Το «άλμα στην ιστορία» έγινε πριν από μισό αιώνα!

Και κάπου εδώ η ιστορία μπορεί κάλλιστα να γραφτεί... προς τα  πίσω. Το πρότζεκτ «Red Bull Stratos» που πραγματοποιήθηκε επιτυχώς στο Ρόσγουελ με τη βοήθεια μιας ομάδας που προετοιμαζόταν επί πενταετία γι’ αυτό, με χορηγία άνω των 50 εκατ. ευρώ από μια κραταιά εταιρεία (τη Red Bull του Αυστριακού μεγιστάνα Ντίντριχ Μάτεσιτς και του Ταϊλανδού πολυεκατομμυριούχου Γιουβίντια Τσάλεμ, γόνου του δημιουργού του περίφημου ενεργειακού ποτού Γιουβίντια Τσαλέο που έφυγε τον περασμένο Μάρτιο από τη ζωή σε ηλικία 89 χρόνων), αδιαμφισβήτητα περιείχε ρίσκο, τρέλα, γνώση, εμπειρία, χιλιάδες ώρες μελετών, ερευνών και εξάσκησης, αλλά και μπόλικη τύχη.

Ομως αν αυτά ισχύουν εν έτει 2012, με την πρόοδο της επιστήμης να έχει φτάσει στο σημείο να καθοδηγεί τον ριψοκίνδυνο αλεξιπτωτιστή από ειδικές αίθουσες, όμοιες με αυτές του ακρωτηρίου Κανάβεραλ και της ΝΑSA (!), τι θα μπορούσε να πει κανείς για την τρέλα, τον ηρωισμό και εν τέλει το όραμα του προηγούμενου κατόχου του ρεκόρ; Γιατί ας μην ξεχνάμε πως ο Τζο Κίτινγκερ πήδηξε στο κενό από τα 31.333 μέτρα προ 52 ετών, και μάλιστα από μια μετεωρολογική γόνδολα. Υπό τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε στο πεδίο των ερευνών, ο παράτολμος αεροπόρος είδε εαυτόν να πέφτει στο κενό με ταχύτητα 0,9 Mach, ήτοι με 614 μίλια την ώρα. Επίσης, έσπαγε το ρεκόρ της μακρύτερης παραμονής ανθρώπου σε στάδιο ελεύθερης πτώσης (χωρίς να ανοίξει το αλεξίπτωτο δηλαδή) με 4 λεπτά και 36 δευτερόλεπτα. Μια αιωνιότητα δηλαδή, πριν από μισόν αιώνα...

Ζωή χωρίς όρια

Ο σμήναρχος Τζόζεφ-Ουίλιαμ Κίτινγκερ θα περάσει στην ιστορία ως πιλότος, παρασημοφορημένος ήρωας του πολέμου του Βιετνάμ, στρατιωτικός καριέρας, κυρίως όμως ως ο άνθρωπος που πρώτος απ’ όλους αψήφησε τον θάνατο και βούτηξε στο κενό ουσιαστικά από τη στρατόσφαιρα! Τον θάνατο τελικώς θα τον αψηφούσε και στη συνέχεια της ζωής του, καθώς πήρε μέρος στον πόλεμο του Βιετνάμ, καταρρίφθηκε το αεροπλάνο του και συνελήφθη, επέζησε όμως για 11 μήνες σε στρατόπεδο συγκέντρωσης έως ότου επιστρέψει στις ΗΠΑ και στα καθήκοντά του. Ο 84χρονος σήμερα Κίτινγκερ, ο οποίος να σημειωθεί ότι εξακολουθεί να είναι ακμαίος σε βαθμό ώστε να παίξει τον ρόλο του επιστημονικού συμβούλου και εμψυχωτή του Φέλιξ Μπάουμγκαρτνερ, του ανθρώπου που του πήρε το ρεκόρ, έγινε στα 32 του χρόνια ο πρώτος που κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ ελεύθερης πτώσης, αλλά μαζί και κάθε λογική! Ο Κίτινγκερ γεννήθηκε στην Τάμπα της Φλόριντα και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο τοπικό πανεπιστήμιο. Παράλληλα διακρίθηκε ως ατρόμητος πιλότος αγώνων με ταχύπλοα σκάφη. Σε έναν τέτοιον αγώνα τον προσέγγισαν στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας και τον έπεισαν να γίνει πιλότος αεροσκαφών. Αμέσως μετά τις σπουδές του στη στρατιωτική ακαδημία ξεκίνησε την καριέρα του στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ ως πιλότος μαχητικών-βομβαρδιστικών, στα F-84 Thunderjet και F-86 Sabre. Σύντομα ξεχώρισε για τις ικανότητές του και επιλέχθηκε να πάρει μέρος σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα, το «Project Excelsior», το οποίο ερευνούσε τις δυνατότητες των μετεωρολογικών μπαλονιών και των πτητικών μέσων με αιώρηση από ήλιο ή άλλα αέρια.

