Νότια Αφρική: «Έφυγε» στα 81 της η «Mama» Γουίνι Μαντέλα

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών, η Γουίνι Μαντέλα, η δεύτερη σύζυγος του εκλιπόντος Νοτιοαφρικανού προέδρου, Νέλσον Μαντέλα, η οποία νοσηλευόταν στο Netcare Milpark Hospital του Γιοχάνεσμπουργκ. 

Η Nomzamo Winifred Madikizela, όπως ήταν το πλήρες όνομά της, υπήρξε μία από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της εκστρατείας κατά του Απαρτχάιντ.

Η Γουίνι Μαντέλα πέθανε, έπειτα από μάχη με μακροχρόνια ασθένια, ενώ από τις αρχές του έτους μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο. Άφησε την τελευταία της πνοή ήρεμη τις απογευματινές ώρες της Δευτέρας, ενώ δίπλα της βρίσκονταν τα αγαπημένα της πρόσωπα», αναφέρει η ανακοίνωση της οικογένειας. Αργότερα, αναμένονται να γίνουν γνωστές και οι λεπτομέρειες για την κηδεία της.

Η γνωριμία και ο γάμος με τον Νέλσον Μαντέλα

Γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1936 στο Ανατολικό Ακρωτήριο της Νοτίου Αφρικής, που τότε λεγόταν ακόμη Τρανσκέι. Ο πατέρας της ήταν καθηγητής της Ιστορίας και η ίδια ονειρευόταν να σπουδάσει κοινωνική λειτουργός. Το 1953 άφησε τη γη της φυλής των Ζόσα, για το Γιοχάνεσμπουργκ.

Την εποχή των σπουδών της γνώρισε τον νεαρό και γεμάτο πάθος δικηγόρο Νέλσονα Μαντέλα, που μόλις έβγαινε από έναν αποτυχημένο γάμο. Μετά από δυο χρόνια σχέσης έγιναν ανδρόγυνο και συναγωνιστές.



Η φωτογραφία που κρατιούνται χέρι χέρι με τον Νέλσον Μαντέλα, όταν εκείνος αποφυλακίστηκε 27 χρόνια μετά έμεινε στην ιστορία και το ζευγάρι έγινε σύμβολο του αγώνα κατά του Απαρτχάιντ.

Με τον Νέλσον Μαντέλα παντρεύτηκαν το 1958 και απέκτησαν δύο παιδιά. 

Ωστόσο, ο έγγαμος βίος τους ήταν σύντομος, καθώς εκείνος φυλακίστηκε το 1963 και καταδικάστηκε σε ισόβια, μέχρι τελικά την αποφυλάκισή του το 1991.


Ο αγώνας κατά του Απαρτχάιντ, η πολιτική καριέρα και το...  σκάνδαλο 

Τα χρόνια που ο Μαντέλα βρισκόταν στη φυλακή, η Γουίνι βρισκόταν στο πλευρό φτωχών, αδικημένων, θυμάτων του καθεστώτος. Έγινε η «Μάνα του Έθνους».

Ωστόσο, ούτε εκείνη ξέφυγε από τις δυνάμεις του Απαρτχάιντ.



Το 1969 και για 17 μήνες, καταδικάζεται και τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό, ενώ εξορίστηκε σε απομονωμένεςπεριοχές της χώρας. Γίνεται διεθνές σύμβολο του γυναικείου αγώνα και της ειρηνικής αντίστασης των μαύρων της Νοτίου Αφρικής.

Εξελίχθηκε σε βασικό στέλεχος του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου (ANC), της αιχμής του δόρατος κατά του Απαρτχάιντ, ενώ το 1976 κάλεσε τους εξεγερμένους μαθητές του Σοβέτο «να αγωνιστούν μέχρι τέλους»

Κατά τη διάρκεια της πολιτικής της καριέρας, κατείχε διάφορες κυβερνητικές θέσεις και υπήρξε επικεφαλής της γυναικείας οργάνωσης του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC).

