Δημήτρης Δανίκας

Κάπως έτσι η Πολιτική μετατρέπεται σε πολιτική. Με μικρό, μικροσκοπικό, τοσοδούλικο το «π». Τα μεγάλα ζητήματα να μοιάζουν με ανέκδοτα. Και έτσι τα σκάνδαλα, τα όποια σκάνδαλα, στο τέλος να αιωρούνται σαν αόρατα φαντάσματα. Τι έγινε με τη Siemens; Ποια; Μα το σκάνδαλο με Siemens; Α ναι. Ξέρω. Κι εγώ. Προφανώς ο Χριστοφοράκος τους κρατάει στο χέρι με ένα μεγάλο, κρυμμένο τεφτέρι

ΤΙ έγινε με τα εξοπλιστικά; Την πλήρωσε ο Ακης. Λόγω χαζομάρας και γυναίκας. Μόνο ο Ακης; Μόνο! Τι έγινε με τις λίστες Λαγκάρντ και άλλες παρόμοιες; Μια τρύπα στο νερό

Τι έγινε με το ένα, τι έγινε με το άλλο; Μηδέν στο πηλίκο. Πως γίνεται αυτό; Μα φυσικά με τρόπο ελληνικό. Η διαδικασία ευτελίζεται. Ο ένας λέει το μακρύ του και ο άλλος το κοντό του. Τα τηλεπαράθυρα φλεγόμενα από πολεμική ατμόσφαιρα. Και στο τέλος η μάνα χάνει το παιδί και το παιδί τη μάνα. Χαμός στο ίσωμα. Χαμός και ορυμαγδός. Κι όμως είναι τόσο απλό. Όπως, για παράδειγμα:

Πρέπει οι προστατευόμενοι μάρτυρες να καταθέσουν ενώπιον της ειδικής επιτροπής της Βουλής; Πρέπει

Πρέπει να αποκαλυφθούν οι αληθινές ταυτότητες τους; Μα τι ερώτηση είναι αυτή; Αφού όλοι γνωρίζουν. Ποιος ο Σαράφης και ποια η Κελέση Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια

Μα πως έγινε αυτό; Τι σόι προστασία ήταν αυτή; Κι όμως πολιτικοί και μάλιστα φανατικοί υποστηρικτές της κανονικότητας και της νομιμότητας ξεμπρόστιασαν τους μάρτυρες

Μα είναι δυνατόν, αν αυτοί οι μάρτυρες είχαν λάβει μέρος στο πάρτι της Novartis η μαρτυρία τους να θεωρείται αξιόπιστη και σοβαρή; Είναι. Τουλάχιστον έτσι συμβαίνει στις ΗΠΑ. Ποιος θα αποκαλύψει και θα «δώσει» τους γκάνγκστερ; Εγώ που δεν έχω ιδέα; Μάλλον κάποιος που είναι γκάνγκστερ. Απλό

Υπάρχει σκάνδαλο Novartis; Φυσικά υπάρχει. Επικών διαστάσεων. Η φαρμακευτική δαπάνη είχε εκτοξευθεί στον ουρανό. Τα ελληνικά ταμεία πλήρωναν το ίδιο με τους Γάλλους, ποσό. Απίστευτο. Μιλάμε για πολλά δισεκατομμύρια ευρώ

Αν υπάρχει ποιος φταίει; Οι μεν ισχυρίζονται πως φταίνε μόνο οι γιατροί. Οι άλλοι πως τα χουν τσεπώσει και πολιτικοί. Ποιον να πιστέψω;

Εγώ μόνο με στοιχεία. Με ακράδαντα στοιχεία. Αδιαφορώντας για την κομματική προέλευση κάθε πολιτικού. Μωρέ ας ήταν, που λέει ο λόγος, και ο πιο τίμιος αγωνιστής. Το χρήμα μεγάλος πειρασμός. Ακατανίκητος. Πόσοι είναι αυτοί που με σθένος μοναδικό θα έλεγαν όχι σε μισό, ένα εκατομμύριο ευρώ; Πόσοι εξ ημών καιν υμών;

Επομένως τι πρέπει να γίνει; Η κανονικότητα. Δηλαδή τα κόμματα να αποστασιοποιηθούν από τα ονόματα. Η Δικαιοσύνη να λειτουργήσει ελεύθερα και ανεξάρτητα. Να κάνει την δουλειά της. Και τα αποτελέσματα να μην καταλήξουν ως επιχειρήματα του ενός κόμματος εναντίον του άλλου

Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Φυσικά όχι. Επομένως η μια μερίδα του κόσμου θα πιστεύει πως πρόκειται περί συνωμοσίας. Η άλλη μερίδα θα πιστεύει πως όλοι τα έχουν κάνει γαργάρα. Και στο τέλος όλες οι «μερίδες», για μια ακόμα φορά, θα πορευτούν με την βεβαιότητα πως είτε έτσι είτε αλλιώς, είτε συνωμοσία είτε διαπλοκή, στην Ελλάδα καμία λύτρωση, καμία τιμωρία, όλα κάτω από το χαλί

Χαλί και χάλι, άντε τώρα να μιλήσεις στη Νεολαία για Πολιτική, Δικαιοσύνη και κανονικότητα. Ως ανέκδοτο ναι. Ως πραγματικότητα ποτέ!