Στην Σκανδιναβία πάει ο Χρυσός Αλέξανδρος

Ο Χρυσός Αλέξανδρος – το μεγάλο βραβείο για το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης- μαζί με το χρηματικό έπαθλο των 8.000 ευρώ πήρε στην ταινία «Το μακρινό γάβγισμα των σκυλιών» (The Distant Barking of Dogs). Μια ταινία του Σίμον Λέρεν Βίλμοντ (Simon Lereng Wilmont). Ο ίδιος υπογράφει εκτός από την σκηνοθέσια και το σενάριο, ενώ έχει και την ευθύνη της διεύθυνση φωτογραφίας. Η έγχρωμη ταινία των 90 λεπτών συμπαραγωγής τριών χωρών (της Δανίας, της Φιλανδίας και της Σουηδίας) αναφέρεται σε πολύ ανθρώπινη αλλά και τραγική ιστορία: «Σε ένα χωριό στα σύνορα Ρωσίας και Ουκρανίας, ένα δεκάχρονο ορφανό αγόρι μεγαλώνει μαθαίνοντας να συνηθίζει τον ήχο από τις εκρήξεις, να αναγνωρίζει τις διάφορες σειρήνες συναγερμού, να παίζει με όπλα, να κολυμπά σε σκοτεινά νερά και να απολαμβάνει τη φροντίδα της γιαγιάς του. Μια ποιητική ματιά σ’ έναν πόλεμο που συνεχίζεται και στον αντίκτυπό του στην καρδιά ενός παιδιού, η οποία χτυπά πιο δυνατά από τις βόμβες».

Το ειδικό βραβείο της Επιτροπής (που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 2000 ευρώ) μοιράστηκαν δύο ντοκιμαντέρ: Mπαρονέζα (Baronesa) της Ζουλιάνα Αντούνες (Juliana Antunes) και Μετεωρίτες (Meteorlar) του Γκιουρτζάν Κελτέκ (Gürcan Keltek).

Η πρώτη ταινία – από την Βραζιλία- μας μεταφέρει στα προάστια της πόλης Μπέλου Οριζόντζε της Βραζιλίας, οι φαβέλες έχουν γυναικεία ονόματα: «Μια φαβέλα ονομάζεται Μπαρονέζα, και το αριστοκρατικό αυτό όνομα μοιάζει να είναι το μόνο πράγμα που υπόσχεται μια καλύτερη ζωή στην Αντρέια, η οποία ετοιμάζεται να αλλάξει γειτονιά και ζωή. Η σκηνοθέτις Ζουλιάνα Αντούνες μετοικεί σε μια φαβέλα μαζί μ’ ένα σχεδόν αποκλειστικά γυναικείο επιτελείο, για ν' ακούσει τις ιστορίες κάποιων άλλων γυναικών, για τις οποίες ακόμα και το νερό της βροχής κρύβει ασύλληπτους κινδύνους».

Η δεύτερη (Τουρκία, Ολλανδία) έχει να κάνει με «μια ρευστή, αινιγματική κάμερα που καταγράφει πράγματα, ανθρώπους και τοπία, κάνοντας ορατά διάφορα επίπεδα εξαφάνισης – της μνήμης, των πραγμάτων, της ανθρώπινης ζωής. Συνθέτοντας με τρόπο ιδιοφυή πλάνα από live-streaming που αποτυπώνουν τη σκληρή καθημερινότητα των πόλεων της νοτιοανατολικής Τουρκίας (και δεν φτάνουν ποτέ στα κανάλια) με πολιτικό σχολιασμό και λυρικά πλάνα που καθιστούν τη Φύση πρωταγωνίστρια κάθε ανθρώπινου δράματος, ο σκηνοθέτης αποκαλύπτει την κοσμολογία ενός σύγχρονου ολοκληρωτισμού».

Περισσότερα :

www2.filmfestival.gr