Γιάννης Μακρυγιάννης

Από τη μία έχουμε μία κυβέρνηση, η οποία εκπροσωπεί μεν την Πολιτεία και, στο μέτρο που της αναλογεί, το Κράτος Δικαίου και από την άλλη έναν παρανοϊκό απεργό πείνας, που εκτίει ποινή ισόβιων καθείρξεων ως δολοφόνος τρομοκρατικής οργάνωσης.

Η χώρα έχει τεράστιες προκλήσεις και ανυπέρβλητα εμπόδια, λόγω της πανδημίας και των οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών της, το αύριο των πολιτών αλλάζει δραματικά και τα ελληνοτουρκικά κρέμονται σε μία κλωστή. Αλλά αυτό που επικρατεί είναι μία πρωτοφανής ένταση, μία χαοτική κατάσταση γύρω από τον Κουφοντίνα – ποιος θα το έλεγε ότι θα καθίστατο ο Κουφοντίνας πολιτικός παράγοντας και μάλιστα δι’ αυτού του τρόπου!

Είναι θέμα Δημοκρατίας, θέμα νομικού πολιτισμού θα πουν κάποιοι και θα έχουν δίκιο. Αλλά είναι και θέμα κρετινισμού, θα προσέθετα. Απόλυτης υποκρισίας και ηλίθιων χειρισμών επίσης.

Πρακτικά και χωρίς πολλά πολλά που μπερδεύουν: Η ΝΔ ψηφίζει ένα νόμο, μόνη της κι αγέρωχα βαδίζοντας προς την γκάφα, που προβλέπει ότι όσοι κρατούμενοι φεύγουν από τις αγροτικές φυλακές μετάγονται στο κατάστημα που ήταν πριν. Όχι γενικά σε κατάστημα που η Πολιτεία θα κρίνει, αλλά εκεί που ήταν πριν. Η Επιτροπή Μεταγωγών κρίνει, προφανώς εφαρμόζοντας το νόμο, ότι ο Κουφοντίνας θα πάει από τις αγροτικές φυλακές Βόλου στον Κορυδαλλό. Η γενική γραμματέας Αντιεγκληματικής Πολιτικής Νικολάου, «διορθώνει» άγαρμπα την Επιτροπή και αποφασίζει εντός μίας ώρας από την προηγούμενη απόφαση να πάει ο Κουφοντίνας στον Δομοκό. Προσοχή: θα μπορούσε να το κάνει οποιαδήποτε άλλη στιγμή, εβδομάδες μετά και να μην προκαλέσει θέμα. Αλλά το έκανε πριν ο Κουφοντίνας πατήσει καν το πόδι του στον Κορυδαλλό. «Έτσι για να μάθει» μάλλον! Εάν η Επιτροπή Μεταγωγών δεν κατάλαβε ότι ο Κορυδαλλός είναι πλέον φυλακή υποδίκων, μάλλον κάποιο λάθος υπάρχει και κάποιος έκανε αυτό το λάθος – ή η Επιτροπή ή το Υπουργείο.

Προσοχή: Ο Κουφοντίνας ξέρει ότι ακόμα κι αν πήγαινε στον Κορυδαλλό θα μπορούσε στη συνέχεια ανά πάσα στιγμή να τον στείλουν αλλού – το έχει το δικαίωμα αυτό η Πολιτεία. Απλώς αν γινόταν πιο μετά δεν θα είχε πάτημα για αντίδραση.

Η Νικολάου παίρνει μία απόφαση χωρίς λογική – πολύ σπασμωδική ενέργεια για εκπρόσωπο της Πολιτείας και εντεταλμένο να περιφρουρεί το νομικό μας πολιτισμό - και ο Κουφοντίνας ξεκινάει απεργία πείνας – πολύ ευαίσθητος μας βγήκε για καταδικασμένο για 11 δολοφονίες. Και μάλιστα για να διεκδικήσει την παραμονή σε μία φυλακή από την οποία θα ήταν δυνατόν να μεταταγεί μετά από λίγο καιρό.

Από κει και μετά ξεκινάει ένας φαύλος και θλιβερός κύκλος γεγονότων, από τον οποίο κάποιοι πιστεύουν μάλλον ότι θα βγουν κερδισμένοι, ενώ οι περισσότεροι εξ ημών μένουμε αποσβολωμένοι.

