Δημήτρης Δανίκας

Ολα αυτά τα πλάσματα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Προτιμώ τον όρο “ιδιαίτερα χαρακτηριστικά από τον άλλο το καθιερωμένο ¨άτομα με ειδικές ανάγκες”. Κοινώς ΑΜΕΑ

Κι εσύ Πολάκης είσαι. Εδώ κοτζάμ ευρωπαικό κράτος (υποτίθεται στα λόγια και στα χαρτιά) κι όμως μέχρι προ τινος τίποτα δεν υπήρχε στους δρόμους και στις συγκοινωνίες να διευκολύνει αυτά τα πλάσματα ενός “κατώτερου θεού”

Να μην παριστάνουμε λοιπόν τους αθώους, τους έκπληκτους, τους απορημένους και τους αλληλέγγυους. Χωρίς αυτό να αποτελεί συγχωροχάρτι για τον χουλιγκάνο Παύλο Πολάκη. Το στίγμα θα μείνει. Το στίγμα θα τον συνοδεύει εφ όρου ζωής

Και μάλιστα, για να επανέλθω στις υποκειμενικές μας ευθύνες, θυμίζω πως αρκετοί, που στην οικογένειά τους εχουν τέτοια πλάσματα, αισθάνονται ντροπή με αποτέλεσμα να κρύβουν τους ανθρώπους τους, τα παιδιά τους, τους συγγενείς τους, τους άντρες και τις γυναίκες τους. Και τους κρύβουν από ντροπή

Γιατί; Επειδή ακόμα η ελληνική κοινωνία να συμφιλιωθεί με αυτά τα πλάσματα. Ακόμα να συμφιλιωθεί με τις ανάγκες, με την ιδιαιτερότητα του καθενός. Οπως κάνουν με τους ομοφυλόφιλους. Οπως έκαναν, στο παρελθόν, με τους κομμουνιστές

Ετσι περίπου στην ημιπαρανομία όλα αυτά τα πλάσματα. “Καταραμένα” από τη φύση, τις αρρώστιες και “εξορισμένα” από την κοινωνία. Ελάτε τώρα, ομολογήστε το

Και κάτι ακόμα. Ποιο το ασυγχώρητο λάθος του Παύλου Πολάκη; Μα το γεγονός ότι δεν ζήτησε συγγνώμη. Πως δεν έχει συνειδητοποιήση το ολίσθημά του. Πως δεν διαθέτει ίχνος αυτογνωσίας και αυτοκριτικής διάθεσης. Πως εξακολουθεί να πιστεύει πως εκείνος έχει δίκιο και όλοι οι άλλοι είναι συνωμότες, δεξιοί, αντιδραστικοί, φερέφωνα του Κυριάκου και της Χρυσής Αυγής. Ολοι

Γιατί αγαπητέ μου η συγγνώμη, το “με συγχωρείτε” όπως κι αλλα παρόμοια είναι κι αυτά “εξορισμένᨔ και ξενητεμένα από το καθημερινό μας λεξιλόγιο. Αγνωστες λέξεις μιας κοινωνίας που όλα τα ξέρει. Που για όλα πάντα φταίνε οι άλλοι. Που για όλες τις δυστυχίες και τις τραγωδίες μας πάντα οι ξένοι είναι εκείνοι που τις σχεδιάζουν και τις οργανώνουν

Πρέπει να ξέρεις. Οτι η εξυπνάδα, η στοιχειώδης ευφυία, η ελάχιστη σχέση με την ¨κανονικότητα” αρχίζει και τελειώνει με λέξεις όπως ¨συγγνώμη” Οπως “δεν ξέρω”. Οπως “αμφιβάλλω”. Οπως “να δούμε”. Οπως «είμαι σε σύγχυση». Οπως «θα το μελετήσω». Οπως «δεν είμαι ικανός να πω τη γνώμη μου». Οπως ¨δεν το έχω διαβάσει». Οπως «δεν είναι παντογνώστης»

Σκεφτείτε, αναλογιστείτε, αναζητήστε. Μέσα σας. Η ευθύνη είναι προσωπική υπόθεση. Διαφορετικά ένα πράγμα σου λέω. Ανεξάρτητα ποιο κόμμα ψηφίζεις και ποια ιδεολογία γουστάρεις Διαφορετικά μπας και είσαι Πολάκης και δεν το ξέρεις;