Γιώργος Δ. Ανδρέου

Θεωρούν πως σηματοδοτούν υποχώρηση από τις εθνικές κόκκινες γραμμές, απεμπόληση εθνικών δικαίων. Η αναφορά σε αυτούς γίνεται λόγω της θέσης τους στην κυβερνώσα παράταξη, γιατί η κριτική για το ίδιο γεγονός των λοιπών πολιτικών δυνάμεων της χώρας, εγγίζει τα όρια της γραφικότητας. Ειδικά της, εισέτι και δι’ ολίγον ακόμα, αξιωματικής αντιπολίτευσης που κουβαλάει το νωπό ακόμα Βατερλώ της αντίστοιχης επίσκεψης επί των ημερών της.

Τοποθετήθηκαν δημόσια αρνητικά ενώ:

• η παγκόσμια κοινότητα, σε δύση και ανατολή, εκθειάζει τα αποτελέσματα της επίσκεψης, θεωρώντας την σοβαρό βήμα παγίωσης της ειρηνικής συνύπαρξης γειτονικών λαών με διαφορές, εντάσεις στα όρια της σύρραξης.

• στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου ο Ερντογάν εγκαλείται από τους δικούς του σκληρούς εθνικιστές ότι με την επίσκεψη και τις τοποθετήσεις του απεμπόλησε τα εθνικά δίκαια και τις διεκδικήσεις της Τουρκίας, τη γαλάζια πατρίδα κλπ.

• τα αποτελέσματα της ειρηνικής συνύπαρξης των δύο χωρών ένθεν κι εκείθεν του Αιγαίου, έγιναν ορατά στην διάρκεια του χρόνου που πέρασε, του μοναδικού ήρεμου των τελευταίων δεκαετιών. Χωρίς τις συνεχείς παραβιάσεις, αερομαχίες, εμπλοκές, απώλειες πολύτιμου ανθρώπινου δυναμικού και πανάκριβου πολεμικού υλικού, ανεξέλεγκτες εξελίξεις. Χωρίς το φόβο που δημιουργεί η ένταση και περιορίζει την ανάπτυξη του τουρισμού, της κύριας βιομηχανίας της χώρας μας. Χωρίς τις ορδές των μεταναστών προς τα νησιά μας. Με τεράστιο οικονομικό όφελος εν τέλει.

• στις δικές τους θητείες δεν μπόρεσαν να περιορίσουν την ένταση και της συνέπειές της.
«Βγαίνει» αβίαστα στον καλόπιστο πολίτη το ερώτημα το γιατί, τα αίτια και κίνητρα που οδήγησαν τους δύο πρώην πρωθυπουργούς να αμφισβητήσουν δημόσια μια πανθομολογούμενη εθνική επιτυχία της παράταξης που κάποτε είχαν την τιμή να ηγηθούν.
Έκαστος βέβαια ενεργεί με τα μυαλά, την μικροψυχία, την διαδρομή και το πως διαχειρίζεται την υστεροφημία του:

• Ο πρώτος, προφανώς, για να είναι συνεπής στον ιδιότυπο «εθνικισμό» του, την πολιτική του διαδρομή και κυρίως, ανθρώπινο, από ζήλεια για το αποτέλεσμα που δεν κατάφερε ο ίδιος.

• Ο δεύτερος μάλλον αφελώς και προφανώς «εν τη ρύμη» του λόγου του στην ομιλία του κατά την παρουσίαση του βιβλίου «Απόρρητοι Φάκελοι Καραμανλή», για να ικανοποιήσει τον δημοσιογράφο, πιστό λιβανιστή του, που επιμελήθηκε το βιβλίο, «τιμητή» και κακόπιστο κριτή των πεπραγμένων του Κυριάκου Μητσοτάκη, που δεν του έδωσε, όπως προφανώς ανέμενε, περίοπτη θέση στου Μαξίμου και την πρωτοκαθεδρία στη διαχείριση του τύπου και των ΜΜΕ.

Απέδειξαν και επιβεβαίωσαν πως συγκαταλέγονται, αμφότεροι, σε όσους έχουν χάσει την επαφή με τη σύγχρονη πραγματικότητα, την πραγματική ζωή, τις διεργασίες και τις αλλαγές στην κοινωνία, τη χώρα, τον κόσμο, την ανθρωπότητα. Έχουν μείνει πίσω, μαζί με τις λοιπές πολιτικές δυνάμεις, σε αναχρονιστικές πρακτικές και λογικές, που έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Στην ίδια λογική και με όρους εμφυλίου και δεκαετίας του 80, με τα κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης που έχουν μείνει να μιλάνε ακόμα για «δεξιά» από τη μια και «δημοκρατική παράταξη» και «προοδευτικές» δυνάμεις, στις οποίες κατατάσσουν εαυτούς φιλάρεσκα, από την άλλη.

Το λυπηρότερο όμως είναι πως δεν έχουν αντιληφθεί ποιους αντιπροσωπεύει η σημερινή Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Έχουν μάλλον παγιωμένη στο μυαλό τους τη «δεξιά» αντίληψη που ήξεραν και υπηρέτησαν, με τις επιλογές και τις προκαταλήψεις της.

Δεν έχουν αντιληφθεί:

- πως μεγάλο τμήμα του σκληρού πυρήνα της παράταξης που ήξεραν έχει μετακινηθεί προς τα δεξιά, σε εξτρεμιστικές θέσεις και ομάδες, ακόμα και προς το Σύριζα - δεν είναι οι ίδιοι άμοιροι ευθυνών γιαυτό , ειδικά ο πρώτος με τα Ζάππεια.

- αυτό που αρνούνται να καταλάβουν και οι αμετανόητοι νοσταλγοί του Ανδρέα, που ονειρεύονται την εξουσία κάτω από την πράσινη παντιέρα, πως η σημερινή Νέα Δημοκρατία έχει ενσωματώσει και εκπροσωπεί τους συνειδητά αστούς, το φιλελεύθερο και δημοκρατικό τμήμα της δεξιάς, του κέντρου και της κεντροαριστεράς - το λεγόμενο εκσυγχρονιστικό τμήμα του διαλυμένου Πασόκ. Με ξεκάθαρες, αληθώς προοδευτικές και απροκατάληπτες θέσεις και απόψεις για το εθνικό συμφέρον, το εθνικά ωφέλιμο, τον διεθνή προσανατολισμό της χώρας, την οικονομία, την ανάπτυξη, την πρόοδο, το κοινωνικό κράτος και κυρίως τον εκσυγχρονισμό των δομών και την προσαρμογή τους στις αλματώδεις εξελίξεις.

- πως οι φωνές τους ακούγονται παράταιρες, ασύμβατες με τις επιλογές της παράταξης και της κοινωνίας.

Όφειλαν, ως Νέστωρες, να διδάσκουν και να καθοδηγούν, όσους εξακολουθούν να τους πιστεύουν, να βλέπουν και να πηγαίνουν μπροστά, προς το μέλλον και όχι να τους εξωθούν προς τα πίσω και τα άκρα. Η υστεροφημία είναι προσωπική υπόθεση, πάνω από όλα όμως είναι η πατρίδα.

* Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)