Η Ελληνίδα δημοσιογράφος των stars του Χόλιγουντ

Από τη Μαντόνα, στα πρώτα χρόνια της δημοσιογραφικής της καριέρας, το 2000, μέχρι τη Lady Gaga, την πορνοστάρ Τζένα Τζέιμσον και τον Καρλ Λάγκερφελντ, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στον λαμπερό κόσμο του Χόλιγουντ ούτε ένας σταρ που να μη γνωρίζει ποια είναι η Βανέσα Γρηγοριάδη ή που να μην τον γνωρίζει εκείνη και να μην επιθυμεί να συναντηθεί μαζί της για μία συνέντευξη, σε μερικά από τα μεγαλύτερα περιοδικά του κόσμου, όπως τα «Rolling Stone», «New York Magazine», «Vanity Fair», «Men’s Journal», «Elle», αλλά και το περιοδικό των «New York Times».



Η μικροκαμωμένη Ελληνοαμερικανίδα, που μεγάλωσε στο Μανχάταν, στα 37 της μπορεί να καυχηθεί ότι έχει κάνει συνεντεύξεις με μερικά από τα σπουδαιότερα αστέρια, ενώ το θέμα της για τον διάσημο σχεδιαστή μόδας Καρλ Λάγκερφελντ, για λογαριασμό του «New York Magazine», της χάρισε το National Magazine Award, που είναι στις ΗΠΑ κάτι σαν τα Οσκαρ της περιοδικής δημοσιογραφίας. Η Γρηγοριάδη, που ζει στο Λος Αντζελες, μας μίλησε για την καριέρα της στον χώρο των περιοδικών και μας σκιαγράφησε τις διασημότητες που είχε την ευκαιρία να καλύψει δημοσιογραφικά.

Τα παιδικά χρόνια στο Μανχάταν

«Καταλαβαίνω μέχρι ένα σημείο τα ελληνικά και μπορώ να λέω μερικές φράσεις, όπως το “γεια σου, κούκλα μου” (γέλια), αλλά μέχρι εκεί». Η πρώτη της κουβέντα ήταν ένα «γεια σου, τι κάνεις;», σε σπαστά ελληνικά. Θα ήθελε να μιλάει καλύτερα, αλλά παραδέχεται ότι στο σπίτι της οι γονείς της μιλούσαν περισσότερο αγγλικά: «Οταν μεγάλωνα στο Μανχάταν, ο πατέρας μου, που είναι Ελληνας από την Κωνσταντινούπολη, και η μητέρα μου, που κατάγεται από το Νιου Τζέρσεϊ, πίστευαν ότι θα ήταν καλύτερο για μένα να αφομοιώσω τη γλώσσα του τόπου όπου θα μεγαλώσω. Ετσι τα αγγλικά ήταν η βασική μας γλώσσα.

Καταλαβαίνω μέχρι ένα σημείο τα ελληνικά και μπορώ να λέω μερικές φράσεις, όπως το “νιώθω όμως Ελληνίδα”, και πέρυσι επισκέφθηκα τα υπέροχα νησιά του Αιγαίου με τον άντρα μου». Μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός. Για τον λόγο αυτό πήγε να σπουδάσει σε ένα μικρό κολέγιο στο Κονέκτικατ, το Wesleyan, φημισμένο για την καλλιτεχνική του κατεύθυνση. Εκεί αποφάσισε να εγκαταλείψει το όνειρο της ηθοποιίας και να στραφεί στη συγγραφή. «Κατά τύχη έμαθα το 1995 ότι έψαχναν για συνεργάτες στο “New York Magazine”. Πήγα εκεί και πήρα τη δουλειά. Σιγά-σιγά άρχισαν να με εμπιστεύονται στα προφίλ διασημοτήτων και στις συνεντεύξεις».

Κάπως έτσι προέκυψε και η πρώτη της μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία. Συνέντευξη με τη Μαντόνα, την εποχή που κυκλοφορούσε το άλμπουμ «Music». Η Βανέσα στο άκουσμα της δύσκολης αποστολής της σάστισε αρχικά: «Μου είχαν πει ότι η Μαντόνα είναι σαν τον καρχαρία. Αν μυρίσει αίμα, δηλαδή διαπιστώσει αδυναμία, θα επιτεθεί».

Εκατσε μαζί της για περισσότερη από μία ώρα και όπως θυμάται: «Ηταν πολύ σαφής και απόλυτη σε αυτά που έλεγε. Μιλούσε με αυτοπεποίθηση και σε κοιτούσε στα μάτια. Σαφείς απαντήσεις που δεν σήκωναν αμφισβήτηση. Ενιωθα πως γύρω της επικρατούσε χάος, ξέρεις, με τις γραμματείς της, τους βοηθούς, όλη τη συνοδεία. Ομως εκείνη όχι μόνο είχε τον απόλυτο έλεγχο, αλλά απολάμβανε κάθε στιγμή αυτού του χάους. Απάντησε σε όλα όσα τη ρώτησα και μ’ έκανε να νιώσω άνετα δίπλα της, κρατώντας φυσικά τις απαραίτητες αποστάσεις».




