Ο Πουπουλένιος και φέτος στην Βουκουρεστίου

Πέρυσι καθήλωσε το αθηναϊκό κοινό που γέμιζε ασφυκτικά το Θέατρο Αθηνών. Φέτος επιστρέφει στον ίδιο χώρο και υπόσχεται συναρπαστικές ιστορίες. Ο λόγος για τον Πουπουλένιο του Μάρτιν Μακ Ντόνα που παρουσιάζεται στο Θέατρο Αθηνών σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη με τους Νίκο Κουρή, Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλος, Γιώργος Πυρπασόπουλος και Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη.
Η ιστορία, σκληρή και βίαιη αφορά σε έναν συγγραφέα που ανακρίνεται από δύο αστυνομικούς ερευνητές για τις παράξενες ιστορίες που έχει γράψει. Ωστόσο η παράσταση δεν είναι αυτό που λέμε εύκολη υπόθεση. Για όση ώρα βρέθηκα πέρυσι στο θέατρο ένιωθα ότι με στρίμωχνε συνεχώς στον τοίχο. Οτι με πίεζε να καταλάβω περισσότερα από αυτά που ήθελα, ότι με πίεζε να αφήσω στην άκρη τη βασική ιστορία και να σκάψω βαθύτερα.
Μέσα από την ανάκριση ξεδιπλώνεται και η βασική ιστορία του έργου που έχει να κάνει με ένα παιδί που υπόκειται σε τρομερή ψυχολογική βία και καταλήγει να γράφει εφιαλτικές ιστορίες για μικρά παιδιά και ένα παιδί υπόκειται σε τρομερή σωματική βία και καταλήγει νοητικά καθυστερημένο.
Η βία στην πιο σκληρή μορφή της. Επάνω σε παιδιά, θελημένη και μη. Η βία εντός της οικογένειας, η βία μιας ανάκρισης, η βία της κοινωνίας. Η βία που κάνει ένα παιδί να γράφει χιτσκοκικά παραμύθια που πολλές φορές αρνείσαι να κάνεις εικόνες και η βία που κάνει ένα παιδί να μην μπορεί να καταλάβει τη διαφορά μιας φανταστικής και μιας πραγματικής ιστορίας. Η βία που έχουμε γύρω μας, που αγνοούμε, που φροντίζουμε να ξεχνάμε. Η ψυχή όμως παίζει πάντα το δικό της παιχνίδι.
Για να επανέλθουμε στην παράσταση, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στη σκηνοθεσία, κρατώντας μια απλότητα τόσο στις ερμηνείες, όσο και στα σκηνικά. Ο Νίκος Κουρής είναι εξαιρετικός στον ρόλο του καλού μπάτσου και ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος κλέβει την παράσταση δημιουργώντας έναν χαρακτήρα ακραίο και ίσως τον μόνο που δικαιώνεται στο τέλος. Στον πιο απαιτητικό ρόλο του διανοητικά καθυστερημένου αδερφού ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, απλός στην ερμηνεία, χωρίς καρικατούρες και ακραία στοιχεία.