Τάσος Καραμήτσος

Ειλικρινά, μπορεί κανείς να μπερδευτεί με τι από τα δύο μοιάζει τελικά ο Τσίπρας: Πολάκης και Καμμένος ή Ευρωπαίος συνομιλητής και αγαπημένος της Μέρκελ και της αμερικάνικης πρεσβείας, συνοδοιπόρος του Ζάεφ;

Μπορεί ο άνθρωπος να είναι κάπου... στη μετάβαση. Να μπήκε στα σαλόνια της εξουσίας, της επιχειρηματικής ελίτ και στις μεγάλες παγκόσμιες πολιτικές αυλές και να θέλει να αφήσει τους Πολάκηδες που τον τραβάνε από το μανίκι στην εποχή των πολιτικών (και μη) σπηλαίων. Γιατί ο λόγος του Πολάκη μοιάζει μόνο με εκείνον που χρησιμοποιούν οι Χρυσαυγίτες. Ο... Παύλος και ο Ηλίας. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι και εύκολο, ακόμα και να είσαι ο Τσίπρας, να αδειάσεις τους Πολάκηδες, όπως συνέβη με τον Λαφαζάνη και τη Ζωή, μια και οι τελευταίοι δεν περίμεναν, αλλά έφυγαν μόνοι τους.

Ποιος ξέρει, μπορεί να είναι και ολίγον... διπολικός ο αρχηγός, άλλωστε δεν είναι ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος διαχειριστής εξουσίας με δύο πλευρές, μία σκοτεινή και μία ολίγον φωτεινότερη. Και με τους γνωστούς που βάζει να δαγκώσουν ό,τι τον ενοχλεί (μεταξύ άλλων, και το «ΘΕΜΑ» σταθερά και μετά μανίας, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και πριν, όταν ζούσε ο Θέμος), αλλά και με την πολιτική και επιχειρηματική καθεστηκυία τάξη. Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ ο Τσίπρας.

Σημασία έχει ότι όσο... το ανακατεύει τόσο χειρότερα του πάει. Μια απλή υπόθεση, που θα μπορούσε να είχε απαντηθεί με μια λιτή ανακοίνωση από τον υπουργό του, πήρε διαστάσεις μυθικές από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή. Σκεφτείτε και να μην ήταν αληθής η είδηση περί δανείου τι θα έκανε. Εβρισε όποιον βρήκε μπροστά του, ηχογράφησε και δημοσιοποίησε παράνομα απόσπασμα διαλόγου με τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας, ισχυρίστηκε ότι ακόμα και ο Σαββόπουλος ασχολήθηκε μαζί του για... να του κλέψει ένα πεντάλεπτο δημοσιότητας. Ζήλεψε ο Σαββόπουλος το πεντάλεπτο του Πολάκη, πόση αλαζονεία πια μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος μέσα σε τέσσερα χρόνια απλά και μόνο επειδή έγινε υπουργός;

Δύο άλλοι πρώην υπουργοί του αλληλοϋβρίζονται και αλληλοεκβιάζονται δημοσίως. Και να σκεφτείτε ότι ο Κοτζιάς ήταν ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και ο Καμμένος Εθνικής Αμυνας, όχι τίποτα στελεχάκια που ανταλλάσσουν αιχμηρές ατάκες...

Ολα όσα συνέβησαν την εβδομάδα που πέρασε μόνο την εικόνα που θέλει να παρουσιάσει ο πρωθυπουργός εν όψει των επερχόμενων εκλογών δεν εξυπηρετούν. Και το γνωρίζει πολύ καλά, γι’ αυτό και τα χειρίστηκε -αυτός και το γραφείο του- με τη μέγιστη δυνατή διακριτικότητα, σε σημείο οριακά να μην παρεξηγηθεί ο πρωταγωνιστής υπουργός. Γιατί φυσικά αποκλείεται να είχε ιδέα ο ίδιος για το δάνειο του Πολάκη. Ξέρει ότι οι μαγκιές μπορεί να ευχαριστούν τους φανατικούς οπαδούς του κόμματός του, αλλά στις εκλογές δεν πας για τους δικούς σου αλλά για όσους ακόμα αμφιταλαντεύονται. Και σίγουρα αυτά δεν βοηθάνε στο προφίλ που θέλει τώρα να χτίσει, στο «φανελάκι» που θέλει να φορέσει εν όψει εκλογών. Ας πρόσεχε και ας προσέξει, γιατί τέτοια μέχρι το τέλος μπορεί να έχει πολλά και ίσως και πολύ σοβαρότερα. Οταν κυβερνάς τέσσερα ολόκληρα χρόνια και με τέτοιους τύπους, στο τέλος μπορεί να μην ξέρεις τι σου ξημερώνει.