Κι όμως, για τη Γρηγοριάδη δεν ήταν η Μαντόνα η celebrity με τις καλύτερες ατάκες. Τον τίτλο αυτό τον κέρδισε η Lady Gaga, με την οποία μίλησε για περισσότερες από δύο ώρες τον περασμένο Μάρτιο, για ένα cover story στο «New York Magazine». «Τη συνάντησα στο ξενοδοχείο “Roosevelt” και το πρώτο που μου είπε είναι ότι μισεί τα φλας από τις φωτογραφικές μηχανές. Διαθέτει τρομερή αυτοπεποίθηση, σε βαθμό που μου έλεγε συνεχώς ότι μπορεί να κάνει κάθε μέρα κι από ένα τραγούδι hit. Πιστεύει ότι ένα αστέρι της μουσικής θα πρέπει να διαθέτει εκκεντρικό χαρακτήρα, όπως εκείνη. Κατάλαβα ότι η Στέφανι Τζερμανότα, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, δεν έχει καμία σχέση με τη Lady Gaga. Μου είπε ότι στα 16 της, κρυφά από τους γονείς της, έβγαινε με έναν 26χρονο Ελληνα που δούλευε σε εστιατόριο (γέλια). Η συνέντευξη μαζί της ήταν σαν να μιλάω με μία φίλη μου».



Η συνεργασία της Ελληνοαμερικανίδας δημοσιογράφου με το «Rolling Stone» ξεκίνησε το 2000 και το πρώτο της εξώφυλλο ήρθε το 2003, όταν πήρε συνέντευξη από την Τζέσικα Σίμπσον. «Η Τζέσικα κάποιες στιγμές έμοιαζε πολύ εύθραυστη και κάποιες άλλες ιδιαιτέρως δυναμική. Εδειχνε, και πιστεύω πως ήταν τότε, ένα πολύ αθώο και αγνό κοριτσάκι». Τελείως διαφορετική είναι η άποψή της για ένα άλλο teen idol της ποπ μουσικής, την Μπρίτνεϊ Σπίαρς, την οποία σκιαγράφησε για το εξώφυλλο του «Rolling Stone», το 2008: «Η Μπρίτνεϊ εκείνη την εποχή ζούσε ένα δράμα, όλη αυτή την ιστορία με τα παιδιά της, τις καταχρήσεις. Εδειχνε πολύ αδύναμη, σε σημείο κατάρρευσης. Σε καμία περίπτωση δεν είχε τον έλεγχο της κατάστασης. Μπορούσα εύκολα να καταλάβω, ακόμα κι αν δεν την ήξερα φυσιογνωμικά, ότι αυτή η γυναίκα είχε πάρα πολλά προβλήματα».

Ομως είναι ο Καρλ Λάγκερφελντ αυτός που θα βρίσκεται πάντα σε μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά της. «Τον λατρεύω. Ηταν ανοιχτό βιβλίο. Θεωρώ ότι αυτός και ο Louboutin είναι οι πιο εκκεντρικοί τύποι στον χώρο της ομάδας. Μισή ώρα πριν από τα εγκαίνια της μπουτίκ Fendi στην 5η Λεωφόρο ήταν στη σουίτα του, στο ξενοδοχείο “Mercer”, και έλεγε ότι δεν πρόκειται να πάει επειδή δεν είχε τίποτε ωραίο να φορέσει. Το έλεγε όμως ειλικρινά, παρά το ότι γύρω του είχε ένα σωρό ρούχα. Ο άνθρωπος αυτός έχει τόση πολλή ενέργεια. Είναι τρομερό».



Η Βανέσα δεν κρατά ποτέ περαιτέρω επαφές με τους celebrities. Ούτε της αρέσει να βγάζει αναμνηστικές φωτογραφίες μαζί τους. Θέλει να ξεχωρίζει την επαγγελματική από την προσωπική της ζωή: «Η δουλειά μου είναι να σκιαγραφώ πρόσωπα, μιλώντας μαζί τους. Μόλις ολοκληρωθεί η συνέντευξη, απλώς γυρνάω σπίτι μου κι έχω τη δική μου ζωή με τον άντρα μου. Γνωρίζω πως όλο αυτό το κύκλωμα των celebrities είναι μια ψευδαίσθηση την οποία προτιμώ να καταγράφω από το να τη ζω. Και έπειτα από τόσα χρόνια στο επάγγελμα είναι για μένα πάρα πολύ εύκολο ν’ αποστασιοποιούμαι απ’ όλα αυτά. Ισως κάποια στιγμή να τα παρατήσω και να στραφώ στο γράψιμο ως συγγραφέας, που είναι κάτι που το θέλω πολύ».




Εκτός από τη συγγραφή βιβλίων, η γνωστή δημοσιογράφος έχει μία ακόμα μεγάλη επιθυμία… «Νιώθω Ελληνίδα και είμαι περήφανη για την καταγωγή μου. Αλλωστε έχω κρατήσει το επώνυμό μου, το ελληνικό, που φωνάζει για τις ρίζες μου. Θα ήθελα αν μπορούσα να έρχομαι πιο συχνά με τον άντρα μου στην πατρίδα μου, γιατί πραγματικά τη λατρεύω. Τόση ομορφιά στις παραλίες, που σου κόβεται η ανάσα. Είναι και μια ευκαιρία να εξασκήσω και τα ελληνικά μου, που δυστυχώς είναι ... απαίσια (γέλια)».