Δημήτρης Παγαδάκης

Θα μπορούσαν να το τραγουδούν εν χορώ οι τοποτηρητές του Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ Με το ηχηρό σιγόντο των πρόκριτων του κομματικού απαράτ.

Μια ανάσα πριν από την έναρξη του 4ου Συνεδρίου τους βρέθηκαν αιφνιδιασμένοι. Ο αρχηγός και δανειστής του κόμματος Κασελάκης τούς ξάφνιασε. Δρομολόγησε ένα εσωτερικό ηλεκτρονικό «δημοψήφισμα» ή, τέλος πάντων, με μια έρευνα αγοράς. Πάντα αδιαμεσολάβητα, που είναι το σήμα κατατεθέν της επικοινωνιακής περιουσίας του.

Το αναπάντεχο για τους απροετοίμαστους και ανενημέρωτους συντρόφους τους ήταν πώς η λίστα των ερωτημάτων αφορούσε τη πολιτική ταυτότητα, το όνομα και την ιδεολογική φυσιογνωμία του κόμματος. Έτσι στο ξεκούδουνο πέταξε στα αζήτητα όλο το προσυνεδριακό διάλογο της εναπομείνασας κομματικής βάσης.

Ποια συλλογικά όργανα, ποιες καταστατικές διαδικασίες, ποια κείμενα θέσεων; Αυτά είναι για τον ίδιο παρωχημένα εσωκομματικά κόλπα. Με την αντίληψη ιδιοκτήτη «μαγαζιού» αποφάσισε στα ξαφνικά να ρωτήσει τους πελάτες ποια χαρακτηριστικά του καταστήματος επιθυμούν. Ποιο λογότυπο και τι ταμπέλα γουστάρουν.

Ας υποτεθεί, λοιπόν, ότι αποφαίνονται εκείνοι στους οποίους το αφεντικό απευθύνθηκε. Και, λέμε τώρα, προκρίνουν ως πολιτικοϊδεολογικό ντεκόρ τη «διαγαλαξιακή αριστερά». Διαλέγουν πχ ως σύμβολο το «ουράνιο τόξο» και επιδοκιμάζουν ως τίτλο του το «Συγύριζα». Τι συνέπειες άραγε θα είχε αυτό το rebranding, που λένε και στο μάρκετινγκ
Θα πήγαινε, μήπως, στο καλάθι των αχρήστων μια τέτοια βαθυστόχαστη γνωμοδότηση; Πόσο μάλλον όταν «επαναδιατυπώνει» τις ιδεολογικές αρχές και προχωρά σε «επανασύσταση» της επωνυμίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Η αλήθεια είναι ότι πάρα το οξυμένο ναρκισσισμό του ο CEO του συγκεκριμένου πολιτικού φορέα δεσμεύτηκε να μην τη παρουσιάσει στο Συνέδριο. Εννοώντας, προφανώς, ότι δεν θα χρησιμοποιήσει διαφάνειες με γραφήματα σύμφωνα με το αλά Σπέτσες μοντέλο χρήσης του PowerPoint.

Τίποτε, ωστόσο, δεν τον εμποδίζει να κατέλθει από το πόντιουμ της αρένας του Τάε Κβον Ντο κρατώντας δύο πέτρινες πλάκες στα χέρια με σκαλισμένη ανεξίτηλα πάνω τους την υποτιθέμενη λαϊκή υπαγόρευση. Κάπως σαν τον κατερχόμενο από το όρος Σινά Μωυσή με τις 10 εντολές.

Το ίδιο άνετα μπορεί ενδεχομένως να τραγουδήσει στους συνέδρους τη συγκεκριμένη δημοσκοπική ετυμηγορία η Ραλλία Χρηστίδου σε στίχους του Πάνου Βλάχου. Τίποτε , άλλωστε δεν θεωρείται απροσδόκητο στους χειρισμούς και τη συμπεριφορά του νεοεκλεγέντα προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ίδιος, άλλωστε, από τότε που ανέλαβε τα ηνία του έχει καταστήσει σαφές ότι «σε όποιον αρέσει». Επιμένοντας πως «λογοδοτεί στον κόσμο που τον ψήφισε». Δηλαδή σε κανένα . Άντε να ψάξει κανείς έναν έναν τους ψηφοφόρους του που κατέβαλαν συνδρομή 2 ευρώ σε 570 εσωκομματικά εκλογικά τμήματα.

Μόνο που το καλαμπούρι τείνει πλέον στο άπειρο. Ισχύει σε όποιο κομματικό απολίθωμα συνδέει την ηγεσία του με ένα καλαμοκαβαλημένο φανφαρόνο. Του οποίου οι κατεδαφιστικοί αυτοσχεδιασμοί κλίνουν στο κομφούζιο και ρέπουν προς το μπάχαλο.

Αδιαπραγμάτευτα, η άγνοια και αυταπάτες του γιγαντώνουν την εσωστρέφεια. Αλλά από γκάφα σε γκάφα του αποκαλύπτεται πλήρης η αλήθεια. Τη μαρτυρούν οι πρόσφατες αντιδράσεις στελεχών σαν τους Φλαμπουράρη, Γεροβασίλη, εξάδελφο Τσίπρα κλπ. που υποτίθεται ότι θάλλουν ακόμη υπό τη σκιά του απελθόντα ηγέτη του κόμματος και πρώην πρωθυπουργού της χώρας.

Στο κάτω κάτω όμως και αυτοί τόσοι είναι. Αυτόν τον νέο αρχηγό διάλεξαν και στήριξαν. Τους χαλάει τώρα που ο ομογενής εφοπλιστής επιχειρεί να δημιουργήσει προσωποπαγές κόμμα; Και καμώνονται τους έκπληκτους, λες και επί Τσίπρα ο σεβασμός στην εσωκομματική δημοκρατία ήταν ανυπέρβλητος στο πλανήτη της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Χώρια που αυτή η άγρυπνη κομματική φρουρά του πρώην ηγέτη του κόμματος πλασάρεται ως ανεύθυνη για τις αιτίες που τον οδήγησαν σε αλλεπάλληλες ήττες στις εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις. Άχνα δεν έβγαλε. Δεν έκανε απολογισμό λαθών, δεν εκδήλωσε μεταμέλεια , ούτε προχώρησε σε αυτοκριτική, όπως περιγράφεται με ενάργεια στο κομματικό καταστατικό.

Οπότε, ας μην επικαλείται τώρα τις προβλέψεις του για να φρενάρει το μεγαλομανή νέο αρχηγό. Τζάμπα κόπος και χρόνος για ξόδεμα με οργανωτικά τερτίπια. Όπως έστρωσε θα κοιμηθεί. Έτσι και αλλιώς οι ίντριγκες των μηχανισμών συνήθως βουλιάζουν στο πολτό ενός ασυναγώνιστα γκροτέσκο χάους.

Έχει κιόλας φροντίσει ο μάνατζερ Κασελάκης για αυτό το τέλμα που περιχαρακώνει το μόρφωμα που σταδιακά συγκροτεί. Όλα τα υπόλοιπα φαντάζουν πια σαν τα αμήχανα παρατράγουδα μιας επιθεωρησιακής παράστασης που διαλύεται. Για να πάρουν οι συντελεστές της το δρόμο του περιφερόμενου μπουλουκιού.