Δημήτρης Δανίκας

Ενα λοιπόν: Η κατηγορία θυμίζει σεσημασμένο ναρκέμπορο πατέρα να κοπανάει τον εθισμένο από κοκαΐνη κανακάρη του, ή εκδιδόμενη μητέρα να κατηγορεί την κορούλα της για πορνεία, ή σύζυγο παντρεμένο με επαγγελματία ιερόδουλη, ο οποίος για βασική αιτία του διαζυγίου τους να λέει προς την έδρα “είναι π@@@@να, κύριε πρόεδρε!”. Ελεος, κυρ Θόδωρε!

Δύο λοιπόν. Ο κ. Πάγκαλος με την καταπράσινη παρέα του, εκείνη ντε της θρυλικής πέτσινης «Αλλαγής», λειτούργησε ως εφαλτήριο εκτόξευσης χιλιάδων καταπράσινων «κοπριτών» και «κοπανατζήδων» προς τον βολικό και ασφαλέστατο τόπο του δημόσιου τομέα. Ελεος εις διπλούν, κυρ Θόδωρε!

Τρία λοιπόν. Η ίδια παρέα, με διάφορες παραλλαγές ονομάτων, αλλά πάντα προσηλωμένη στον ίδιο στόχο, αξιοποιούσε αυτές τις προσλήψεις με την προσκόμιση καταπράσινων πολιτικών φρονημάτων, προς εκλογική πελατεία και φυσικά για την παραμονή της «Αλλαγής» στην κυβέρνηση σε στυλ καθεστωτικής εξουσίας. Ελεος εις τριπλούν, κυρ Θόδωρε!

Τέσσερα λοιπόν. Κάπως έτσι και χωρίς ίχνος αξιοκρατικών κριτηρίων και δίχως τις παραμικρές μεταρρυθμιστικές, εκσυγχρονιστικές κινήσεις ώστε ο δημόσιος τομέας να καταστεί λειτουργικός και αξιόπιστος, σύμπασα η κοινωνία, εθισμένη και βολεμένη με αυτή την πελατειακή σχέση, διαπαιδαγωγούσε τα τέκνα της με το όνειρο ενός εκμαυλιστικού δούναι και λαβείν. Ελεος εις τετραπλούν, κυρ Θόδωρε!

Πέντε λοιπόν. Το μεγαλειώδες παράδειγμα αυτής της άκρως αποτελεσματικής εκλογικής πελατείας άρχισε να το μιμείται και η επερχόμενη στην κυβερνητική εξουσία καραμανλική παρέα του μικρού Κώστα και του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου.

Εξι λοιπόν. Ο κατήφορος έχει πάρει σβάρνα όλα τα κόμματα και φυσικά προεξάρχουσα θέση σ’ αυτή την κούρσα έχει, με καμάρι, ο τάχα μου αριστερός ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο μαζί το κακοφορμισμένο πρόσωπο ενός ξεχαρβαλωμένου, ανυπόληπτου και ανίκανου δημοσίου τομέα.

Εφτά λοιπόν. Το πιο ανατριχιαστικό εξ όλων αυτών, μέσα στην κρίση, ήταν και είναι το διαπιστωμένο γεγονός ότι σε κάθε περίοδο και από κάθε κυβέρνηση, ο μοναδικός τομέας που προφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού είναι αυτός του Δημοσίου. Πράγμα που σημαίνει ότι οι ιδιώτες της ελεύθερης αγοράς που παράγουν πλούτο είναι τα αιώνια θύματα και πολίτες Β’ κατηγορίας, ενώ οι «κοπρίτες» και οι «κοπανατζήδες» απολαμβάνουν όλα τα πλεονεκτήματα μιας διαρκούς και αιώνιας ασυλίας.

Οκτώ λοιπόν. Να κάνουμε τον σταυρό μας για την έλευση των «συνωμοτών» και «εχθρών» των ξένων δανειστών. Να κάνουμε τον σταυρό μας που με τα τρία μνημόνια περιορίστηκε η μαζική πρόσληψη των «δικών μας παιδιών». Να κάνουμε τον σταυρό μας που όλοι αυτοί οι «ορκισμένοι ανθέλληνες» προσπαθούν να βάλουν κάποια τάξη και να βελτιώσουν τις επιδόσεις του κράτους με τη λειτουργία σύγχρονων τεχνολογικών υποδομών.

Εννιά λοιπόν. Παρ’ όλα αυτά, τα «αριστερά» παιδιά αντιστέκονται σθεναρά. Παρ’ όλα αυτά, και με την προοπτική της όποιας εξόδου από το μνημόνιο, τα ίδια «αριστερά» παιδιά, για προεκλογικούς σκοπούς, θα μπάσουν από τα παράθυρα, αλλά ακόμα και από τις χαραμάδες, όσους δικούς τους πελάτες μπορέσουν περισσότερους. Γι’ αυτό τον λόγο εξακολουθώ να πιστεύω ότι η επιτήρηση πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία. Οι Ελληνες χρειάζονται τον παιδονόμο τους.

Δέκα λοιπόν. Με αυτή τη γενίκευση, που προφανώς έγινε για λόγους σκανδάλου και αδιόρθωτης εγωπάθειας, όλοι αυτοί οι «κοπρίτες» δικαιούνται να πουν ότι όλοι οι πολιτικοί, μηδέ εξαιρουμένου του κυρ Θόδωρου, είναι απατεώνες, διαπλεκόμενοι, διεφθαρμένοι και προδότες. Με απλά λόγια «να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή». Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα. Αρπα την τώρα!