new_2

Τάκης Σπηλιοπουλος

Φεύγοντας το 2020, δεν μπορεί παρά να σταθεί κανείς σε μια ιδιαιτερότητα. Στην αξιοσημείωτη αντοχή της κυβέρνησης της ΝΔ ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές, κάτι ασυνήθιστο για την πολιτική ζωή της χώρας, ιδιαίτερα στις απρόβλεπτες συνθήκες και στους ταραγμένους καιρούς που ζούμε. Μέχρι σήμερα σχεδόν στο σύνολό τους οι δημοσκοπήσεις δίνουν για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη παραπλήσια ποσοστά με αυτά των εκλογών του Ιουλίου του 2019 και παράλληλα καταγράφουν εντυπωσιακή διαφορά 16-17% από τον ΣΥΡΙΖΑ (Δεκέμβριος 2020, MARC, Metron Analysis, Pulse).

Το νομοσχέδιο της Κυβέρνησης που ορίζει τα των διαδηλώσεων, θα μπορούσε να είναι η επιτομή της κοινής λογικής. 

Ονομάζεται ξύλινος λόγος και είναι η συρραφή και η παράθεση κοινοτοπιών και τυποποιημένων εκφράσεων, που όταν συντεθούν δημιουργούν μια στομφώδη ομιλία, κενή περιεχομένου. Δεν απαιτείται από τον ομιλητή προετοιμασία, δεν χρειάζεται να διαθέτει ιδιαίτερη παιδεία και γνώση των πραγμάτων, συνήθως αρκεί να έχει σχετική εμπειρία στην πολιτική! Και επειδή ο ξύλινος λόγος είναι κενός περιεχομένου, δεν υφίσταται κριτική. Αυτοί είναι λόγοι που τον καθιστούν πολύ δημοφιλή στην πολιτική.

Ο φόβος της αντιπολίτευσης για εκλογές το Φθινόπωρο είναι αυτονόητος. Το πιθανότερο, εάν ο Αλέξης Τσίπρας έχανε τις εκλογές, ήταν να «έκαιγε» το τελευταίο του χαρτί, καθώς θα είχε εξαντλήσει την παράταση που πήρε από το κόμμα του. Κόντρα στα εγχώρια πολιτικά ήθη, όπου ο χαμένος αποχωρεί, δίνει τη θέση του στον επόμενο και περνάει στο Πάνθεο των πρώην, όπως οι Κ. Καραμανλής, Γ. Παπανδρέου, Β. Βενιζέλος, Αν. Σαμαράς, και Β. Μεϊμαράκης. Ο Αλέξης Τσίπρας μετράει ήδη τρεις συνεχόμενες εκλογικές ήττες και τον περιμένουν στη γωνία οι άσπονδοι σύντροφοι, για την τέταρτη και τελευταία του ευκαιρία.

Υπάρχει ένας όρος στην πολιτική επικοινωνία που ονομάζεται «Rally 'round the flag effect». Ότι δηλαδή σε περιόδους εθνικών κρίσεων, παρατηρείται συσπείρωση γύρω από την κυβέρνηση.

Ακούω διάφορα επιχειρήματα, απ’ όσους θα ήθελαν να αποδομήσουν την δουλειά που έγινε από την κυβέρνηση, για τον έλεγχο της πανδημίας.

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος και η κρισιμότητα των στιγμών, αρκεί κανείς να γυρίσει το χρόνο λίγες μέρες πίσω. Όταν ακόμη η Ελλάδα δεν είχε νεκρό από τον κορωνοϊό και σχεδίαζε να πάρει αυστηρότερα μέτρα.

Λυπάμαι να το πω, αλλά η Τουρκία σήμερα κάνει κάτι παρόμοιο με αυτό που έκανε η Ελλάδα το 2015. Η διαφορά είναι πως η τουρκική πολιτική, όπως εκδηλώνεται τα τελευταία 24ωρα, είναι οργανωμένη και ενταγμένη σε μία στρατηγική του Ερντογάν, ακραίας πρόκλησης και ακραίου εκβιασμού.