Παυλόπουλος: Θα διεκδικήσουμε και χρήματα για τις γερμανικές αποζημιώσεις

Μήνυμα ότι η ηθική αναγνώριση του μαρτυρικού τέλους των κατοίκων του Διστόμου δεν σημαίνει και παραγνώριση των κάθε είδους εθνικών διεκδικήσεων για τα εγκλήματα της ναζιστικής θηριωδίας έστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την αναγόρευσή του σε επίτιμο κάτοικο Διστόμου.

«Ο μαρτυρικός Δήμος Διστόμου μας διδάσκει πως πρέπει να βρισκόμαστε σε διαρκή εγρήγορση συνείδησης προκειμένου να μην τελεσθούν ξανά εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, μ’ όποια μορφή και κάτω από οποιαδήποτε «λεοντή» υπάρχει κίνδυνος να εμφανισθούν στο μέλλον» ανέφερε ο κ. Παυλόπουλος χαρακτηρίζοντας παρήγορο το γεγονός ότι το διπλό αυτό χρέος «γίνεται σιγά-σιγά ένα είδος κοινού τόπου και αυτονόητης αλήθειας όχι μόνον στην Ελλάδα –πράγμα άλλωστε εθνικώς αναμενόμενο- αλλά και εκτός των συνόρων μας, σε παγκόσμια κλίμακα».  

Ο κ. Παυλόπουλος αναφέρθηκε και στις εργασίες της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής ως απόδειξη ότι το χρέος αυτός δεν παραγράφεται προσθέτοντας ότι «το ζήτημα θα επιλυθεί στ’ αρμόδια δικαστικά fora, όπως ταιριάζει σε πολιτισμένες και φίλες χώρες, ιδίως σ’ αυτούς τους κρίσιμους καιρούς». 

Ολόκληρη η ομιλία του κ. Παυλόπουλου έχει ως εξής:

Έχω πλήρη επίγνωση ότι η ανακήρυξή μου ως Επίτιμου Δημότη του Δήμου Διστόμου μου επιβάλλει, κατ’ ουσίαν, ύψιστο πολιτειακό χρέος άσβεστης μνήμης και πλήρους συνειδητοποίησης διδαχής. 
Πριν απ’ όλα μνήμης του στυγερού εγκλήματος της ναζιστικής θηριωδίας και του μαρτυρικού τέλους των θυμάτων της στο Δίστομο.

Αλλά και συνειδητοποίησης μιας κορυφαίας διδαχής. Με την έννοια ότι ο μαρτυρικός Δήμος Διστόμου μας διδάσκει πως πρέπει να βρισκόμαστε σε διαρκή εγρήγορση συνείδησης προκειμένου να μην τελεσθούν ξανά εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, μ’ όποια μορφή και κάτω από οποιαδήποτε «λεοντή» υπάρχει κίνδυνος να εμφανισθούν στο μέλλον. 

Είναι παρήγορο το γεγονός ότι το διπλό αυτό χρέος που μου ανήκει γίνεται σιγά-σιγά ένα είδος κοινού τόπου και αυτονόητης αλήθειας όχι μόνον στην Ελλάδα –πράγμα άλλωστε εθνικώς αναμενόμενο- αλλά και εκτός των συνόρων μας, σε παγκόσμια κλίμακα. Κορυφαία τεκμηρίωση αυτής της διαπίστωσης συνιστά η ίδια η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, όπως καταδεικνύει μ’ ενάργεια η καθιερωμένη πια παρουσία του πρέσβη της σ’ αυτό το ιερό προσκύνημα στο Δίστομο. 

Η προηγούμενη αναφορά μου ουδόλως πρέπει να ερμηνευθεί με τρόπο που θα παραγνώριζε τις κάθε είδους εθνικές μας διεκδικήσεις για τα εγκλήματα της ναζιστικής θηριωδίας.  Άλλωστε η  οργανωμένη δρομολόγησή τους, από την πλευρά της Βουλής των Ελλήνων, σε θεσμικό επίπεδο, το αποδεικνύει. Και το ζήτημα θα επιλυθεί στ’ αρμόδια δικαστικά fora, όπως ταιριάζει σε πολιτισμένες και φίλες χώρες, ιδίως σ’ αυτούς τους κρίσιμους καιρούς. 

Αν μένω, λοιπόν, πρωτίστως στο ηθικό μέρος της καταδίκης του στυγερού εγκλήματος της ναζιστικής θηριωδίας στο Δίστομο είναι γιατί αυτό επιβάλλει η Ιστορία και ο Πολιτισμός της Ελλάδας και του Λαού της. Αφού αυτή η Ιστορία και αυτός ο Πολιτισμός αποδεικνύουν, διαχρονικώς, ότι εμείς, οι Έλληνες, αντιλαμβανόμαστε την θυσία στον βωμό της Ειρήνης της Ελευθερίας  και της Δημοκρατίας, που από την φύση της είναι ανεκτίμητη, ως υπέρτατη ανιδιοτελή προσφορά στον Άνθρωπο και την Ανθρωπότητα και όχι ως ευκαιρία υλικών διεκδικήσεων. 

Ξέρω πως ό,τι κι αν πει κανείς για το μαρτυρικό Δίστομο και τους μάρτυρές του δεν είναι ικανό ν’ αρθεί στο ιστορικό ύψος της συγκλονιστικής θυσίας τους. Γι’ αυτό τελειώνω εδώ, δίνοντας όμως και πάλι την διαβεβαίωση ότι έχω πλήρη συναίσθηση των θεσμικών και πολιτικών ευθυνών μου, ύστερα μάλιστα από την μεγάλη τιμή που μου περιποιείτε. 

Ας είναι η μνήμη των μαρτύρων του Διστόμου αιωνία και οι ιερές ψυχές τους αναπαυμένες «εν σκηναίς δικαίων».