Δημήτρης Παγαδάκης

Προφανώς ως προορισμός το αρχοντικό νησί του Αργοσαρωνικού δεν έχει καμία σχέση με τη μεγαλόπρεπη Ρωσική πρωτεύουσα. Ωστόσο η θεατρική απαγγελία της πρότασης δηλώνει ανεκπλήρωτη επιθυμία για μια καινούργια αρχή. Συνοψίζει τη φαντασίωση για είσοδο σε μια εποχή μετάβασης.

Τα ’φερε έτσι η μοίρα και τα χρονιά αυτή η λεκτική έκφραση να εκθέτει και τις προσδοκίες της νέας ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Για το μετασχηματισμό ενός πραγματικού ή υποτιθέμενου ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος σε μια μεταπολιτική σύνθεση.

Κάτι σαν επιχείρηση, δηλαδή. Με ένα γαλαντόμο διευθύνοντα σύμβουλο από το εξωτερικό που δανείζει κιόλας από τη τσέπη του την «εταιρία» για να αντεπεξέλθει στις οικονομικές της εκκρεμότητες. Πράγμα που, όσο να ‘ναι, δημιουργεί υποχρέωση των υπαλλήλων απέναντι του.

Ασφαλώς και δεν ευθύνεται αποκλειστικά ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος του κόμματος γι αυτήν την μετεξέλιξη, αν όχι μετάλλαξη. Έτσι και αλλιώς δεν πολυνοιάζεται για τη σημειολογία, του συμβολισμούς, τα ιδεολογικά ερείσματα του. Μαθημένος αλλού και αλλιώς, έχει άλλες παραστάσεις και χούγια. Και, φυσικά, διαφορετικό επικοινωνιακό ρεπερτόριο.

Σε αυτό το πλαίσιο προσκαλεί τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στο εξοχικό του στις Σπέτσες για ένα «τριήμερο εργασίας». Δεν είναι δα και ο Τζορτζ Μπους να τους υποδεχτεί στο ράντσο του Πρερί Τσάπελ στο Τέξας. Ούτε ο Ντόναλντ Τραμπ στο θέρετρο του Μαρ α Λάγκο στο Παλμ Μπιτς στης Φλόριντα.

Οπότε, η ντόπια Κουνουπίτσα μια χαρά είναι. Επαρκέστατη έτσι ασάλευτη χειμωνιάτικα χωρίς το στρίμωγμα εκπτώτων πριγκίπων και το συνωστισμό θαλαμηγών των εφοπλιστών. Πόσο μάλλον είναι ελκυστική για προσωρινή απόδραση, όταν όλα τα έξοδα φιλοξενίας είναι πληρωμένα από το δικό του πορτοφόλι.

Ούτως ώστε να διασφαλίζει την προσέλευση ξέγνοιαστων των βουλευτών της Κ.Ο της αξιωματικής αντιπολίτευσης με φόρμες και αθλητικά παπούτσια στα λιθόστρωτα σοκάκια . Να πάνε απαλλαγμένοι από σκοτούρες οι άνθρωπο καροτσάδα με αμαξάδες στα παλιά καρνάγια σαν τη Καρέζη στη παλιά ταινία «Τζένη –Τζένη».

Να δειπνήσουν ακόμη με σφυρίδα πλακί συνοδευομένη από σάλτσα σπετσιώτα, να δοκιμάσουν αμυγδαλωτά, να πιουν ένα ποτήρι στο παλιό λιμάνι, να διαμείνουν σε αξιοπρεπή παραδοσιακά καταλύματα, να εμψυχωθούν από την «ανδρεία» της Μπουμπουλίνας. ¨Ολα τσάμπα.

Όπως αρμόζει σε κορυφαία επιχειρηματικά στελέχη που τα κάλεσε «to know us better» σε εξωτικό meeting το αφεντικό. Το οποίο ανυπομονεί να ακούσει τις σκέψεις και τις απόψεις τους για τη προώθηση των εργασιών και τη προσέλκυση πελατείας.

Από το να μαζεύονταν σε κάνα εναλλακτικό κάμπινγκ στην Ικαριά σε τίποτε αντιιμπεριαλιστικές κατασκηνώσεις στο Βίτσι ή να κάνουν καμιά ¨αδιαμεσολάβητη¨ περιοδεία σαν ξεκούρδιστη μπάντα με πούλμαν, ο αέρας των ηρωικών Σπετσών είναι ιδανικός για έμπνευση.

Καμιά σχέση με μαζώξεις σε συνεδριακές αίθουσες ξενοδοχείων. Ούτε με ανταμώματα σε καπνισμένα «κινηματικά» κουτούκια με συλλαβισμό τσιτάτων και ιδεοληπτικές εφορμήσεις σε ανεμόμυλους.

Το νησιωτικό σπίτι του αρχηγού ή τέλος πάντων του CEO προσφέρεται πλέον για brainstorming και bonding των στελεχών. Με τον επαγγελματισμό, την οργάνωση και τη μεθοδικότητα που απαντάται σε planning δραστήριων εταιρικών σχημάτων.

Αν τώρα αυτή η διαδικασία αποτελεί τεχνικά καινοτομία ή αν έχει απλώς το ψυχωφελή χαρακτήρα του «join us», είναι θέμα ερμηνείας. Η πολιτική νοηματοδότηση είναι δευτερεύουσας σημασίας. Σαν τη γλυκιά μελαγχολία, κατά τη προσμονή αλλοτινών μεγαλείων, στο θεατρικό δράμα «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ

Το κυρίαρχο πρόβλημα, εν προκειμένω, εντοπίζεται στα νέα ήθη και τα άλλα κόλπα. Κυρίως στο επιβεβλημένο εργαλείο δημιουργίας παρουσιάσεων μέσω PowerPoint. Για σημαντική μερίδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, τα ηλεκτρονικά gadget συνιστούν μαραφέτια, τα email φιρμάνια και οι ψηφιακές εφαρμογές τεχνοφασισμό. Δεν αναδείχτηκαν εξάλλου στη πολιτική λόγω προϋπηρεσίας στη Goldman Sachs

Προκειμένου λοιπόν να προφασίζονται κόνξες απουσίας από τη χειμερινή αυτή φιέστα στις Σπέτσες, υπάρχει λύση. Για τη ναυτία στη θαλασσοταραχή και τους πονοκεφάλους έναντι της τεχνολογίας ας προσφύγουν στη κοντινότερη σπετσαρία, όπως λεγόταν κάποτε το φαρμακείο. Θα τους προσφέρει, για να ξεμπερδεύουν, ρετσέτες χαλαρωτικής προσαρμογής. Όχι, όμως, και χάπια πολιτικού προσανατολισμού. Αυτά είναι πια ληγμένα.