Μαρίνα Κοριολάνο-Λυκουρέζου: Η σαπουνοποιός κόρη του ποινικολόγου

Ντελικάτη, λεπτεπίλεπτη και διακριτική, η Μαρίνα Κοριολάνο-Λυκουρέζου, παρά την αναγνωρισιμότητα του επιθέτου της, προτιμά να διατηρεί χαμηλούς τόνους στη ζωή της και να περιφρουρεί την ιδιωτικότητά της έχοντας ελάχιστη επαφή με τα media. «Οταν με ρωτούν την εθνικότητά μου ειλικρινά δεν ξέρω τι να απαντήσω. Η μητέρα μου, Αλίσια Κοριολάνο, είναι Αμερικανοβραζιλιάνα, ενώ ο πατέρας μου Ελληνας. Γεννήθηκα στο Παρίσι, πέρασα την εφηβεία μου στη Βραζιλία και στη συνέχεια έζησα αρκετά χρόνια στο Λονδίνο, όπου και σπούδασα. Στη βρετανική πρωτεύουσα φοίτησα στο SOAS -School of Oriental and African Studies- University of London, από το οποίο αποφοίτησα με πτυχίο στην Ιστορία της Τέχνης και την Ανθρωπολογία», λέει με ήρεμη φωνή.

Η Μαρίνα πήρε το όνομά της από τη θάλασσα (από το ιταλικό επίθετο marina που σημαίνει θαλασσινή) και όχι από κάποια γιαγιά, όπως λέει, αφού η μητέρα της ήθελε να τη βγάλουν Μελισσάνθη αλλά η Ελληνίδα γιαγιά της αντέδρασε λέγοντας ότι της θυμίζει μέλισσα.



Με τον πατέρα της Αλέξανδρο Λυκουρέζο στο Ηρώδειο

Τελειώνοντας το σχολείο ένιωσε έντονη την ανάγκη να προσφέρει κοινωνικό έργο συνδράμοντας γυναίκες έγκλειστες σε φυλακές, αλλά και παιδιά χωρίς οικογένεια στο Λονδίνο όπου ζούσε. Στη συνέχεια συνεργάστηκε στη βρετανική πρωτεύουσα με τον Γκλεν Τόμσον, ιδιοκτήτη του εκδοτικού οίκου Writers and Readers. «Μαζί του είχα την τύχη να ασχοληθώ με πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, να μελετήσω ψαγμένα κείμενα και να αποκτήσω μοναδικές εμπειρίες, όπως η επίσκεψη στην Εκθεση Βιβλίου της Ζιμπάμπουε», αναφέρει. H Μαρίνα Κοριολάνο-Λυκουρέζου μεγάλωσε με τη μητέρα της και τον κατά τρία χρόνια μεγαλύτερο αδελφό της Ιάσονα, καθώς οι γονείς της χώρισαν όταν εκείνη ήταν πολύ μικρή. «Ουσιαστικά δεν θυμάμαι ποτέ τους γονείς μου μαζί. Παρά το γεγονός ότι κάθε καλοκαίρι ερχόμουν στην Ελλάδα και περνούσα κάποιες ημέρες μαζί με τους εδώ συγγενείς μου, η σχέση με τον πατέρα μου πέρασε από χίλια κύματα. Υπήρχε θυμός που σαφώς προερχόταν από τη μητέρα μου και τον οποίο ως έφηβη δεν ήξερα να διαχειριστώ. Αρχισα να βλέπω το άλλο πρόσωπο του Αλέξανδρου Λυκουρέζου όταν κάποια στιγμή ήρθε για μια δουλειά στη Βραζιλία και μου έδωσε την εικόνα ενός ανθρώπου που βρίσκεται έξω από τα νερά του, αλλά και στην κηδεία του αδελφού του, όπου τον είδα για πρώτη φορά να δακρύζει. Τότε συνειδητοποίησα πολλά πράγματα για τον χαρακτήρα του. Σήμερα η μητέρα μου, πρώην φωτομοντέλο, φωτογράφος και νυν κοινωνιολόγος, ισχυρίζεται ότι μοιάζω με τον πατέρα μου καθώς έχω πάρει όλα τα καλά στοιχεία του χαρακτήρα του», διηγείται.

Το ωραιότερο καλοκαίρι της ζωής της ήταν αυτό που πέρασε μαζί με τον αδελφό της Ιάσονα, τη Μάρθα Κουτουμάνου και τον πατέρα της κάνοντας κάμπινγκ στην Πελοπόννησο. «Ομολογώ ότι ήταν ό,τι ωραιότερο μπορώ να θυμηθώ από τα παιδικά μου χρόνια. Περάσαμε υπέροχα, γι’ αυτό και οι εικόνες αυτές υπάρχουν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη μου», λέει.

