Μιχάλης Στούκας

Οι εικόνες των ανθρώπων που τρέχουν αλλόφρονες για να γλιτώσουν από τις πυρκαγιές εκκενώνοντας τα καταλύματά τους, των ηρωικών πυροσβεστών και εθελοντών και, κυρίως, των πιλότων των εναέριων πυροσβεστικών μέσων οι οποίοι ρισκάρουν τη ζωή τους για να σώσουν ότι μπορούν από την πύρινη λαίλαπα, θα μείνουν για καιρό χαραγμένες στο μυαλό μας.

Βέβαια όλα αυτά έχουν προκαλέσει, ανάμεσα στα άλλα και πλήθος σχολίων από σχετικούς και άσχετους. Οι γνωστοί συνωμοσιολόγοι -συνωμοσιολάγνοι βρήκαν την ευκαιρία να ξιφουλκήσουν βγάζοντας τα πορίσματά τους για τα αίτια των πυρκαγιών, από τις ξαπλώστρες τους στις παραλίες, από κάποιο ουζερί ή από τον καναπέ τους, απολαμβάνοντας τη δροσιά που τους προσφέρει το κλιματιστικό τους…

Σύμφωνα με τις θεωρίες αυτές, τις φωτιές στην Ελλάδα βάζουν πράκτορες της MIT (τουρκικής μυστικής υπηρεσίας), Ρώσοι πράκτορες εκτελώντας εντολές του Πούτιν, μπαχαλάκηδες, εντολοδόχοι κάποιων που θέλουν να εγκαταστήσουν ανεμογεννήτριες στα καμένα, κάτι το οποίο υποστήριξε δημόσια και ο Κυριάκος Βελόπουλος κλπ. Φυσικά ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του, αλλά από την ώρα που δεν την τεκμηριώνει, αυτή πηγαίνει κατευθείαν, χωρίς περαιτέρω ανάλυση, στον κάλαθο των αχρήστων...

Ευθύνες και για τις φετινές πυρκαγιές υπάρχουν αναμφισβήτητα. Ακόμα και παρωπιδοφόροι Νεοδημοκράτες, θα πρέπει να παραδεχτούν νομίζουμε, ότι ο αντιπυρικός σχεδιασμός δεν ήταν σωστός ή δεν λειτούργησε όπως έπρεπε.

Η κλιματική κρίση/αλλαγή και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να εργαλειοποιούνται και να χρίζονται υπεύθυνα για όλες τις καταστροφές. Δυστυχώς το πρόβλημα με τις πυρκαγιές δεν είναι φετινό. Είναι ιδιαίτερα έντονο τις τελευταίες δεκαετίες. Σε σχετικό πίνακα που δημοσιεύσαμε σε άρθρο μας στις 23/08/2021, φαίνεται ότι ενώ από το 1955 έως το 1980, ο ετήσιος μέσος όρος των δασικών πυρκαγιών στη χώρα μας ήταν 722 και οι καμένες εκτάσεις 156.640 στρέμματα, κατά μέσο όρο κάθε χρόνο (1 εκτάριο = 10 στρέμματα), από το 1980 ως το 2010 οι αριθμοί αυτοί ανέβηκαν δραματικά: 1.563 δασικές πυρκαγιές κάθε χρόνο (υπερδιπλάσιος της προηγούμενης εικοσιπενταετίας) και 477.880 στρέμματα καμένων εκτάσεων ετησίως, τριπλάσιος αριθμός από αυτόν του διαστήματος 1955-1980.

Κομβικό έτος για τη δασοπυρόσβεση στη χώρα μας ήταν το 1998. Τότε , με τον νόμο 2612/1998-ΦΕΚ 112/Α/25-5-1998, ανατέθηκε η δασοπυρόσβεση στο Πυροσβεστικό Σώμα , από την Δασική Υπηρεσία, στην οποία «ανήκε» ως τότε, ενώ με το άρθρο 9 του ίδιου νόμου μεταφέρθηκαν οι αντίστοιχες πιστώσεις στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως.

Ποιος ήταν Υπουργός Γεωργίας το 1998; Ο Στέφανος Τζουμάκας, που πλέον είναι ένας από τους τέσσερις υποψήφιους για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ… Υπογράφουν ακόμα τον συγκεκριμένο νόμο οι Αλέκος Παπαδόπουλος, Γιάννος Παπαντωνίου, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, Κώστας Γείτονας και οι Άκης Τσοχατζόπουλος, Ευάγγελος Γιαννόπουλος, Γιώργος Ρωμαίος και Γεράσιμος Αρσένης, που έχουν φύγει από τη ζωή. Σταδιακά τα Δασαρχεία αποψιλώθηκαν από αρμοδιότητες και χρήματα και σήμερα δεν έχουν σχεδόν καμία συμμετοχή στην κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών.

