Δημήτρης Δανίκας

Τίποτα απ όλα αυτά. Εκ των αποτελεσμάτων φυσικά. Ο πλανητάρχης απλώς χάιδευε την μακροσκελή γραβάτα του. Να μην πω τίποτα χειρότερο. Ο πλανητάρχης σκάλιζε την κούτρα του «μωρέ που είναι αυτή η Ελλάδα, να δεις κάπου μεταξύ Αυστραλίας και Ασίας». Και ο πλανητάρχης με το μυαλό καρφωμένο στο επόμενο ραντεβού με κάποια πανάκριβη, τούρμπο, νεαρή βιζιτού.

Αντιθέτως. Ο ψευτοσουλτάνος έχει αναδειχθεί σε κουμανταδόρο της ευρύτερης περιοχής. Σουλατσάρει ως πρωταγωνιστής σε μεγάλα διπλωματικά τραπέζια. Ο ψευτοσουλτάνος ως διαμεσολαβητής μεταξύ Σάρατζ και Χαφτάρ. Δηλαδή ανάμεσα σε δύο πολέμαρχους που επί σειρά ετών έχουν βαλθεί να μετατρέψουν την Λιβύη σε κρανίου τόπο. Ο ψευτοσουλτάνος στη Μόσχα να ανταλλάσσει ασπασμούς με τον Πούτιν. Ο ψευτοσουλτάνος να διεκδικεί καμιά εκατοσταριά ακατοίκητες βραχονησίδες του Αιγαίου. Ο ψευτοσουλτάνος να μπαγλαρώνει στα μπουντρούμια και άλλους της αεροπορίας και ακόμα περισσότερους πιλότους. Ο ψευτοσουλτάνος χωρίς αντιπολίτευση, χωρίς εσωτερική αμφισβήτηση, με λυμένα τα χέρια.

Κι εμείς; Τι να κάνουμε εμείς. Τι να κάνει ο Κυριάκος; Να μετατρέψει την Σωρρακώσταινα σε Ισραήλ εν μία νυκτί; Αστειότητες. Εμείς πορευόμαστε με τις γνωστές τσάμπα μαγκιές μας.

Εμ καταναλωτές. Εμ καταχρεομένοι μέχρι τ αυτιά. Εμ σε μικρή χώρα. Εμ να παριστάνουμε τους Ευρωπαίους. Εμ με ξεπερασμένο απλισμό. Εμ οι μπαχαλάκηδες. Εμ οι καταληψίες. Εμ ο αντιαμερικανισμός. Εμ οι κυβιστήσεις. Εμ οι Καμμένοι, οι Βαρουφάκηδες και οι Βελόπουλοι. Εμ οι αποκλειστικοί ιδιοκτήτες του Αιγαίου. Εμ να ξοδεύουμε ασυστόλως. Εμ οι διαπλοκές. Εμ η καταλήστευση του δημόσιου ταμείου. Εμ η χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων. Εμ τα μνημόνια. Εμ η Αριστερά που παριστάνει την Δεξιά. Εμ τα δανεικά και αγύριστα. Εμ η αμπελοφιλοσοφία να πηγαίνει σύννεφο. Εμ η δημαγωγία. Εμ ο ένας να βγάλει το μάτι του άλλου. Εμ η προεδρολογία. Εμ που δεν βάζουμε μυαλό. Εμ εκείνο εμ το άλλο. Και στο τέλος πάρα πέντε και άντε στο καλό.

Με απλά λόγια φίλοι μου το πρόβλημα δεν είναι ακριβώς οι σύμμαχοι οι Αμερικανοί, οι Γερμανοί, οι Αγγλοι και όλοι οι άλλοι. Το πρόβλημα είναι κυρίως κοινωνικό. Το πρόβλημα είσαι εσύ κι εγώ. Το πρόβλημα είναι οι ψευδαισθήσεις, τα πυροτεχνήματα, ο μαξιμαλισμός, οι αερολογίες, καθώς και το διαζύγιο το ολοκληρωτικό με ορθολογισμό, (μαζική) αυτογνωσία καθώς και το επίπεδο των περισσότερων πολιτικών.

Οπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοί μας (που δεν είναι αφού πέρασαν χιλιάδες χρόνια) «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Εμείς κουνάμε χείρα αλλά πως; Ασε να μην το πω!