Η μόνιμη εγκατάσταση στην Αίγινα και τα σαπούνια

Η κόρη του Αλέξανδρου Λυκουρέζου εργάστηκε για κάποιο διάστημα στην Αθήνα διατηρώντας στο Κολωνάκι τη δική της γκαλερί. «Ηταν η εποχή που ήρθα πολύ κοντά στον πατέρα μου, αφού σχεδόν κάθε μεσημέρι τρώγαμε μαζί και κουβεντιάζαμε για τέχνη και θέατρο», λέει η ίδια.



 Η γνωριμία της με τον χημικό Γιάννη Ζαγοριανάκο θα εξελιχθεί σε σχέση ζωής και τελικά οι δύο σύντροφοι θα αποφασίσουν από κοινού να εγκαταλείψουν την Αθήνα προκειμένου να ζήσουν μόνιμα και να οργανώσουν ένα νέο επιχειρηματικό project στην Αίγινα. Διαθέτοντας την κατάλληλη τεχνογνωσία, μεράκι, όραμα και, κυρίως, αγάπη για καθετί φυσικό, στήνουν την εταιρεία Cool Soap: «Φτιάχνουμε φυσικά σαπούνια με βάση το ελαιόλαδο και άλλα έλαια χρησιμοποιώντας την ψυχρή μέθοδο. Υπάρχουν δώδεκα συνταγές με διάφορα είδη λαδιών και άλλες τόσες με αιθέρια έλαια, όπως ο ευκάλυπτος με τη λεβάντα, το γιασεμί, το δενδρολίβανο με το φασκόμηλο κ.τ.λ. Είναι σαπούνια κατάλληλα για πρόσωπο, σώμα και μαλλιά τα οποία βρίσκει κανείς είτε σε επιλεγμένα καταστήματα της χώρας, είτε στο e-shop www.coolgreeksoap.com. Επίσης φτιάχνουμε αξεσουάρ για το μπάνιο και το σπίτι».



Τα σαπούνια της Μαρίνας Λυκουρέζου και του Γιάννη Ζαγοριανάκου σημειώνουν ήδη το δικό τους success story και στο εξωτερικό, καθώς διατίθενται, μεταξύ άλλων, σε πολλές χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική και στον Καναδά. «Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από το να δέχεσαι κολακευτικά σχόλια για τα προϊόντα σου από πολλά μέρη του πλανήτη. Πριν από λίγες ημέρες μας έστειλε συγχαρητήριο email μια κυρία από τον Καναδά, ενώ η μητέρα ενός φίλου μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι δεν υπάρχει πιο εκπληκτική αίσθηση από αυτή που αφήνει το δικό μας σαπούνι στο δέρμα. Στόχος μας είναι τα σαπούνια μας να γίνουν γνωστά σε όλο και περισσότερα μέρη του κόσμου παρότι η παραγωγή δεν μπορεί να ξεπεράσει συγκεκριμένο αριθμό επειδή είναι χειροποίητα».



Τα σαπούνια της Μαρίνας Λυκουρέζου σημειώνουν ήδη το δικό τους success story και στο εξωτερικό, καθώς διατίθενται σε πολλά σημεία πώλησης ανά τον πλανήτη

Στο ερώτημα πώς αντιμετώπισε ο πατέρας της τη συγκεκριμένη επαγγελματική πρωτοβουλία, απαντά: «Ο πατέρας μου είναι υπέρ της οποιασδήποτε μορφής δημιουργίας, αν και πιστεύω ότι κατά βάθος θα ήθελε να ασχοληθώ με κάποια δουλειά που να μην εμπεριέχει επιχειρηματικό ρίσκο. Εκείνο, όμως, που μετρά εντέλει είναι να κάνεις στη ζωή αυτό που πραγματικά θέλεις.



Νιώθω ευγνώμων που ζω σε έναν τόπο όπου η θάλασσα αποτελεί διέξοδο στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα και που ασχολούμαι με κάτι που με γεμίζει απόλυτα». Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος τροφοδοτείται με σαπούνια της, ενώ εκείνοι που τα υποστηρίζουν φανατικά είναι η μητέρα της, ο γιατρός αδελφός της Ιάσονας και η αδελφή της, Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου, που τα προμηθεύεται μετά μανίας αφού είναι επίσης λάτρης των φυσικών προϊόντων. «Με τη Μαρία-Ελένη έχουμε διαφορετικές ζωές και λόγω της καθημερινότητάς μας χανόμαστε. Οποτε έχουμε λίγο χρόνο, όμως, τηλεφωνιόμαστε για να τα πούμε ή να βρεθούμε». Οσο για το αν βλέπει ομοιότητες μεταξύ Βραζιλιάνων και Ελλήνων, των λαών που σχετίζονται με την καταγωγή της, η Μαρίνα λέει: «Με την κρίση αρχίζω να βλέπω κάποια κοινά σημεία στην κοινωνική πραγματικότητα, όπως ότι δεν υπάρχει μεσαία τάξη αλλά πολύ πλούσιοι και πολύ φτωχοί, κάτι που δεν συναντούσαμε στην Ευρώπη παλαιότερα. Ως λαός οι Βραζιλιάνοι είναι πιο ανάλαφροι από τους Ελληνες. Πάντα κεφάτοι και έξω καρδιά».