Αλέκα Κανελλίδου:«Δεν είμαι όμορφη, δεν είμαι νέα, δεν είμαι της τηλεόρασης»

Δεν της αρέσουν οι συνεντεύξεις. Δεν επιδιώκει να βγαίνει σε τηλεοπτικές εκπομπές. Δεν θέλει να απαντά σε κλισέ ερωτήσεις και να επαναλαμβάνει σαν καραμέλα κοινότοπες απαντήσεις. Είναι αληθινή. Αν η πρώτη ερώτηση που θα της κάνεις είναι «μα γιατί δεν θέλατε να γίνετε τραγουδίστρια;», θα γελάσει. «Εγώ δεν ήθελα», θα πει, εννοώντας ότι δεν μπορούσε να ξεφύγει από το πεπρωμένο της. Ο πατέρας της ήταν βιολιστής. «Οταν κατάγεσαι από μουσική οικογένεια μάλλον θα ακολουθήσεις τα ίδια βήματα. Ο πατέρας μου άκουγε κλασική μουσική. Εγώ ξένα. Τζαζ, τις κυρίες. Είμαι μια επαγγελματίας τραγουδίστρια από σπίτι. Αν ήμουν φάλτσα, είμαι σίγουρη ότι θα μου το είχε πει ο πατέρας μου. Θα μου έλεγε να σταματήσω. Ηθελε να γίνω τραγουδίστρια. Πιστεύω ότι ήταν υπερήφανος για μένα. Ολοι οι γονείς κάπως έτσι αισθάνονται για τα παιδιά τους». 

Εκείνη θα έλεγε στον γιο της να ακολουθήσει τα βήματα της; «Μα εγώ συνειδητά το έκανα, δεν είχα καν τελειώσει το Γυμνάσιο και τραγουδούσα, είχε φανεί ο δρόμος μου. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με ό,τι αποφάσιζε να κάνει το παιδί μου. Πάντοτε τον υποστήριζα». Ακόμα το έχει παράπονο που δεν μπόρεσε να γυρίσει την Ευρώπη με την τζαζ μπάντα της; «Εγώ το έχω πει αυτό; Ναι, αλήθεια είναι. Ξέρεις, η οικογενειακή ζωή σε περιορίζει. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν το κυνήγησα». Μα οι γυναίκες καλλιτέχνες δεν είναι ντίβες; Δεν κάνουν θυσίες για την καριέρα τους; «Δεν ξέρω καν τι σημαίνει ντίβα. Ο καθένας μπορεί να αποδώσει στον όρο την έννοια που θέλει. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι σημαίνει σνομπ, ακριβοθώρητος καλλιτέχνης. Ποτέ δεν ένιωσα ξεχωριστή. Ναι, προσφέρουμε χαρά και συγκίνηση όταν είμαστε πάνω στη σκηνή, αλλά δεν ξέρω να κάνω την ντίβα». 


«Δεν ξέρω καν τι σημαίνει ντίβα. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι σημαίνει σνομπ, ακριβοθώρητος καλλιτέχνης. Ποτέ δεν ένιωσα ξεχωριστή. Ναι, προσφέρουμε χαρά και συγκίνηση όταν είμαστε πάνω στη σκηνή, αλλά δεν ξέρω να κάνω την ντίβα»


Πόσα χρόνια τραγουδά; «Σαράντα πέντε». Τι μαθήματα ζωής πήρε δουλεύοντας στη νύχτα; «Δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στο σχολείο της νύχτας και εκείνο της ημέρας, για τον απλούστατο λόγο ότι βλέπεις τους ίδιους ανθρώπους. Γνώρισα ανθρώπους που άξιζαν την εμπιστοσύνη μου και άλλους που δεν την άξιζαν. Είναι μεγάλη λέξη η “εμπιστοσύνη”. Να μπορείς να βασιστείς πάνω στους φίλους σου κι αυτοί σε σένα. Περπατώντας στον χώρο αναγνωρίζεις κάποια πράγματα. Αλλά, πίστεψέ με, ο ίδιος κόσμος κυκλοφορεί». 
Την ενοχλεί η αισθητική κρίση στο επάγγελμα της; «Με απασχολεί και η οικονομική κρίση όπως όλο τον κόσμο. Αλλά υπάρχει μια φτήνια, ευτελίζουν τα πράγματα. Πάντοτε υπήρχε η φτήνια, απλά σήμερα είναι πιο πολλά τα φτηνά από τα καλά, από εκείνα που αξίζουν.

Βλέπεις ότι θέλουν το εύκολο, το γρήγορο και το αναλώσιμο». Την κουράζει η επανάληψη των κομματιών που έγιναν επιτυχίες, του «Ασε με να φύγω» επί παραδείγματι; «Το βάρος της επιτυχίας το φέρουν οι δημιουργοί του, ο Γιώργος Μανίκας και ο Νίκος Ελληναίος. Ναι, εντάξει, το ότι επαναλαμβάνεται σίγουρα κουράζει. Αλλά καμία επανάληψη δεν αφαιρεί τίποτα από τη διαχρονικότητα ενός καλού κομματιού. Σήμερα στις εμφανίσεις μου ψάχνω να βρω κομμάτια που δεν ξέρει ο κόσμος, παλιά. Να τα βγάλω στην επιφάνεια. Αλλά υπάρχουν κομμάτια που συνδέουν τον κόσμο με πράγματα, το “Μια περιπέτεια”, το “Δεν είναι έτσι η αγάπη”. Θέλει να τα ακούει».

