Προβολές στον Παρθενώνα ...της Σιθωνίας

Ένα ταξίδι έχει πάντα ιδιαιτερότητες, ειδικά, όταν προορισμός είναι ο Παρθενώνας της Σιθωνίας, ένα διατηρητέο παραδοσιακό χωριό της Χαλκιδικής, -πέντε χιλιόμετρα απόσταση από τον Νέο Μαρμαρά-, και σκοπός μας όχι οι διακοπές αλλά το μικρό Φεστιβάλ, όπου διοργανώνεται εκεί, υπό τον γενικό τίτλο " Σινεμά στο Χωριό ".

Ξεκινήσαμε Κυριακή απόγευμα από τη Θεσσαλονίκη, υπό καταρρακτώδη βροχή. Τα νέα από το δεύτερο πόδι ήταν όμως ενθαρρυντικά και τίποτα δεν μαρτυρούσε πως κάτι μπορεί να χαλάσει τη γιορτή. Μέχρι τα Μουδανιά η ορατότητα περιορισμένη, ο δρόμος όμως είχε τουλάχιστον διαχωριστικό, ως ένα σημείο. Φτάσαμε με ασφάλεια και το πρώτο που εκτιμήσαμε ήταν μοναδική θέα του χωριού, που βρίσκεται χτισμένο 350 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, αλλά και η φιλοξενία των ντόπιων. Ο κόσμος της περιοχής φιλικός, ανοιχτόκαρδος, περήφανος για την πολιτιστική του κληρονομιά.

Συναντηθήκαμε με τον Άγγελο Μαλίνη κι η ξενάγησή μας ξεκίνησε από το λαογραφικό μουσείο. Μία ιστορική αναδρομή που φτάνει μέχρι το σήμερα, με σήμα κατατεθέν τη διατήρηση της αρχιτεκτονικής και της ταυτότητας του τόπου. Ο παραδοσιακός αργαλειός, το πρώτο σχολείο, κεντητά υφάσματα, σκεύη της εποχής, όλα τους καλοδιατηρημένα. Αγάπη για το μέρος. Τοπικιστές, οι άνθρωποι, με την καλή έννοια.

" Μια ομάδα προοδευτικών ανθρώπων, την τελευταία φορά που επισκέφτηκα τον τόπο αυτό, αποφάσισε να διατηρήσει την φυσιογνωμία του χωριού, ο Μανώλης Στρατηγάκης, ο δημοσιογράφος Χρήστος Ζαφείρης κι ο Χρήστος Χριστοδούλου ήταν οι πρώτοι κι ακολούθησαν κι άλλοι, που αναπαλαίωσαν τα σπίτια, έφτιαξαν τους δρόμους και με λίγα λόγια, δώσανε ζωή στον παραδοσιακό οικισμό του Παρθενώνα ".

Είχαμε λίγο χρόνο και προλάβαμε να επισκεφτούμε το μοναδικό cafe της περιοχής, το “ANOI”, με μοναδική θέα στον κόλπο. Σιγά σιγά η νύχτα άρχισε να πέφτει και μαζί της η θερμοκρασία, με το ψιλόβροχο να κάνει την εμφάνισή του. Ευτυχώς η κακοκαιρία στη συνέχεια κόπασε κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τις προβολές: την Παρασκευή («Ασανσέρ για Δολοφόνους» του Λουί Μαλ) και το Σάββατο (Το Πορφυρό Ρόδο του Καΐρου» του Γούντι Άλεν), παρουσία του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Ορέστη Ανδρεαδάκη. Η γιορτή, λοιπόν, πέτυχε και πάνω από 600 άτομα παρακολούθησαν τις ταινίες στη γραφική πλατεία του χωριού κάτω από τα αστέρια, γεμίζοντας απ΄άκρη σε άκρη τον διαθέσιμο χώρο.

Παράλληλα και λίγο πριν τις προβολές αρχείου, το Φεστιβάλ έδειξε την εμπιστοσύνη και την εκτίμησή του στους Έλληνες δημιουργούς φιλοξενώντας το υποψήφιο για Όσκαρ Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους «4.1 Miles» της Δάφνης Ματζιαράκη και το βραβευμένο με Χρυσό Διόνυσο στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας «Σύκο» του Νικόλα Κολοβού.

Εμείς περιμέναμε βέβαια να δούμε και τις "Ομπρέλες του Χεμβούργου", αλλά τελικά ο καιρός μας ανάγκασε να ανοίξουμε τις δικές μας ομπρέλες, να μαζέψουμε τις καρέκλες και να αποχωρήσουμε. Σύντομα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με τη βροχή να συνεχίζεται και να δημιουργεί τεράστια προβλήματα στη Σιθωνία. Φτάσαμε, μετά τα Μεσάνυχτα της Κυριακής πίσω στην πόλη. Ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι, αλλά γεμάτοι. Ραντεβού του χρόνου, λοιπόν κι ελπίζουμε εν μέσω καλύτερων (καιρικών) συνθηκών, ο κόσμος να έχει την ίδια ανταπόκριση κι οι υπεύθυνοι το ίδιο μεράκι.