαφορετική από τη διοίκηση των σημερινών. Η τεχνολογία θα προσθέσει, από τώρα έως το 2030, γύρω στα 4,5 τρισ. δολάρια κάθε χρόνο στο παγκόσμιο ΑΕΠ και το1,5 τρισ. δολάρια θα προστίθεται στο κινέζικο ΑΕΠ. Η Αριστερά και η Ελλάδα δεν πρέπει να χάσουν και αυτό το τρένο ανάπτυξης. Αν οι τρεις βιομηχανικές επαναστάσεις έφεραν τον κοινωνικό πλούτο του καπιταλισμού, είναι πολύ πιθανό οι τεχνολογικές επαναστάσεις να φέρουν τον κοινωνικό πλούτο του σοσιαλισμού (έστω κι αν δεν λέγεται έτσι μετά τη συκοφάντηση που υπέστη από τον σταλινισμό). Ας παρακολουθήσουμε από κοντά τις κοινωνικές αλλαγές που φέρνει η τεχνολογική επανάσταση.

6. Ολοκλήρωση και συνεχής αναβάθμιση του τεχνολογικού εκσυγχρονισμού του κράτους και των επιχειρήσεων.
7. Εκσυγχρονισμός του συστήματος υγείας και προώθηση της ατομικής ιατρικής και θεραπευτικής με τη βοήθεια της τεχνολογίας.

Αυτές κι άλλες μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμοί θα φέρουν την ευημερία στους Έλληνες και θα ανοίξουν, κατά πάσα πιθανότητα, τον δρόμο προς τον σοσιαλισμό.

Μην πιστεύεις ο,τι λένε

Ο Αλέξης Τσίπρας παραιτήθηκε ξαφνικά από αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που λίγες μέρες πριν είχε δηλώσει ότι θα οδηγούσε το κόμμα που ίδρυσε στις μάχες των δημοτικών εκλογών και της Ευρωβουλής και μετά θα παραιτούνταν. Δηλαδή, σε έναν χρόνο. Αυτοδιαψεύστηκε, όπως έκανε και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, του Μνημονίου που θα έσκιζε και υπέγραψε και Τρίτο Μνημόνιο, με το Δημοψήφισμα, τα 10 δισ. ευρώ του προγράμματος στη Θεσσαλονίκη κλπ. Κλπ.

Ρώτησα έναν παλιό Συριζαίο:
- Τι σημαίνει για τον ΣΥΡΙΖΑ η ξαφνική παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα;
Μην πιστεύεις ο,τι λένε, απάντησε.

- Τι εννοείς, απόρησα;
Απλώς ο Αλέξης Τσίπρας ήξερε ότι θα έχανε και τις «μάχες» των δημοτικών εκλογών και των Ευρωεκλογών και σκέφτηκε πιθανότατα ότι ύστερα από πέντε συνεχόμενες ήττες τίποτα δεν θα μπορούσε να τον κρατήσει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ περισσότερο αν το κόμμα του κατρακυλούσε σε μονοψήφιο ποσοστό και το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ έπαιρνε τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης... Γι’ αυτό αποφάσισε να παραιτηθεί και να πάει διακοπές στο Σούνιο.

- Και με τον ΣΥΡΙΖΑ τι θα γίνει, ρώτησα;
Α! Εδώ είναι το κόλπο του κουτοπόνηρου Αλέξη Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδοθεί στην αναζήτηση προσωρινού ή και μόνιμου αρχηγού. Σ’ αυτή την αναζήτηση οι εντάσεις και οι συγκρούσεις θα ενταθούν ανάμεσα στις ομάδες και τις φράξιες του ΣΥΡΙΖΑ. Το επεισόδιο Τζανακόπουλου-Ρήγα δείχνει μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι συγκρούσεις: μέχρι τα πρόθυρα της διάσπασης και του καννιβαλισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινδυνέψει να αποκτήσει τόσες φράξιες και βαρόνους όσα ήταν και τα γκρουπούσκουλα που τον συγκρότησαν.

- Οπότε, ρώτησα ο αδαής;
Οπότε, αυτή είναι η στιγμή που περιμένει ο Αλέξης Τσίπρας. Όταν το θέμα θα φτάσει στο αμήν, τότε πιστεύει ότι ορισμένοι βαρόνοι που θα έχουν μια σταλιά μυαλό θα απευθυνθούν σ’ αυτόν να αναλάβει ξανά αρχηγός και να εγγυηθεί την ενότητα του κόμματος που ίδρυσε. Ελπίζει ότι μπορεί να έχει την τύχη του Ανδρέα Παπανδρέου μετά την παραπομπή του στη δίκη των πάμπερς του Κοσκωτά...

- Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο;
Νομίζω ότι μπορεί να συμβεί, έχει κάποιες πιθανότητες. Αλλά ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα θελήσει να επιστρέψει μόνο σαν εγγυητής της ενότητας, για να φύγει μετά από ένα-δυο χρόνια. Θα θελήσει να επιστρέψει και σαν οραματιστής της αναγέννησης του ΣΥΡΙΖΑ για πάντα. Και αυτό θα είναι το Βατερλό του, επειδή αυτή η ματαιοδοξία και η αλαζονεία θα χρεοκοπήσουν και την υπόθεση του εγγυητή της ενότητας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να ξαναβγεί στην επιφάνεια, μόνο αν συμβεί μια νέα μεγάλη καταστροφή στην Ελλάδα σαν την κρίση χρέους του Κωστάκη Καραμανλή (2004-2009)
--------------------------------------------------------------------------
* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας