Στέφανος Τζανάκης

Όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά: ο Ερντογάν οδεύει σε εκλογές με κατάληξη την ερχόμενη άνοιξη – και πολλά από όσα κάνει είναι μάλλον αναγκαστικές κινήσεις, από την στιγμή που η τουρκική οικονομία αντιμετωπίζει υπαρξιακό πρόβλημα, με τον πραγματικό πληθωρισμό να «τρέχει» με ρυθμούς πολύ πάνω από το 100%.

Θα άντεχε – ειδικά σε αυτή την συγκυρία – ο Ερντογάν να στερήσει από τον τουρκικό τουρισμό τους Ρώσους τουρίστες; Που θα βρεθούν τα 4-5 δις
δολάρια που θα εισπράξει; Και γιατί άραγε από την πρώτη στιγμή η Τουρκία δεν δέχθηκε πιέσεις από την Δύση να σκληρύνει την στάση της απέναντι στον Πούτιν; Μήπως ήταν υποκριτικές οι δηλώσεις του Ζελένσκι, ήδη από τις πρώτες ημέρες του πολέμου, για τον σπουδαίο ρόλο που θα μπορούσε να παίξει η Τουρκία για τον τερματισμό του; Η πρόθεσή του να την εντάξει στην ομάδα των χωρών που θα εγγυηθούν μελλοντικά την ασφάλεια της Ουκρανίας; Είχε κάποιον ειδικό λόγο να κάνει ρεβεράντζες στον Ερντογάν; Ή μήπως είχε στο νου του τα drones που είχε προμηθεύσει η Τουρκία στην χώρα του;

Αλλά αν ήταν τόσο «γάτα» στην διπλωματία ο Ερντογάν, γιατί να ζητήσει από τους Έλληνες ψηφοφόρους να μην ψηφίσουν τον Μητσοτάκη; Ακόμα και πρωτοετής φοιτητής των Πολιτικών Επιστημών αντιλαμβάνεται εύκολα ότι αν ένας εχθρός του πρωθυπουργού ζητεί την καταψήφισή του, τότε στρέφει τους ψηφοφόρους υπέρ του. Ή μήπως η διπλωματική δεινότητα του Ερντογάν τον οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη ευκολία την Ελλάδα αν παραμείνει η σημερινή κυβέρνηση; Μα, ο ίδιος απέκλεισε κάθε επαφή «ως το τέλος της χρονιάς», σύμφωνα με την τελευταία εκδοχή από τα λεγόμενά του.

Ναι, ο Μπάιντεν δέχθηκε να συναντηθεί μαζί του στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ, αφού αναδιπλώθηκε και πήρε πίσω το βέτο για τις δύο σκανδιναβικές χώρες. Όμως, οι ΗΠΑ είχαν αλλάξει στάση – τουλάχιστον φραστικά – για τα F-16, από την αρχή της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία. Και σε όλες τις περιπτώσεις, ο Μπάιντεν αφού πει ό,τι πει, φροντίζει να επισημαίνει ότι η τελική απόφαση για πωλήσεις οπλικών συστημάτων λαμβάνεται στο Κογκρέσο, όπου σήμερα η Τουρκία δεν έχει τύχη.

Φυσικά, ο Μπάιντεν δεν είναι στα καλύτερά του. Η αποδοχή του στις ΗΠΑ είναι σε χαμηλά επίπεδα – με ό,τι αυτό προοιωνίζεται ενόψει των ενδιάμεσων εκλογών στις αρχές Νοεμβρίου. Ναι, μπορεί να αλλάξουν οι συσχετισμοί, τόσο στη Βουλή των Αντιπροσώπων, όσο και στη Γερουσία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι η αλλαγή θα είναι υπέρ του Ερντογάν.

Από την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό ότι η στάση του Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα άλλαξε μετά από την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Εφόσον κάποιοι δικοί μας τον θεωρούν τόσο μεγάλη «γάτα» της διεθνούς διπλωματίας, γιατί δεν αναρωτιούνται γιατί έδειξε να χάνει εντελώς την ψυχραιμία του μετά από τα χειροκροτήματα στον Μητσοτάκη από τους νομοθέτες των ΗΠΑ; Εκτός κι αν πιστεύει κάποιος ότι θεώρησε ότι είχε κάνει μία μυστική συμφωνία με τον πρωθυπουργό στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά εκεί, το μόνο που συνέβη ήταν ότι ζήτησε να μην παρεμβαίνουν τρίτοι στα ελληνοτουρκικά – αυτό δηλαδή που ζητούν διαχρονικά όλες οι τουρκικές ηγεσίες από την Ελλάδα. Να καθίσουμε σε ένα τραπέζι και να τα βρούμε κάπου ...στη μέση. Τη δική μας, εννοείται…