Μπάμπης Κούτρας

Για τον λόγο αυτό, αντί για την άνετη αλλά απομακρυσμένη Πορετσού, προτιμούν τον συνωστισμό και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στις υπό κατάληψη πολυκατοικίες των Εξαρχείων, όπου τους ανακάλυψαν οι ΜΑΤατζήδες του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ο λόγος είναι προφανής. Τέρμα Θεού, στα όρη και τα άγρια βουνά, ανάμεσα στην Ηλεία και την Αχαΐα, πού να τους βρουν τα κυκλώματα που προωθούν χιλιάδες ανθρώπους στη «γη της επαγγελίας»; Αντίθετα, στα Εξάρχεια η πρόσβαση είναι εύκολη, τα μηνύματα μεταφέρονται γρήγορα, οι διακινητές επιλέγουν τα επόμενα «θύματα», η ταρίφα ανεβαίνει και το ταξίδι προς την Ε.Ε. συνεχίζεται.

Η ιστορία της Πορετσού προσφέρεται για μερικά χρήσιμα συμπεράσματα:

Πρώτον, για τους Ευρωπαίους: Εάν στις Βρυξέλλες πιστεύουν πως μπορούν να μπλοκάρουν το μεταναστευτικό κύμα στην Ελλάδα, ματαιοπονούν. Οσο και να σφραγίσουν τα σύνορα, όσο και να πιέσουν τις ελληνικές κυβερνήσεις, το πρόβλημα παραμένει κατά βάση δικό τους. Πρόσφυγες και μετανάστες επιθυμούν περισσότερο απ’ όλα να φτάσουν στην καρδιά της Ευρώπης, εκεί όπου μπορούν να βρουν εργασία, επιδόματα, υποδομές και αποδοχή ή απλώς ανοχή των δικών τους αξιών και του τρόπου ζωής. Η Ε.Ε. εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το πρόβλημα είτε με τις ακρότητες του Ορμπαν στην Ουγγαρία, είτε με τις εξυπνάδες της Κομισιόν. Οσα χρήματα και να δώσουν στον Ερντογάν, αυτός θα τους εκβιάζει με στρατιές προσφύγων που ο ίδιος δημιουργεί. Οσο και να στηρίξουν την Ελλάδα, δεν πρόκειται, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον, να γίνει Γερμανία, Γαλλία ή Σουηδία. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που φτάνουν στην Ελλάδα θέλουν και χρειάζονται καλύτερους καταυλισμούς, αλλά δεν πρόκειται να μείνουν μόνιμα σε αυτούς. Στόχο έχουν να φύγουν και να φτάσουν εκεί που θεωρούν ότι μπορούν να ξεκινήσουν με ασφάλεια και προοπτική μια νέα ζωή - έστω και εκ του μηδενός. Και αυτή δεν είναι η Ελλάδα. Χρόνια τώρα η Ευρώπη, που εκφράζεται ουσιαστικά από την Ε.Ε., ούτε έχει αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, ούτε επιθυμεί να το αντιμετωπίσει. Εξακολουθεί να κρύβεται πίσω από τα δάχτυλό της σπρώχνοντας τη μεγάλη κρίση όλο και πιο πίσω. Περιορίζεται σε τακτικές κινήσεις, αλλά λείπει το στρατηγικό σχέδιο που θα κρατήσει αυτούς τους τεράστιους πληθυσμούς στις χώρες τους, στην Ασία και την Αφρική.

Συμπέρασμα δεύτερον, για την ελληνική κυβέρνηση: Πρέπει να προσαρμόσει το σχέδιό της στην κατεύθυνση ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες βλέπουν τη χώρα μας ως πέρασμα και όχι ως τελικό προορισμό. Δεν ωφελεί να ψάχνει χωριά και μοναστήρια για να στείλει μερικές εκατοντάδες ταλαίπωρους, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν πρόκειται να πάνε ως εκεί, αλλά και αν πάνε, θα φύγουν γρήγορα. Τα νησιά πρέπει να αποσυμφορηθούν, το πρόβλημα πρέπει να μοιραστεί σε όλες τις περιοχές και τους δήμους, αλλά με τη λογική της «τράνζιτ» διέλευσης. Λίγοι θα μείνουν τελικά στην Ελλάδα, οι υπόλοιποι «χάνονται», που έλεγε και η Τασία Χριστοδουλοπούλου. Ο νόμος που ψηφίστηκε τις τελευταίες ημέρες πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα και κυρίως να σταλεί το μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν είναι για τους μετανάστες ένας εύκολος δρόμος διέλευσης προς την Ευρώπη. Ελπίζουμε πως ο χειμώνας που έρχεται θα μειώσει τις ροές ώστε να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος στην κυβέρνηση να οργανωθεί, να εφαρμόσει το σχέδιό της, να προχωρήσει στην κατασκευή των κλειστών κέντρων που είναι απαραίτητα και να πείσει τους πολίτες ότι το ζήτημα χρειάζεται υπομονή και όσοι τελικά φτάνουν ως εδώ, έχουν ανάγκη από ανθρωπιά και αλληλεγγύη.