«Με κούρασε η νύχτα»

Δεν λέει ποτέ «έφυγα από το τραγούδι», αλλά σημειώνει ότι «έκανα πίσω». Γιατί όμως κάποιος κάνει πίσω από την επιτυχία; «Γιατί κουράστηκα από τη νύχτα. Οι καλλιτέχνες 20 και 30 χρόνια πριν δούλευαν κάθε χειμώνα, κάθε μέρα στα μαγαζιά. Πολλές ώρες. Δεν νομίζω ότι αποτελώ καμιά εξαίρεση. Ηθελα να πάρω τις αποστάσεις μου». Και δεν ελλοχεύει ο κίνδυνος «μήπως με ξεχάσει ο κόσμος»; «Φυσικά. Φοβάσαι ότι ο κόσμος θα βρει κάτι καινούριο να αγαπήσει, να συνδεθεί. Αλλά εγώ είναι η αλήθεια ότι λειτουργώ περισσότερο με το συναίσθημα παρά με τη λογική». Θεωρεί δεδομένη την αγάπη του κοινού; «Οταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τίποτα απολύτως. Κι εγώ μεγαλώνοντας το κατάλαβα. Πρέπει κάθε βράδυ να διεκδικείς με την ψυχούλα σου την αγάπη του κοινού.


«Εμένα το παρελθόν δεν με αφορά. Λάθη; Εκανα. Δεν με ενδιαφέρει όμως το πίσω. Υπάρχει παρόν και σίγουρα μέλλον. Να περνάμε καλά με τα παιδιά μας. Με τα εγγόνια μας. Εχω μια τετράχρονη εγγονή, την Αλεξάνδρα, γιορτάζουμε μαζί»


Να νιώθεις, να μπορείς να χαρίζεις το συναίσθημα επειδή το ζεις. Δεν είμαι όμορφη, δεν είμαι νέα, δεν είμαι της τηλεόρασης, δεν δίνω συνεντεύξεις. Θα σου πω τι θέλει το κοινό βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση του κοινού. Ο ήχος έχει τρομακτική δύναμη. Και να μπορείς να προκαλέσεις το συναίσθημα. Εγώ τραγουδάω για τις ανθρώπινες σχέσεις. Τα ζω τα τραγούδια μου όταν τα λέω. Θέλω κι εγώ ως κοινό να δεθώ με τον καλλιτέχνη». Εχει ακούσει φωνές που της αρέσουν τα τελευταία χρόνια; «Η Adele. Είναι κοπελίτσα ακόμη, φαντάσου τι θα κάνει σε μερικά χρόνια. Θα καθηλώνει. Με ελκύει ο ήχος της Sade. Και εκείνη η κοπελίτσα που πέθανε από τα ναρκωτικά, η Amy Winehouse, ήταν εξαιρετική τραγουδίστρια».

Εξι μήνες στο Παρίσι
Πώς και δεν σκέφτηκε να δοκιμάσει τη φωνή της στο εξωτερικό; «Ε, πώς δεν το σκέφτηκα. Το έκανα κιόλας. Στο Παρίσι. Αρχές του ’70. Ταλαιπωρήθηκα όμως. Οχι από τις εταιρείες, εκείνες μου άνοιξαν τις πόρτες. Αλλά έπρεπε να έχεις ένα τυχοδιωκτικό μικρόβιο τότε για να το κυνηγήσεις. Δεν υπήρχε η ευκολία του Internet για να το διεκδικήσω αλλιώς. Δεν το είχα. Να λέμε την αλήθεια, είμαι και καλοπερασάκιας. Είχα εδώ το σπίτι, τους γονείς, την πατρίδα μου. Πήγα, είδα και έφυγα. Εκατσα έξι μήνες και γύρισα. Τι σημασία έχει τώρα; Δεν φεύγεις εύκολα από την Ελλάδα». 

Εντάξει, αλλά τα χρήματα δεν είναι πάντοτε ένα καλό κίνητρο για να το κάνεις; «Τα χρήματα είναι κάτι απολύτως απαραίτητο. Αλλά για να βγάλεις πολλά πρέπει να το έχεις και όραμα, στόχο ζωής. Να λες "θέλω να γίνω πολύ πλούσιος". Οχι να περνάς καλά. Για μένα έχει μεγαλύτερη σημασία να κάνεις αυτό που θέλεις στη δουλειά σου. Δύσκολο και σχεδόν αδύνατον. Αλλά αυτό να ξυπνάς και να βλέπεις το χαρτάκι “θέλω να γίνω πλούσιος” κάθε μέρα μέχρι να το πετύχεις δεν το είχα ποτέ». 

Αραγε, αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, πού θα σταματούσε; «Εμένα το παρελθόν δεν με αφορά. Λάθη; Εκανα. Και τι σημαίνει αυτό; Δεν με ενδιαφέρει το πίσω. Υπάρχει παρόν και σίγουρα μέλλον. Να περνάμε καλά με τα παιδιά μας. Με τα εγγόνια μας. Εχω μια τετράχρονη εγγονή, την Αλεξάνδρα, γιορτάζουμε μαζί». 

Info

 «Ταξίδι στο όνειρο» Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου. Μονή Λαζαριστών, Κολοκοτρώνη 21, Θεσσαλονίκη. Ωρα έναρξης: 21.00. Εισιτήρια: 15€ (γενική είσοδος), 20€ (VIP). Πληροφορίες: 2310 589200. Σημεία προπώλησης: Ταμείο Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών, viva.gr, Public, Ιανός, Παπασωτηρίου, Σάρωθρον. Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου, Κηποθέατρο Παπάγου. Ωρα έναρξης: 21.30. Πληροφορίες: 210 9213310. Προπώληση: viva.gr, Public, Παπασωτηρίου, Ιανός, Media Markt, Seven Spot