Από τη Μικρά Αγγλία στον… Πειραιά

Χαμογελαστή, κεφάτη, ταλαντούχα. Αυτές είναι οι τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν την Κατερίνα Πολέμη . Και όταν τη γνωρίζεις λίγο καλύτερα συνειδητοποιείς ότι αυτό το πλάσμα είναι γεννημένο για να παίζει μουσική. Πιάνει την κιθάρα της και σε δευτερόλεπτα σε μεταφέρει από την Αθήνα στην Αμερική και από εκεί στα στενά της Επισκοπής στη Σύρο και μετά στη Βραζιλία της δεκαετίας του '50. Ολα αυτά θα συμβούν για μια ακόμη φορά στο live της αύριο, Κυριακή 19 Απριλίου, στο Passport στον Πειραιά. Μια καλοκαιρινή συναυλία στην καρδιά της άνοιξης με τραγούδια από το πρώτο gypsy swing άλμπουμ της, συνθέσεις της από το θέατρο, αλλλά και διασκευές από αγαπημένα της βραζιλιάνικα, αμερικάνικα, ελληνικά και γαλλικά κομμάτια.

Όταν ο Παντελής Βούλγαρης την άκουσε πρώτη φορά να τραγουδάει, αποφάσισε αμέσως ότι η μουσική επένδυση της ταινίας του «Μικρά Αγγλία» έπρεπε να της ανατεθεί. Και η νεαρή τραγουδοποιός δεν τον απογοήτευσε ούτε λεπτό. Η ταινία βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες και έλαβε εξαιρετικές κριτικές. Τόσο για τη συναρπαστική σκηνοθεσία όσο και για τη μουσική της και φυσικά όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς το ομώνυμο βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη.

Όταν η Κατερίνα ήρθε στην Ελλάδα ήταν μόλις δέκα χρόνων. Από τεσσάρων ετών έκανε μαθήματα πιάνου και μάθαινε κιθάρα, κυρίως μέσω της οικογένειάς της στη Βραζιλία την οποία επισκέπτεται κάθε καλοκαίρι. Παρόλα αυτά, εκείνη ονειρευόταν να γίνει μπασκετμπολίστρια. «Ήθελα να γίνω NBA girl, αλλά αυτό το όνειρο έσβησε από μόνο του κάπου στα 13-14. Και έμεινε η μουσική, που πάντα υπήρχε, αλλά όχι ως επαγγελματικό όνειρο», παραδέχεται η ίδια.

Το NBA μπορεί να έχασε ένα ταλέντο, αλλά σίγουρα η μουσική κέρδισε ένα άλλο. Πολύ απλά, όπως εξιστορεί όλη την πορεία της, η Κατερίνα μου λέει ότι πήγε στο Berklee College of Music, σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. «Είχα έναν καθηγητή πιάνου που είχε σπουδάσει εκεί και χωρίς καμία άλλη έρευνα, πήγα να φοιτήσω εκεί. Εμεινα τέσσερα χρόνια και τον πέμπτο χρόνο δούλευα». Το ταξίδι από την Ελλάδα στην Αμερική δεν φαίνεται να της κάνει καμία εντύπωση, όπως και η κυκλοφορία του πρώτου της δίσκου “Spread the Music, not the Name”. Οι πρώτες κριτικές είναι πολύ θετικές, η ίδια κάνει συναυλίες στη Βοστόνη και τη Νέα Υόρκη και ξαφνικά γυρίζει πίσω στην Ελλάδα.



Το 2011, εποχή που οι περισσότεροι νέοι ψάχνουν έναν τρόπο να φύγουν από τη χώρα, η Κατερίνα αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να γνωρίσει τον τόπο της. Να μάθει τα σοκάκια, τους δρόμους, τη μουσική της Ελλάδας. Αλλά αυτό ήταν μόνο η μία αιτία της επιστροφής της. Η άλλη αφορά την ίδια τη χώρα και την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει. «Η κρίση ήταν σε υψηλό επίπεδο και άκουγα από παντού ότι γινόταν χαμός στην Ελλάδα. Εβλεπα ειδήσεις, με έπαιρναν οι φίλοι μου, όλοι ανησυχούσαν. Ενιωθα ότι δεν είναι σωστό εγώ να λείπω από αυτό το χάος, ούτε να το αποφεύγω. Έτσι γύρισα και δεν το μετάνιωσα ποτέ».

Το ένστικτό της μοιάζει να λειτουργεί τέλεια. Λίγο καιρό αφού γύρισε γνώρισε τον Παντελή Βούλγαρη, ενώ παράλληλα με την ταινία έκανε μουσική για τη θεατρική παράσταση «Ευρυδίκη» και πήρε το πρώτο βραβείο μουσικής για θέατρο. Αυτή την εποχή παίζεται στο θέατρο Πορεία η παράσταση «Η Μεγάλη Χίμαιρα» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου με μουσική δική της.