Το 2007, μετά τις 1.983 δασικές πυρκαγιές, τα 2.257.340 καμένα στρέμματα και , κυρίως, τους 84 νεκρούς συνανθρώπους μας, η Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές τις οποίες κέρδισε και πάλι ο Κώστας Καραμανλής αποφάσισε (15 Οκτωβρίου 2007) να συστήσει Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος, με σκοπό «την αξιολόγηση της κατάστασης του περιβάλλοντος στη χώρα και των συνεπειών των διαφόρων δράσεων επ΄ αυτού».

Ανάμεσα στα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε η Επιτροπή ήταν και οι δασικές πυρκαγιές. 30 βουλευτές συμμετείχαν σε αυτή. Έγιναν 24 συνεδριάσεις. Οι εργασίες της Επιτροπής διήρκεσαν από τις 27/10/2007 έως τις 27/06/2008, οπότε και παρέδωσε το πολυσέλιδο πόρισμά της. Μερικά από τα, άκρως ενδιαφέροντα συμπεράσματα που καταγράφονται στο πόρισμα είναι τα εξής: απουσία ενιαίου φορέα δασοπροστασίας, ελλιπής συμμετοχή των δασικών υπηρεσιών στην πρόληψη και την καταστολή των πυρκαγιών, υποστελέχωση (κατά 60% τότε) των δασικών υπηρεσιών, απουσία συνεπούς, μακροπρόθεσμης και αποτελεσματικής δασικής πολιτικής κ.ά.

Ποιος ήταν πρόεδρος αυτής της Επιτροπής; Ο νυν πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Ας δεχτούμε ότι ως το 2019, δεν έγινε απολύτως τίποτα από τα παραπάνω λόγω μνημονίων, οικονομικής χρήσης, κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κλπ. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει γίνει κάτι και δεν το έχουμε αντιληφθεί; Μάλλον όχι…

Ας ελπίσουμε ότι μόλις ολοκληρωθεί η κατάσβεση των megafires (να σημειώσουμε ότι ο όρος αυτός δεν υπάρχει σε κανένα απολύτως αγγλικό λεξικό κάτι που δείχνει ότι δεν έχει καθιερωθεί διεθνώς...) οι πολιτικοί θα ασχοληθούν σοβαρά με το θέμα της δασοπυρόσβεσης. Είναι φανερό ότι ο σχεδιασμός επί χάρτου που παρουσιάστηκε με βαρύγδουπες δηλώσεις και τυμπανοκρουσίες, απέτυχε στο πεδίο…

Και στις Ένοπλες Δυνάμεις, δυστυχώς με όσα έγιναν στη Νέα Αγχίαλο, αποδείχτηκε ότι δεν είχαν ληφθεί στοιχειώδη μέτρα πυροπροστασίας . Τώρα, κατόπιν καταστροφής και όχι εορτής, διατάχθηκε να ληφθούν μέτρα πυρασφάλειας και να γίνουν ασκήσεις του προσωπικού στις στρατιωτικές μονάδες για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών…

Kαι κάτι ακόμα: για όλη αυτή την κατάσταση δεν υπάρχει κανένας υπεύθυνος; Μόνο ο Διοικητής της 111 Π.Μ. της Αγχιάλου θα «καρατομηθεί»( μάλλον θα μετατεθεί στο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας); Όλοι οι υπόλοιποι (ανεύθυνο)υπεύθυνοι θα παραμείνουν στις θέσεις τους; Λέμε στον αθλητισμό ότι «κάποια/κάποιος πήρε τη φανέλα σπίτι του», δηλαδή είναι βασική/-κός και αναντικατάστατη/-τος. Προφανώς και στη Δημόσια Διοίκηση, κάποιοι «παίρνουν τις καρέκλες τους στα σπίτια τους», όχι γιατί είναι αναντικατάστατοι, αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος να παραμείνουν σε αυτές…

«Στάχτες και παλιοσίδερα», γράφουμε στον τίτλο του άρθρου. Οι στάχτες σχετίζονται με τις πυρκαγιές, ενώ τα παλιοσίδερα, παραπέμπουν στην «κατάληξη» των πυρομαχικών από τις εκρήξεις στην αποθήκη της Νέας Αγχιάλου, αλλά και στο θλιβερό περιστατικό με την κατάρρευση της γέφυρας κοντά στην Πάτρα την περασμένη Κυριακή. Δυστυχώς, αυτή είναι η Ελλάδα που μας μαυρίζει… Ας φροντίσουν οι πολιτικοί να κάνουν κάτι γι’ αυτό.

Όσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν, δεν χρειάζεται να ταλαιπωρούν τη χώρα άλλο… Ας παραιτηθούν, είναι το μόνο που μπορούν να προσφέρουν τούτες τις τραγικές ώρες της ντροπής, της οργής και της θλίψης…