Η χρονιά της Αλεξάνδρας Κ*

Το ευρύ κοινό γνώρισε την Αλεξάνδρα K* – όπως έχει η ίδια επιλέξει να υπογράφει τις δουλειές της – από την τηλεοπτική σειρά με τίτλο «Ηρωίδες» που ο πρώτος αλλά και μοναδικός κύκλος προβλήθηκε στο Mega το 2015. 

Αν αναζητήσετε τα βιογραφικά της στοιχεία στο διαδίκτυο το πιθανότερο – συχνότερο- είναι να βρείτε τα εξής: «Η Αλεξάνδρα Κ* γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1985. Σπούδασε θέατρο στη σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου και στη σχολή της Stella Adler στη Νέα Υόρκη. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα σεναρίου (Gotham Writers, NY) και θεατρικής γραφής (Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου, Αθήνα), ενώ παράλληλα άρχισε να αρθρογραφεί για εφημερίδες και περιοδικά. Εργάστηκε για λίγο ως ηθοποιός. Σήμερα ασχολείται πια συστηματικά με τη συγγραφή (θεατρικά έργα, παιδικά βιβλία, σενάρια, άρθρα και κείμενα διαφημίσεων), είναι συντάκτρια του "Cosmopolitan" και αγαπάει να πειραματίζεται με διαφορετικά είδη βιβλίων.. "Η πιο παράξενη ιστορία του κόσμου” είναι το πρώτο της βιβλίο. To 2011 από τις εκδόσεις Πατάκη. Από τότε έχουν τον ίδιο εκδοτικό οίκο άλλα 3 παιδικά βιβλία : Πεταλουδόνειρα (2012), Lalaland (2012) και Χλόη Χ*: Ζητούνται γονείς (2014).  

Φέτος, δίχως αμφιβολία είναι η χρονιά της. Ένα θεατρικό έργο της ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο την ερχόμενη άνοιξη, ενώ κυκλοφορεί ήδη στα βιβλιοπωλεία και το πρώτο της βιβλίο για μεγάλους, ένα μυθιστόρημα.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά: 
Το θεατρικό έχει τίτλο, «Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας» και θα ανέβει στη Πειραματική Σκηνή ( -1) στο Θέατρο REX – Σκηνή «Κατίνα Παξινού». Από τις 10.05.2018 έως τις 17.06.2018. Η σκηνοθεσία είναι του Σαράντου- Γεωργίου Ζερβουλάκου και παίζουν ο Μανώλης Μαυροματάκης, Μαρία Προδρόμου και η Eva Maria Sommersberg. 

Στο site του Εθνικού Θεάτρου διαβάζουμε για την παράσταση τα εξής: «Ένα πρωτότυπο, δηκτικό και με πολύ χιούμορ έργο από την πολυσχιδή καλλιτέχνιδα και συγγραφέα Αλεξάνδρα Κ* ανεβαίνει σε σκηνοθεσία ενός νέου Έλληνα που ζει και εργάζεται στο εξωτερικό.

Που είναι τα όρια της οικογένειας; Που συγκρούεται το θυμικό με το αστικό δίκαιο και η παλιά με τη νέα γενιά; Ποια είναι η Ελλάδα σήμερα; Και μέχρι που μπορεί να φτάσει κανείς για να επιβιώσει;

Η πρώτη ιδιωτικοποίηση δημόσιας γης απειλεί το αυθαίρετο εξοχικό του Αντώνη Τάδε και μαζί ολόκληρη την προσωπική του μυθολογία. Κυρίως όμως απειλεί το μέλλον των παιδιών του, τουλάχιστον όπως ο ίδιος το έχει φανταστεί. Αποφασισμένος να παλέψει μέχρις εσχάτων για να σώσει την «επένδυση ζωής» του, ο Αντώνης θα συγκρουστεί όχι μόνο με τους κρατικούς μηχανισμούς αλλά και με τα ίδια του τα παιδιά.

Ανίσχυρος και μόνος απέναντι στο κράτος και το ξένο κεφάλαιο, ο Αντώνης Τάδε θα κηρύξει ανεξάρτητο κράτος τη γη που ο ίδιος έχει καταπατήσει. Θα καταφέρει να μπλοκάρει προσωρινά την αγοραπωλησία. Θα στεφθεί λαϊκός ήρωας για μια μέρα. Το ζήτημα όμως ήταν πάντα η επόμενη. Αυτή που κάποτε ανήκε στα παιδιά του».

Οκτώ και μισή, βράδυ, μήνας Ιούνιος. Έβραζαν στο Παγκράτι πενθώντας πάφαπούφα το δικαίωμα εις το εργάζεσθαι και το φιλείν. Σαλονάκι ευάερο, μα αέρας ούτε για φου. Ένα κλιματιστικό της ύστερης αρχαιότητος ανάδευε τον καπνό, παραιτημένο οιασδήποτε άλλης φιλοδοξίας. Μια βρύση κάπου στο βάθος - δεν ακουγόταν μα σίγουρα έσταζε. Ολόκληρο το Παγκράτι ήταν μια έκθεση χαλασμένων υδραυλικών εκείνο τον μήνα, λες κι οι βαλβίδες της περιοχής είχαν εγκαταλείψει ομοθυμαδόν την προσπάθεια. Έσταζαν και πλημμύριζαν χωρίς καμιάν εγκράτεια, και δεν είχε μπει ακόμα Ιούλιος. Καύσων ο αθηναϊκός - αχνίζαν τα τσιμέντα μέσα έξω, μα τα νερά νερά. Ξεχείλιζαν στα μωσαϊκά τα λεκανάκια των Επειγόντων - κανείς δεν ασχολούνταν με τη βλάβη. Όλο έλεγαν "αύριο", "να ηρεμήσω πρώτα", κάποιοι "τον άλλο μήνα φεύγουμε", "κανείς να το φροντίσει;". Η Έρση: "Mόνο τη νύχτα ακούγεται, σιγά".

Πριν από λίγες ημέρες έφθασε στα βιβλιοπωλεία το πρώτο μυθιστόρημα της Αλεξάνδρας Κ * που έχει τον τίτλο «Πως φιλιούνται οι αχινοί». Το βιβλίο βγήκε από τις εκδόσεις Πατάκη. 

Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε: «Καλοκαίρι· αυτό που πέρασε κι αυτό που θα 'ρθει. Αθήνα· η πόλη που στενεύει μέρα τη μέρα. Πέντε άνθρωποι καθηλωμένοι στους δρόμους της, στις μνήμες τους, σε όσα έγιναν και σε όσα δε θα γίνουν· σώματα που πέφτουν σωρηδόν στην άσφαλτο και το ένα μέσα στ' άλλο. Ανάμεσά τους, μια γερασμένη χελώνα παρακολουθεί βουβή την ατελείωτη παρέλαση των ανθρώπων που έχουν ήδη εξαντληθεί, μα συνεχίζουν να πορεύονται για χάρη των άλλων.

Ή χάρη ακριβώς σ' εκείνους».

Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο www.whoisalexandrak.com