Το Λονδίνο ως πόλη-κράτος;

Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Αγγλία, οι κάτοικοι του Λονδίνου τάχθηκαν στο πρόσφατο δημοψήφισμα υπέρ της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε ποσοστό 60%. Κάτι που ηχεί στα αυτιά μας ως φυσιολογικό, δεδομένου ότι η πόλη έχει βασίσει σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη και την ευημερία της στη μετανάστευση. Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου πως από τους 9 εκατομμύρια κατοίκους της, οι 1,7 εκατομμύρια γεννήθηκαν σε άλλες πόλεις της ΕΕ.

Το περιοδικό Monocle λοιπόν -η «βίβλος» των απανταχού θιασωτών του πιο προχωρημένου lifestyle- αποφάσισε να εξετάσει κατά πόσο θα μπορούσε η πρωτεύουσα της Αγγλίας να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο. Όλοι γνωρίζουν φυσικά πως η πλήρης ανεξαρτητοποίηση είναι αδύνατη, σε αντίθεση όμως με τη μεγαλύτερη αυτονομία που είναι εφικτή. Θα μπορούσε κοινώς το Λονδίνο να μετατραπεί σε μία ιδιότυπη πόλη-κράτος, στο πλαίσιο μιας ομοσπονδιακής Βρετανίας;



Σύμφωνα λοιπόν με αναλυτές, είναι δεδομένο πως η πόλη, αργά ή γρήγορα, θα ζητήσει μεγαλύτερη αυτονομία τόσο στη φορολογία όσο και στον τρόπο που διαχειρίζεται τα έξοδά της - ένα προνόμιο που ήδη απολαμβάνουν πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Τόκιο και το Παρίσι. Σε αυτή τη λογική, σειρά θα πάρει μετά ο ευρύτερος έλεγχος τόσο επί του συστήματος υγείας όσο και της εκπαίδευσης, τομείς απαραίτητοι για την ευημερία των κατοίκων της.

Αυτό όμως που η πόλη θα δεχόταν δίχως δεύτερη σκέψη, είναι η διατήρηση του καθεστώτως που υπάρχει στην ελευθερία μετακίνησης των κατοίκων της ΕΕ. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη χώρα, η πόλη βλέπει με καλό μάτι τις ροές μεταναστών. Γι’ αυτό και πολλοί αναλυτές θεωρούν πως εδώ εντοπίζεται το μεγαλύτερο πλήγμα που δέχθηκε η πόλη από το δημοψήφισμα: χωρίς τους μετανάστες, υποστηρίζουν, η πόλη θα οδηγηθεί στον μαρασμό.

Όλα τα παραπάνω βέβαια δεν είναι κάτι που θα δούμε να συμβαίνουν άμεσα ή σίγουρα. Το Λονδίνο δεν είναι ούτε η σημερινή Σιγκαπούρη ούτε η Αθήνα του 5ου αιώνα πΧ. Δεν θα μετατραπεί σε φορολογικό παράδεισο όπως το Μονακό, και δεν θα δει τον τοπικισμό να βρίσκεται σε έξαρση όπως στη Βαρκελώνη και στην Καταλονία. Όταν -και εάν- όμως αποκτήσει μεγαλύτερη ανεξαρτησία, για πρώτη φορά στα χρονικά μια περιοχή θα το κάνει για να έχουν οι ξένοι μεγαλύτερη επιρροή στα κοινά και όχι μικρότερη. Και αυτό από μόνο του είναι μοναδικό.