Δημήτρης Δανίκας

Αν μια τέτοια, επικών διαστάσεων, αρλούμπα είχε βγει από το δικό μου στόμα θα είχα χωθεί στα έγκατα της γης

Τα θέματα που προκύπτουν από μια τέτοια δημόσια τοποθέτηση είναι πολλά και άκρως αποκαλυπτικά. Το πρώτο ο κυνισμός. Γεγονός που παραπέμπει στον εγωκεντρισμό ενός πολιτικού. Δηλαδή όλα τα μετράει και τα κρίνει με την δική του κατάσταση και με το δικό του ταμείο. Αφού εγώ μπορώ, τότε όλοι μπορούν. Ακου να δεις, φύγε τώρα από το φυσικό αέριο και αμέσως να εγκαταστήσεις καυστήρα πετρελαίου. Yes man θα το κάνω. Ο, τι πεις

Το δεύτερο η συμβολή του στην αντιπολιτευτική ρητορική του Αλέξη Τσίπρα και γενικά στην αντιπολίτευση. Ο εχθρός εντός των τειχών. Με τέτοιους φίλους τι να τους κάνεις τους εχθρούς. Να το θυμάστε. Αυτή η δήλωση θα κυκλοφορεί ευρύτατα και θα επαναλαμβάνεται από τώρα μέχρι το τέλος του επερχόμενου προεκλογικού αγώνα. Με την εξής παραλλαγή «Κυριάκο θέλεις; Ε αν δεν προσαρμοστείς και δεν τον ψηφίσεις, θα πεθάνεις»

Το τρίτο που προκύπτει από μια βαθύτερη «ανάγνωση» αυτής της δήλωσης είναι το χάσμα που μεσολαβεί ανάμεσα σε τέτοιους πολιτικούς και στην απλή, καθημερινή και κυρίως με την κοινωνία που «αργοπεθαίνει»

Το τέταρτο η αλαζονεία ενός πολιτικού μαζί με την βεβαιότητα πως ό, τι και να πω εκείνοι στο τέλος θα μας ψηφίσουν. Κάπως έτσι χάνεται ο μπούσουλας. Κάπως έτσι εξαφανίζεται η αυτοσυγκράτηση και κάπως έτσι πορεύεται κάποιος που η κοινωνία γι αυτόν η μάλλον η πλειοψηφία, είναι δεδομένη

Το πέμπτο η προαναγγελία ενός χειμώνα που θα είναι τόσο βαρύς και ασήκωτος, τόσο οικονομικά καταστρεπτικός και τόσο «μακροσκελής» ώστε στο τέλος θα μοιάζει με ό, τι χειρότερο έχει προκύψει στον γήινο πλανήτη μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο

Σα να υπονοεί ο συγκεκριμένος πολιτικός πως δύο πράγματα θα συμβούν. Από τη μια το τίμημα θα είναι εξαντλητικό και σχεδόν όλοι οι απροστάτευτοι θα «αφυδατωθούν». Και από την άλλη με τα μαγκάλια μπορεί, ίσως και ενδεχομένως να ζεσταθούν. Αντε παιδιά, ρίξτε στα τζάκια, όσοι έχετε τζάκια, ό, τι βρείτε μπροστά σας. Καρέκλες, καναπέδες, κρεβάτια, χαρτιά, βιβλία, κουβέρτες, τα πάντα. Μόνο προσοχή, μέσα στην φρενίτιδα της τρέλας προσέξετε τα μωρά!

Το έκτο που προκύπτει απ αυτή τη δήλωση, είναι η θέση της κυβέρνησης σε ρόλο παρατηρητή. Αφού πρώτα με συνεχόμενες διαφημιστικές καμπάνιες έσπρωχναν την κοινωνία προς το φυσικό αέριο. Αφού δηλαδή εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, ίσως και εκατομμύρια, πλήρωσαν αδρά για την εγκατάσταση φυσικού αερίου, τώρα η κυβέρνηση συνιστά πετρέλαιο

Ποιος θα πληρώσει; Μα φυσικά εσύ, εγώ, όλοι. Κι αν αύριο ο Πούτιν αλλάξει και το πετρέλαιο εκτιναχθεί ενώ παραλλήλως το φυσικό αέριο μαζευτεί, τότε τι γίνεται; Απλό. Να διατηρείτε στο σπίτι σας και τους δύο «μηχανισμούς». Το θέατρο του παραλόγου

Το έβδομο που προκύπτει η σίγουρη προφητεία πως δηλαδή τα σπασμένα του πεδίου αναμέτρησης των δύο «βουβαλιών»-- του Κρεμλίνου και του Λευκού Οίκου-- θα το πληρώσουμε, ακόμα πιο ακριβά εμείς. Αν δεν προσαρμοστείς σ αυτές τις πολεμικές συνθήκες τότε θα πεθάνεις! Και γιατί σε παρακαλώ η Ευρώπη να μην προσαρμοστεί ώστε να υπηρετήσει και να ανακουφίσει τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου; Ε γιατί;

Και τέλος το όγδοο και το τελευταίο. Προφανώς ο κύριος υπουργός δεν βλέπει ταινίες, όπως «Joker» και προφανώς του έχει διαφύγει η προφητεία ανώτερων, διεθνών, αναλυτών και αξιωματούχων. Όχι φυσικά της Σωρρακώσταινας

Πως δηλαδή μια τέτοια φτωχοποίηση όπου θα ψωνίζουμε με δελτίο και θα ζεσταινόμαστε με μαγκάλια, μπορεί να είναι η σπίθα και αλαλάζοντα στίφηνα εξέλθουν τυφλά και να τα κάνουν όλα λίμπα

Η δήλωση «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει», είναι διπλής κατεύθυνσης. Η πρώτη εναντίον απροστάτευτων και φτωχών. Η δεύτερη εναντίον τέτοιων πολιτικών ανδρών. Με τέτοιο κυνισμό και τόση κοινωνική αναλγησία μπορεί να καταλήξεις πολιτικά νεκρός. Food for Thought!