Κάποιοι στη δεξιά πιστεύουν ότι έτσι θα ταυτίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία (το πίστευαν αυτό και άλλοι με τον Ανδρέα παλιά) ή τιμωρούν τον Κουφοντίνα πιο σκληρά απ’ ό,τι το δικαστήριο.

Κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι υποστηρίζοντας την απεργία πείνας προστατεύουν το κράτος δικαίου και το νομικό μας πολιτισμό, χωρίς να βλέπουν ότι οι υπερβολές δεν βοηθούν.

Και κάποιοι άλλοι, δυστυχώς, βλέπουν στο πρόσωπο του Κουφοντίνα, ένα «ήρωα» - τρομάρα τους.

Ο δε Κουφοντίνας μάλλον κατάλαβε ότι δεν πρόκειται ποτέ να βγει από τη φυλακή (το δικαίωμα υποβολής αιτήματος κάποια στιγμή δεν λέει τίποτα – και ο Γιωτόπουλος έχει ζητήσει εννέα φορές άδεια και δεν του απάντησαν ποτέ)! Και ίσως πιστεύει ότι βάζοντας την ίδια τη ζωή του στην εξίσωση, θα γίνει ήρωας, είτε δια της δικαίωσης του αιτήματος της απεργίας πείνας, είτε δια του θανάτου του. Έτσι κι αλλιώς το αγαθό της ζωής (των άλλων ως τώρα) δεν το είχε σε ιδιαίτερη εκτίμηση ποτέ.

Κανονικό θέατρο παραλόγου δηλαδή!

Ας πούμε το πρώτο βασικό: Το να μην έχει λυθεί το ζήτημα της τρομοκρατίας σε αυτή την χώρα, είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να απασχολήσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Και πολύ φοβάμαι ότι με τους χειρισμούς της η ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ και όσοι συμπεριφέρονται, για άλλους ίσως λόγους, με διάθεση βεντέτας και εκδίκησης, θα αναζωπυρώσουν ένα νέο κύκλο, τροφοδοτώντας αυτό το χώρο. Δεν το λες και ιδιαίτερα έξυπνο.

Ένας απεργός πείνας εκβιάζει, ναι, αλλά εκβιάζει με την ίδια του τη ζωή. Την οποία εάν δεν σέβεται αυτός, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τη σεβαστεί η Πολιτεία. Η οποία, ως σύγχρονη, εξελιγμένη Δημοκρατία, γνωρίζει ότι το αγαθό της ζωής είναι το ύψιστο αγαθό. Και υπερασπιζόμενη τη ζωή, κάνει ακριβώς εκείνη τη διαφορά, που την ξεχωρίζει από εκείνους που δεν σέβονται ούτε τη ζωή, ούτε και την ίδια τη Δημοκρατία. Αλλά έτσι είναι η Δημοκρατία.

Η Δημοκρατία είναι ισχυρή όταν δεν απειλείται από τέτοιους εκβιασμούς και γνωρίζει τι είναι σημαντικό και τι όχι, βλέποντας τη γενικότερη εικόνα. Ούτε ξαναδικάζοντας, ούτε εξυπηρετώντας βραχυπρόθεσμες πολιτικές επιδιώξεις. Και βάζει πάνω απ’ όλα τη ζωή, χωρίς μικρότητες, εγωισμούς και προσωπικά παίγνια. Οφείλει η Πολιτεία να βρει λύση σε αυτό το αδιέξοδο - δεν θα κρατήσει μούτρα ο Δομοκός στον Κορυδαλλό, εάν δεν πάει εκεί ο Κουφοντίνας. Κανείς δεν πρέπει να πεθαίνει στα χέρια της.



ΥΓ: Επειδή το λένε κάποιοι, λοιπόν ναι! Αν φτάσουν να κάνουν απεργία πείνας (παρακαλώ, όχι γέλια) δολοφόνοι σαν τον Ρουπακιά, τον Κορκονέα και εγκληματίες όπως οι Χρυσαυγίτες, η Πολιτεία οφείλει να προστατεύσει τη ζωή τους όταν τεθεί τέτοιο θέμα. Να τους ακούσει. Αρκεί βέβαια να είναι στη φυλακή τέτοιοι δολοφόνοι ή να τους βρει εάν τριγυρίζουν ελεύθεροι έτσι;