Ωστόσο, τα επόμενα χρόνια η φήμη της «Mama Winnie» σπιλώθηκε, τόσο νομικά, όσο και πολιτικά.

Σταδιακά, η Γουίνι Μαντέλα έγινε βάρος και ενόχληση για το ANC. Την εποχή που οι υποτιθέμενοι «προδότες» του αγώνα καίγονταν ζωντανοί, με ένα φλεγόμενο λάστιχο περασμένο στον λαιμό τους, εκείνη είπε ότι οι Νοτιοαφρικανοί πρέπει να απελευθερωθούν με "σπιρτόκουτα" - μια δήλωση που εκλήφθη ως προτροπή για φόνο.



Η προσωπική φρουρά της, μια ομάδα νέων που αυτοαποκαλούνταν "Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Μαντέλα Γιουνάιτεντ" (MUFC), χρησιμοποιούσε ιδιαίτερα βίαιες μεθόδους.

Το 1991, ένα χρόνο μετά την αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα, η Γουίνι κατηγορήθηκε για απαγωγή και συμμετοχή στην δολοφονία του Στόμπι Σέιπεϊ, ενός νεαρού ακτιβιστή που σκοτώθηκε από τους σωματοφύλακές της.

Εκείνοι είχαν απαγάγει τον 14χρονο Σέπεϊ το 1989 μαζί με τρεις ακόμη νέους από το σπίτι του υπουργού, Paul Verryn. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση έξι ετών, ωστόσο η ποινή της μετατράπηκε σε πρόστιμο.

Η πτώση όμως ήταν αναπόφευκτη. Το 1992 η Γουίνι κατηγορήθηκε για διαφθορά και κακοδιαχείριση και καθαιρέθηκε από τα καθήκοντά της στο ANC. Παρ' όλ' αυτά, και μολονότι ήταν ήδη σε διάσταση από τον Μαντέλα, το 1994 εκείνος της ανέθεσε το υφυπουργείο Πολιτισμού, στην πρώτη κυβέρνηση μετά τον τερματισμό του Απαρχάιντ, θέση από την οποία απομακρύνθηκε τον επόμενο χρόνο.

Το 1996 η Γουίνι χώρισε επισήμως από τον Νέλσον Μαντέλα και το 1998 η Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης την έκρινε "πολιτικά και ηθικά ένοχη" για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διέπραξε η προσωπική φρουρά της.

«Ήταν μια εκπληκτική ηγετις του αγώνα, ένα σύμβολο της απελευθέρωσης. Και μετά, κάτι πήγε απίστευτα στραβά», είπε για εκείνη ο Ντέσμοντ Τούτου, ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης αρχιεπίσκοπος και προσωπικός φίλος του Νέλσον Μαντέλα.

Το διαζύγιο με τον εμβληματικό ηγέτη

Τα θεμέλια του γάμου της με τον Νέλσον Μαντέλα άρχισαν να τρίζουν λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωσή του. 

Η εικόνα τους να περπατούν κρατημένοι από το χέρι μετά την αποφυλάκιση του Νέλσον, έκανε τον γύρο του κόσμου, όμως η κοινή ζωή τους είχε ήδη τελειώσει. Η Γουίνι δεν δίσταζε να κατακρίνει ανοιχτά την ιστορική συμφωνία του συζύγου της με τους λευκούς. «Ο Μαντέλα μας εγκατέλειψε. Η συμφωνία είναι κακή για τους μαύρους», σχολίαζε.

Η διαμάχη συνεχίστηκε και μετά τον θάνατό του, το 2013. Στη διαθήκη του δεν της άφησε τίποτα. Εξοργισμένη, ξεκίνησε μια δικαστική μάχη για να της αποδοθεί το σπίτι της οικογένειας στο Κούνου. Πρόσφατα, το αίτημά της απορρίφθηκε.

Εκείνη, το 2ο16 τιμήθηκε για την προσφορά της στον αγώνα για την ελευθερία του λαού της Νότιας Αφρικής.