Αντώνης Πανούτσος

Στο τελευταίο ματς των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε την Αρσεναλ, αλλά δεν όριζε την τύχη του. Για να προκριθεί στους «16» της διοργάνωσης έπρεπε να φέρει καλύτερο αποτέλεσμα από την Ολιμπίκ Μαρσέιγ, που αντιμετώπιζε την ίδια ώρα την Μπορούσια Ντόρτμουντ. Στο ημίχρονο ο Ολυμπιακός προηγούνταν 2-0, ενώ η Μπορούσια που είχε προηγηθεί με 2-0 δεχόταν γκολ και με το σκορ 2-1 δεν είχε ελπίδες πρόκρισης. Παρότι το ματς στην Ελλάδα είχε τελειώσει με πέντε λεπτά καθυστέρηση λόγω τραυματισμών, αυτό στη Γερμανία ξεκίνησε με πέντε λεπτά καθυστέρηση από το ελληνικό. Η Αρσεναλ μείωσε σε 2-1 και το σκορ παρέμενε στη Γερμανία το ίδιο. Οταν ο Ολυμπιακός προς το τέλος προηγήθηκε 3-1 και καθάρισε το ματς, η Ολιμπίκ πέτυχε δύο γκολ σε δύο λεπτά και προκρίθηκε. Για όποιον ξέρει λίγο ποδόσφαιρο ήταν σαφές ότι οι Γερμανοί περίμεναν να δουν αν η Αρσεναλ θα ισοφαρίσει ώστε να μη χρειαστεί να κάνουν τη θυσία, αλλά όταν είδαν ότι ο Ολυμπιακός είναι βέβαιος νικητής, έκλεισαν τη μύτη και έδωσαν το ματς στους Γάλλους.

All hell broke loοse, που λένε και στο χωριό μου. Αμέσως μετά το ματς sites και ραδιόφωνα ζητούσαν από τη διοίκηση να καταγγείλει την αδικία. Μέχρι να βγουν οι εφημερίδες, οι απαιτήσεις είχαν ανέβει. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να στείλει κασέτες με το ματς στην ΟΥΕΦΑ, να ζητήσει να εξεταστούν οι φάσεις των γκολ και να αποκλειστεί η Ολιμπίκ Μαρσέιγ από τη συνέχεια της διοργάνωσης. Αν η ΟΥΕΦΑ δεν μπορούσε να την αποκλείσει, έπρεπε τουλάχιστον να κάνει κάτι. Να δώσει τα λεφτά που ο Ολυμπιακός είχε χάσει από τον αποκλεισμό, να δώσει τρία πέναλτι και πέντε οφσάιντ στα επόμενα ματς του Ολυμπιακού. Και αν δε τα κάνει, ποιος φταίει; Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί. Οι δύο ορκισμένοι εχθροί της Ελλάδας που, δεν μπορεί, θα βάλανε το χεράκι τους στο στήσιμο του ματς. Ναι, ρε. Κάτω το ξεφτιλισμένο κράτος της ΟΥΕΦΑ, κάτω η Ευρωπαϊκή Ενωση και το μνημόνιο, πίσω στη δραχμούλα και το Βαλκανικό Κύπελλο, που στο φινάλε το πήραμε και το ’63 στο ματς με τη Ζαγκλεμπιέ. Πίσω στο κλουβί σου, Γκοτζίλα.

Εκεί λοιπόν που η διοίκηση του Ολυμπιακού θα έπρεπε να κολυμπήσει στον λαϊκισμό και να ζητήσει από τους οπαδούς να μαζευτούν στην πλατεία Αλεξάνδρας και να μουντζώνουν στην κατεύθυνση των γραφείων της ΟΥΕΦΑ στη Νιόν, έδειξε αυτοσυγκράτηση: δύο τυπικές δηλώσεις τύπου «Αυτά συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο» και τέλος. «Να κρατάς καθαρό το κεφάλι την ώρα που όλοι δίπλα σου το χάνουν», έγραφε πριν από 116 χρόνια ο Κίπλινγκ. Σε μια σπάνια περίπτωση στην Ελλάδα η διοίκηση του Ολυμπιακού κατόρθωσε να κρατήσει το κεφάλι της καθαρό. Ο Ολυμπιακός μπορεί να μη συνεχίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά έδειξε ότι τίμησε τη διοργάνωση πάνω από τα συμφέροντά του, και κάτι τέτοια στην ΟΥΕΦΑ μετράνε...