«Project Excelsior»: Μετεωρολογικά μπαλόνια

Κατά τη διάρκεια αυτού του προγράμματος οι επιστήμονες και οι στρατιωτικοί επιχειρούσαν να μετρήσουν τις αντοχές του ανθρώπινου σώματος, αλλά και των τότε εξαρτημάτων στις πιέσεις της ατμόσφαιρας. Στο πλαίσιο αυτό ο Τζο Κίτινγκερ θα επιχειρήσει το πρώτο του άλμα από ένα μετεωρολογικό μπαλόνι που ίπτατο στα 76.400 πόδια (ήτοι, στα 23,3 χλμ.) την 1η Νοεμβρίου του 1959. Η απόπειρα λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή, καθώς μια δυσλειτουργία στη στολή και στο σύστημα υποστήριξης της αναπνοής τον αναισθητοποίησε. Σώθηκε χάρη στο αυτοματοποιημένο σύστημα ανάπτυξης του αλεξίπτωτου που ενεργοποιήθηκε, όμως αφού πρώτα το σώμα του έπεφτε επί δύο λεπτά στροβιλιζόμενο με περίπου 120 στροφές το λεπτό και δεχόμενο πιέσεις που μετρήθηκαν στα 22 G! Αυτό το ρεκόρ δεν έσπασε ούτε φέτος, ούτε αναμένεται να σπάσει στο εγγύς μέλλον - τουλάχιστον όχι από άνθρωπο που θα επιζήσει από μια τέτοια εξωπραγματική δοκιμασία. Το αξιομνημόνευτο στην όλη διαδικασία είναι πως τα άλματα από αυτό το ύψος γίνονταν με τροποποιημένες στολές πιλότων, ειδικά διαμορφωμένες μόνο ως προς την ενίσχυση έναντι των δυνάμεων G και ως προς το σύστημα παροχής οξυγόνου. Παρ’ όλα αυτά, το βάρος που κουβαλούσε πάνω του ο Κίτινγκερ λόγω στολής ξεπερνούσε τα 27 κιλά, γεγονός που τον ανάγκαζε να ξεκινά κάθε άλμα του ουσιαστικά σε καθιστή θέση!

Το μεγάλο ρεκόρ

Στη δεύτερη φάση του προγράμματος («Excelsior II») ο Κίτινγκερ πήδηξε στο κενό (11 Δεκεμβρίου 1959) από τα 22,8 χλμ., το μεγάλο ιστορικό άλμα όμως έγινε στις 16 Αυγούστου 1960, όταν με την κωδική ονομασία «Excelsior III» ο Κίτινγκερ ανέβηκε ως τα 102.800 πόδια (31,3 χλμ.) και έπεσε με πάνω από 610 μίλια την ώρα στο κενό για πάνω από τεσσεράμισι λεπτά, παρακαλώντας απλώς στο ξεκίνημα της προσπάθειάς του να τον βοηθήσει ο Θεός. Μετά το ιστορικό κατόρθωμά του παρασημοφορήθηκε με τον Σταυρό Διακεκριμένης Πτήσης (Distinguished Flying Cross). Λίγους μήνες μετά θα επιστρέψει στην ενεργό δράση, αυτή τη φορά για να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα προσπαθούσε και θα επιτύγχανε να διασχίσει από αέρος τον Ατλαντικό Ωκεανό με αερόστατο.. Ο πόλεμος του Βιετνάμ θα βρει τον ήρωα Κίτινγκερ να πετάει πάνω από τις τροπικές ζούγκλες με ένα Douglas A-26 και στη συνέχεια αρχηγό της 555 τακτικής μοίρας. Για τη δράση του στο Βιετνάμ παρασημοφορήθηκε εκ νέου, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που σε μία από τις πάμπολλες (συνολικά 483) αποστολές, το αεροσκάφος του καταρρίφθηκε (στις 11 Μαΐου 1972) και ο ίδιος παρέμεινε αιχμάλωτος των Βιετκόνγκ, άντεξε όμως για 11 ολόκληρους μήνες.

Ζωντανός θρύλος

Ο Τζο Κίτινγκερ αποστρατεύθηκε το 1978 με τον βαθμό του σμήναρχου. Σχεδόν αμέσως έπιασε δουλειά στη ιδιωτική αεροναυπηγική εταιρεία Martin Marietta Corporation. Σήμερα ζει στο Ορλάντο, όπου μάλιστα χαίρει ιδιαίτερης αναγνώρισης ως τοπικός αλλά και εθνικός ήρωας. Οταν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη έβλεπαν πριν από λίγες μέρες έναν ασπρομάλλη κύριο, ενθουσιασμένο και χαμογελαστό που φωτογραφιζόταν μαζί με τον Φέλιξ, λίγοι κατάλαβαν ποιος είναι και γιατί ήταν τόσο συγκινημένος. Κι αν αναλογιστεί κανείς την ιστορία του, κατανοεί εύκολα γιατί...