Βασίλης Στεφανακίδης

Και εν προκειμένω ποιες αγωνίες των πολιτών θα υπερτερήσουν και θα καθορίσουν την ψήφο τους στις επερχόμενες εκλογές.

Σε έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ την ίδια μέρα των ενδιάμεσων εκλογών και με το ερώτημα τι ήταν αυτό που καθόρισε την ψήφο τους, ο πρώτος λόγος με ποσοστό 32% ήταν ο πληθωρισμός και ο δεύτερος με 27% η ασφάλεια και η εγκληματικότητα. Με άλλα λόγια δεν ήταν ούτε ο κίνδυνος της Δημοκρατίας που ήταν το βασικό επιχείρημα των Δημοκρατικών ούτε το να φύγουν οι άχρηστοι Δημοκρατικοί που ήταν το σύνθημα των Ρεπουμπλικάνων με προεξάρχοντα τον Τραμπ.

Όσο διαφορετικές κι αν είναι οι κοινωνίες μας κι όσο κι αν οι ανάγκες διαφοροποιούνται από χώρα σε χώρα, τα οικονομικά των νοικοκυριών παίζουν πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η τσέπη και οι ανάγκες του πολίτη για επιβίωση είναι θέλουμε δεν θέλουμε πάνω από κομματικές ιδεολογίες, θεσμικές λειτουργίες και παρεκτροπές. Όχι πως η λειτουργία των θεσμών και η προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος δεν έχουν τη σημασία τους, στους απανταχού δημοκρατικά σκεπτόμενους πολίτες αλλά η περίφημη φράση του Κλίντον it’s the economy stupid είναι επίσης μια αναντίρρητη αλήθεια. Κι αυτή, σε μεγάλο βαθμό κρίνει τις εξελίξεις και διαμορφώνει την ιστορική εξέλιξη του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Για να επανέλθουμε όμως στα δικά μας και χωρίς να μπορώ να προδιαγράψω τις εξελίξεις με το θέμα των παρακολουθήσεων, αν δηλαδή θα χυθεί άπλετο φως και αποδοθεί τελικά δικαιοσύνη, αν υπάρχουν κι άλλα επεισόδια στο στενάχωρο αυτό σήριαλ, αν θα βρεθούν αποδείξεις για τους υπαίτιους, αν το τοξικό κλίμα θα συντηρηθεί μέχρι τις εκλογές ή αν το θέμα ξεφουσκώσει γιατί τα κυκλώματα που έστησαν τις παρακολουθήσεις στεγανοποιήσουν τις «διαρροές», αλλά φρονώ πως ο πολύς κόσμος στο τέλος θα κουραστεί με αυτό το θέμα γιατί απλά δεν ζούμε σε μια εποχή αφθονίας, ευημερίας και παχιών αγελάδων.

Όταν δεν έχεις να ζεσταθείς, να γεμίσεις το τραπέζι για την οικογένεια, να πληρώσεις τους λογαριασμούς, να αντιμετωπίσεις τις ανάγκες των παιδιών, τότε μάλλον αυτά δεν σκεπάζονται και λησμονιούνται με το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Επομένως τα κόμματα που θα διεκδικήσουν τη διακυβέρνηση της χώρας στις επόμενες μέρες πρέπει να αποδείξουν ρεαλιστικά πως μπορούν να αντιμετωπίσουν τη νέα οικονομική κρίση καλύτερα από τους άλλους. Πως μπορούν να διαχειριστούν τα εθνικά θέματα με μεγαλύτερη επάρκεια. Να αποδείξουν, πως μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα στην ασφάλεια των πολιτών και στην καταπολέμηση των ανισοτήτων στην κοινωνία μας.
Και φαντάζομαι εκεί θα πρέπει να δοθεί η μάχη των κομμάτων στους επόμενους μήνες προκειμένου να μας πείσουν να τους εμπιστευτούμε και όχι μόνο με τις παρακολουθήσεις.

Επειδή όμως τα τρία μεγαλύτερα κόμματα δεν προήλθαν από παρθενογένεση κι έχουν στο ιστορικό τους την εμπειρία της διακυβέρνησης και το έργο που άφησαν πίσω τους, θα κριθούν και θα αξιολογηθούν και γι’ αυτό.

Ας μη βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα από τώρα γιατί υπάρχει πολύς χρόνος ακόμα μέχρι τις εκλογές. Κι αυτό υπό την προϋπόθεση πως δεν δούμε και κάποιες άλλες αποκαλύψεις που όντως θα αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό σε σημείο που η κρίσιμη εκλογική μάζα- και όχι οι κομματικοί στρατοί- να αγανακτήσει και να πει έ όχι, αυτό δεν καταπίνεται! Δηλαδή ένα Watergate αλά ελληνικά. Οψόμεθα λοιπόν.