Υστερίες
Οι αντιευρωπαϊκές υστερίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι σπάνιες. Πριν από 11 χρόνια ο Γιώργος Φλωρίδης, τότε υφυπουργός Αθλητισμού, στράβωσε με τον πανίσχυρο τότε πρόεδρο της ΕΠΑΕ Βίκτορα Μητρόπουλο. Ο Φλωρίδης χρέωνε στον Μητρόπουλο δημοσιεύματα που τον παρουσίαζαν σαν ανύπαρκτο και αποφάσισε να τον παραμερίσει χρησιμοποιώντας έναν νόμο που έλεγε ότι δεν μπορούσε να είναι ποδοσφαιρικός παράγων κάποιος που έχει καταδικαστεί για πλημμέλημα. Ο Μητρόπουλος είχε μια υπόθεση που εκκρεμούσε στον Αρειο Πάγο, ο Φλωρίδης θεώρησε ότι σε τέτοιον βαθμό η απόφαση είναι τελεσίδικη και τον καθαίρεσε από πρόεδρο. Η ΟΥΕΦΑ όμως είχε άλλη γνώμη. Με τον κανονισμό του αυτοδιοίκητου που απαγορεύει στις κυβερνήσεις να επεμβαίνουν στα εσωτερικά των ομοσπονδιών απείλησε να μας βγάλει από την ομοσπονδία. Ο Φλωρίδης είπε ότι δεν πειράζει και αυτοί τα ίδια λαμόγια είναι. Η ΟΥΕΦΑ έκανε την απόφασή της πραγματικότητα και απέκλεισε την Ελλάδα. Οταν ο Φλωρίδης κατάλαβε ότι αυτό σήμαινε ότι καμία ομάδα δεν θα έπαιζε σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, με την ανάλογη οικονομική ζημιά, έστειλε εσπευσμένα στην Ελβετία τον τότε γενικό γραμματέα Νίκο Εξαρχο να ζητήσει να βάλουν ξανά την Ελλάδα στην ομοσπονδία, όπερ και εγένετο. Αν αντικαταστήσουμε την ΟΥΕΦΑ με την τρόικα και τον Εξαρχο με τον Βενιζέλο, βλέπουμε ότι στη συμπεριφορά των πολιτικών η διαφορά ανάμεσα σε αθλητισμό και πολιτική δεν είναι μεγάλη.

Νηστεία και προσευχή
Οκτώ χρόνια αργότερα ο Ντέμης Νικολαΐδης έφτασε στο ίδιο συμπέρασμα από διαφορετική αφετηρία. Εχοντας άθλια σχέση με τους οργανωμένους οπαδούς και έπειτα από κάποια επεισόδια και παράπονα για τη διαιτησία ο Ντέμης είχε πει σε μια συνεδρίαση της Σούπερ Λίγκας και ότι οι ελληνικές ομάδες πρέπει να μείνουν τρία χρόνια εκτός Ευρώπης. Τι θα κέρδιζε η ελληνική διαιτησία και πόσο θα βοηθούσε στην πάταξη των επεισοδίων το να μείνουν οι ομάδες μας εκτός Ευρώπης παρέμεινε μυστήριο. Πιθανόν όπως οι μοναχοί στα κελιά τους προσεύχονται και μετανοούν, έτσι και οι ελληνικές ομάδες στα τρία χρόνια θα έκαναν προσευχές, θα σκεφτόντουσαν τα κρίματά τους και θα μετανοούσαν. Η ιδέα πήγε άπατη και δεν αποδείχθηκε αν εκτός της θείας υπάρχει και ποδοσφαιρική μετάνοια, με ευρωπαϊκή νηστεία και προσευχή.