Στη χώρα δίπλα στην τραγωδία της πανδημίας εκτυλίσσεται μια κωμωδία. Με πρωταγωνιστές όσους επιχειρούν να επιβάλουν μια κατάσταση «Απαγορευμένης συζήτησης». Η αναζήτηση για ευθύνες, πιθανές αδράνειες, εσφαλμένους χειρισμούς, για τυχόν καθυστερήσεις, αντιφατικά μέτρα και κάθε είδους αλλόκοτες και αλλοπρόσαλλες ενέργειες στο δεύτερο κύμα της πανδημίας αρχίζει πλέον να ενοχοποιείται - «Τι κάνεις τώρα, αντιπολίτευση στην... πανδημία;». Ετσι στήνεται σταδιακά το σκηνικό μιας «Απαγορευμένης συζήτησης». Απλώς το όλο εγχείρημα εξελίσσεται σε κωμωδία - κάθε άλλο παρά απολαυστική.
Ακούω και διαβάζω δημοσιολόγους να επιπλήττουν συνομιλητές τους όταν μιλούν, για παράδειγμα, για την ανάγκη περισσότερων ΜΕΘ. Δημοσιογράφους που επαινούν την «εγκράτεια» για λίγα και καλά ΜΜΜ. Αρθρογράφους να καταχεριάζουν τις χώρες της ανατολικής Ασίας επειδή κάνουν εκατομμύρια τεστ. Ειδικούς να μιλούν για επικίνδυνες ταβέρνες και ακίνδυνα εμπορικά κέντρα. Μια γνήσια πανδημία σουρεαλισμού.
Σπανίως στο παρελθόν έχει εμφανιστεί τόσο μεγάλο πλεόνασμα καθεστωτικού λόγου. Με συνέπειες που πολύ σύντομα θα αποδειχθούν επώδυνα βλαβερές. Και για τον Λόγο και για την κοινή λογική.
Ενα εμβληματικό παράδειγμα «Απαγορευμένης συζήτησης» αφορά την οικονομία. Στην αρχή της κρίσης προβλήθηκε μετ’ επαίνων η περίφημη «θεωρία του V». Οση ύφεση θα προκύψει το 2020, τόση ανάπτυξη μας περιμένει το 2021. Πολύ γρήγορα η πρόβλεψη αποσύρθηκε στα αζήτητα. Για προφανείς λόγους. Κάποιοι ακραία αφελείς προέβλεπαν και ηπιότερη ύφεση το 2020. Ενοχοποιώντας όσους προειδοποιούσαμε για το χειρότερο για «δάκτυλο... ΣΥΡΙΖΑ». Αλήθεια, πού πήγαν αυτοί οι ντετέκτιβ, τους χάσαμε...
Μια παλιά, αλλά με καλό remake στις μέρες μας, ατραξιόν καθεστωτικού λόγου αφορά τη δημοσιονομική στήριξη από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις της οικονομίας, των επιχειρήσεων και των εργαζομένων. «Δίνουμε όσα και ο μέσος όρος των χωρών της Ευρώπης» είναι το μόνιμο «ευαγγέλιο».
Τι προκύπτει από τον πίνακα που αναδημοσιεύουμε από το Bruegel, ένα από τα πιο καταξιωμένα think tank των Βρυξελλών; Απλά, ότι «δεν δίνουμε» τόσα, αλλά πολύ λιγότερα. Σε σύγκριση ακόμη και με χώρες που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν οικονομικές υπερδυνάμεις, όπως είναι η Πορτογαλία. Στοιχειώδεις γνώσεις αριθμητικής και μια ματιά στον πίνακα αποκαλύπτουν τη γυμνή αλήθεια. Αντέχετε ακόμη λίγους αριθμούς; Μέχρι το φθινόπωρο, το Βέλγιο είχε δαπανήσει 66 δισ. ευρώ σε τρία «πακέτα στήριξης» (άμεσα δημοσιονομικά μέτρα, αναστολές πληρωμών και εγγυήσεις δανείων). Η Γαλλία 662 δισ. Η Γερμανία 1,3 τρισ. Η Ιταλία 867 δισ. Η Ολλανδία 120 δισ. Η Ισπανία 170 δισ. Η Πορτογαλία 40,2 δισ. Η Ελλάδα, θλιβερός ουραγός, μόλις 12,2 δισ.
Επιμύθιο. Η πανδημία σκοτώνει. Ομως ο καθεστωτικός λόγος και οι κάθε είδους «Απαγορευμένες συζητήσεις» βλάπτουν εξίσου σοβαρά την υγεία.
