Τα «αστυνομικά» μιας άλλης εποχής: Δύο ευχάριστες και «μορφωτικές» ώρες στο σινεμά

Ρίγος καταλαμβάνει το νοήμον κοινό όταν διαβάζει στα προγράμματα: ¨Ζωντανός εγκέφαλος εις φιάλην!¨... Για σκεφτείτε και λίγο. Δεν είναι μικρό πράγμα να έχετε ένα ζωντανό εγκέφαλο μποτιλιαρισμένο σαν γιαπωνέζικη κονσέρβα.

Φυσικά η ταινία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον τίτλο, όπως στερούνται και ζωντανού εγκεφάλου οι θεατές –πρόκειται περί του αποκαλούμενου καλού κόσμου, νεόπλουτοι δηλαδή που εκμεταλλεύτηκαν τις οικονομικές κρίσεις εκείνης της εποχής - οι οποίοι τρέχουν πατείς με, πατώ σε να θαυμάσουν τον αμερικανό-κινέζο αστυνομικό Τσάρλυ Τσαν, συλλαμβάνοντα μια ολόκληρη διμοιρία γκάγκστερ.

Η κομψή κυρία θα κατέβει από την κούρσα της γεμάτη από συγκίνηση.

-Σ΄ε μπω σε φιλμ-λα; (σ.σ. Είναι καλό το φιλμ; )
-Φορμιντάμπλ μα σερ!... απαντά ο μονυελοφορών νεοέλλην συνοδός της. (σ.σ. Θαυμάσιο αγαπητή μου)
-Πως λέγεται;
-¨Ο αναπτήρας που σκοτώνει¨...
-Τι σκοτώνει;
-Ποιος ξέρει...
-Μα τα πιστεύετε εσείς αυτά τα πράγματα;

-Γιατί όχι; Εγώ είχα ένα αναπτήρα...
-Που σκότωνε;
-Δεν σκότωνε, αλλά σκότωνα εγώ την ώρα μου για να τον ανάψω!

Και με την αμφίβολη αυτή χαριτολογία το ζεύγος μπαίνει στον κομψό αριστοκρατικό κινηματογράφο και περιμένει να αρχίσουν τα τρομακτικά παιχνίδια του αναπτήρα με τον ¨μποτιλιαρισμένο εγκέφαλο¨...

Ένα άλλο φιλμ έχει τίτλο ¨Το σχοινί του κρεμασμένου¨, ενώ στον διπλανό σινέ παίζεται ¨Η δηλητηριασμένη Ντάμα-Κούπα¨ και σκέπτεται κανείς πάλι καλά που είναι μόνο δηλητηριασμένη, Φανταστείτε να ήταν μικροβιοφόρος και φυματική!...

Εδώ ξετυλίγονται τα κατορθώματα μιας συμμορίας γκάγκστερ, και το νοήμον κοινό τρέχει να θαυμάσει τον αρχηγό της που κλέβει την κόρη του μεγαλοεισαγωγέα σαρδελών. Έξαλλος ο τελευταίος αναθέτει την υπόθεση σε ένα δαιμόνιο αστυνομικό. Αυτός θα λύσει το μυστήριο παρατηρώντας ένα απίστευτο τεκμήριο! Από τη στάχτη ενός τσιγάρου βγάζει τα συμπεράσματά του και κατορθώνει να συλλάβει την συμμορία και να σκοτώσει τον αρχηγό της!

Πανευτυχής ο ¨βασιλιάς της σαρδέλας¨ θέλει να τον αμείψει με μερικές χιλιάδες δολάρια, αλλά αυτός ζητά την ανταμοιβή του όχι σε χρήματα αλλά σε είδος. Μη πάει το μυαλό σας στις σαρδέλες. Το φινάλε είναι σαφώς πιο ρομαντικό. Ο ήρωας αστυνομικός παντρεύεται την κόρη του κροίσου... ΑΥΛΑΙΑ

Κάπως έτσι αρχίζουν και τελειώνουν όλα τα αστυνομικά που έρχονται από την Αμερική. Τα ίδια πρόσωπα κινούνται, τα ίδια πιστόλια εκπυρσοκροτούν, οι ίδιες μοτοσυκλέτες τρέχουν και οι ίδιοι σιδηρόδρομοι εκτροχιάζονται από τους κακοποιούς...

Και οι απαραίτητοι συντελεστές για την επιτυχία μιας τέτοιας ταινίας δεν είναι παρά ο Τσάρλυ Τσαν, ένας αδυσώπητος γκάγκστερ, τρία οπλοπολυβόλα, ένα χρηματοκιβώτιο, δύο τουλάχιστον σκοτωμένοι και φυσικά ολίγη ηλιθιότητα του κοινού. Αυτά φτάνουν και περισσεύουν!

(βασισμένο σε χρονογράφημα του Δημήτρη Γιαννουκάκη στην εφημερίδα ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ, Σεπτέμβριος του 1940)

Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς