Ελεωνόρα Ζουγανέλη: H ασυμβίβαστη

Ανανεωμένη, χαρούμενη, αισιόδοξη και πλήρως προσγειωμένη στη δύσκολη πραγματικότητα. Ετσι ήταν η Ελεωνόρα Ζουγανέλη πριν από λίγες μέρες όταν μιλήσαμε για τη νέα μουσική της παράσταση «Tα λέμε...». Ετσι ελπίζει και να παραμείνει... 


-Σε λίγες ημέρες ξεκινάς τις εμφανίσεις σου στο «Gazoo», όπου στην ουσία ηγείσαι του νέου μουσικού σχήματος. Οταν ξεκινούσες το τραγούδι, πίστευες ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;

Στην ουσία αυτό που λες ήταν μια προετοιμασία που ήρθε σιγά-σιγά από τότε που σταμάτησα να συνεργάζομαι με τα μεγάλα ονόματα σε μεγάλα μαγαζιά. Φέτος λοιπόν πήρα την απόφαση να το δοκιμάσω, παρά το γεγονός πως οι εποχές μας δεν ευνοούν τέτοιου είδους πειραματισμούς.


-Σε φοβίζει το γεγονός ότι σε αυτό το σχήμα εσύ είσαι «το πρώτο όνομα»;

Δεν είναι κάτι που με φοβίζει γιατί δεν το βλέπω ούτε το νιώθω έτσι. Πιο πολύ με τρομάζει αυτό που μας συμβαίνει ως χώρα, παρά το γεγονός ότι ηγούμαι σε ένα σχήμα. Και στην ουσία οι συνεργάτες γύρω μου ηγούνται και όχι εγώ. Δεν είμαι μόνη μου και γι’ αυτό τον λόγο δεν έχω νιώσει τη μοναξιά του ανθρώπου που βγαίνει για να εκτεθεί μόνος του.


 -Νιώθεις πως τη στιγμή αυτή που θέλεις να δημιουργήσεις πράγματα οι οικονομικές συγκυρίες της Ελλάδας σε καθιστούν «άτυχη»;

Δεν ξέρω αν όλο αυτό είναι ατυχία ή κάτι διαφορετικό. Πριν από δυο-τρία χρόνια τα πράγματα ήταν αλλιώς και πολύ σύντομα ήρθαν τα πάνω κάτω. Σίγουρα αυτή η κατάσταση που διανύουμε δεν σε αφήνει να ονειρευτείς και ίσως να γευτείς ό,τι έχεις πετύχει. Ωστόσο, για εμένα το θετικό αυτής της δύσκολης κατάστασης είναι ότι θα μείνουν στην επιφάνεια άνθρωποι που πραγματικά αγαπούν αυτό που κάνουν κι όχι επειδή παίρνουν γρήγορα, εύκολα και πολλά χρήματα.


-Μου είπες ότι σταμάτησες να συνεργάζεσαι με τα μεγάλα ονόματα. Ηταν μια ώριμη επιλογή καθώς συνειδητοποίησες ότι κάτι τέτοιο δεν «περπατάει»;

Ολες αυτές οι συνεργασίες ήταν ένα πολύ μεγάλο σχολείο για μένα και χαίρομαι που κατάφερα να τραγουδήσω μαζί με αυτούς τους ανθρώπους. Εμαθα πάρα πολλά πράγματα. Ωστόσο, είχα τον χρόνο να βρω τον εαυτό μου, να δω τι πραγματικά θέλω να κάνω και τελικά να το κυνηγήσω.


-Σου πήρε πολύ χρόνο για να βρεις τον εαυτό σου;

Μου πήρε χρόνο και μου παίρνει ακόμα. Αυτή είναι μια διαδικασία που δεν νομίζω ότι τελειώνει ποτέ. Το σημαντικό όμως είναι να καταλάβεις ότι χωρίς την επικοινωνία με τον εαυτό σου, που είναι μια συνεχής διαδρομή, δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με τίποτε άλλο.


-Πιστεύεις πως ο κόσμος έχει πλέον κουραστεί με τα τραγούδια-κονσέρβα της μιας σεζόν;

Πιστεύω πως ο κόσμος αναζητάει πλέον την επαφή με την ουσία των πραγμάτων. Το κοινό θέλει να επικοινωνήσει με τον κάθε καλλιτέχνη συνολικά και όχι με ένα του σουξέ ή με μια φωτογράφησή του σε κάποιο περιοδικό.


-Είσαι από τους ανθρώπους που συμβιβάζονται εύκολα;

Δυστυχώς, δεν συμβιβάζομαι εύκολα. Ο συμβιβασμός δεν είναι απαραίτητα κακός και θα ήθελα να μπορώ να συμβιβάζομαι λίγο παραπάνω.


-Το γεγονός ότι οι γονείς σου προέρχονται από τον μουσικό κυρίως χώρο σε ανάγκασε να αποδείξεις πιο γρήγορα την αξία σου;

Δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να αποδείξω αν είμαι καλύτερη ή χειρότερη από τους γονείς μου. Πιστεύω πως οι άνθρωποι που μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία... θέλουν και το παθαίνουν.


-Ποιες είναι συνήθως οι διαφωνίες σου με τους γονείς σου;

Δεν διαφωνούμε. Απλώς επειδή ο πατέρας μου κάνει πολλά διαφορετικά πράγματα δεν καταφέρνει πάντα να με παρακολουθήσει.


-Αυτό είναι ένα είδος παράπονου;

Δεν είναι παράπονο. Απλώς μπορεί κάποια στιγμή ο πατέρας μου να μου πει «γιατί δεν κάνεις χορό;» κι εγώ να κάνω ήδη δύο χρόνια! (γέλια)  Ή, ας πούμε, δεν θέλει να «πειράζω» τα μαλλιά μου. Ο μπαμπάς μου, αν και είναι πολύ ανοιχτόμυαλος και ελεύθερος άνθρωπος, είναι κάπως συντηρητικός όσον αφορά στην εμφάνισή μου. Η σχέση μας ωστόσο είναι η κλασική σχέση πατέρα - κόρης.


-Ποιες είναι ανησυχίες σου, οι ανασφάλειές σου όσον αφορά στη δουλειά σου;

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα η ανησυχία μου ήταν -και συνεχίζει να είναι- αν θα μπορέσω να επικοινωνήσω με τον κόσμο. Η ανασφάλειά μου έγκειτο στο αν κατάφερνα, έστω σε κάποιο βαθμό, να πραγματοποιήσω το όνειρό μου και να το μεταφέρω στο κοινό...