H εκπρόσωπος της ΕΛ.ΑΣ, Ιωάννα Ροτζιώκου στο Marie Claire: Οταν έγινα αξιωματικός δεν ήταν εύκολο να με αποδεχτούν

Με καταγωγή από την Αργολίδα, στην οποία επέστρεψε και εργάστηκε μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της, η Ιωάννα Ροτζιώκου ξέρει πως από τη θέση της μπορεί να εμπνεύσει χιλιάδες γυναίκες και κορίτσια για την κατάκτηση ανδροκρατούμενων κόσμων, όπως αυτός της Αστυνομίας, αλλά και να βοηθήσει στο χτίσιμο μιας νέας σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα σε πολίτες και κράτος.

Τι σας ώθησε να γίνετε αστυνομικός, σε ποια ηλικία πήρατε αυτή την απόφαση;
Ηταν ένα παιδικό μου όνειρο. Από μικρή έβλεπα τους αστυνομικούς να βοηθούν και να προστατεύουν άλλους ανθρώπους και ήθελα να τους μοιάσω, είχα την αίσθηση ότι μέσα από τις πράξεις τους μπορούν να αποδώσουν δικαιοσύνη. Στο οικογενειακό μου περιβάλλον δεν έχει κάποιος σχέση με τις αρχές επιβολής του νόμου. Οταν μπήκα στη Σχολή Αξιωματικών είδα το έμβλημα της σχολής, που ήταν μία σημαία, ένας κλάδος ελιάς και μία ζυγαριά. Βλέποντας τη ζυγαριά, συνειδητοποίησα ότι το αίσθημα της δικαιοσύνης, αξία που τη διδάχτηκα από τους γονείς μου, ήταν τελικά αυτό που με ώθησε σε αυτή την πορεία.

Εργάζεστε σε ηγετική θέση σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο. Πώς το διαχειρίζεστε;
Οι γυναίκες αποτελούμε το 12%-13% του συνολικού αστυνομικού πληθυσμού, κάτι που ισχύει και σε άλλες χώρες του κόσμου. Είμαστε γύρω στις 7.300 γυναίκες στο Σώμα και από αυτές 1.160 είναι αξιωματικοί. Μία γυναίκα αστυνομικός θα συναντήσει δυσκολίες όταν εισέρχεται στην αστυνομική ομάδα γιατί είναι πιθανό οι άντρες συνάδελφοί της αρχικά να την αμφισβητήσουν, καθώς είναι ένας χώρος που για πολλά χρόνια και παραδοσιακά ανήκε στους άντρες. Οταν έγινα αξιωματικός, στα 22 μου, και αποφάσισα να επιστρέψω στον τόπο καταγωγής του, το Αργος, και να υπηρετήσω στο Ναύπλιο, δεν ήταν απλά τα πράγματα, δεν ήταν εύκολο να με αποδεχτούν. Ομως όλα αλλάζουν μόλις αποδείξεις την αξία σου. Οι γυναίκες πάλεψαν για να κερδίσουν τη θέση τους στην ΕΛ.ΑΣ. – μάλιστα τις τελευταίες δεκαετίες έγιναν άλματα. Σκεφτείτε ότι οι πρώτες γυναίκες εμφανίστηκαν το 1958 στη Βοηθητική Αστυνομία (δεν έφεραν όπλο και τις χρησιμοποιούσαν για σωματική έρευνα, συνοδεία κρατούμενων γυναικών κ.λπ.). Το 1969 ορκίστηκαν οι πρώτες γυναίκες αστυνομικοί (μόλις 45 πανελλαδικά και μόνο στην Αστυνομία Πόλεων) και το 1971 στη Χωροφυλακή (άλλες 25). Χρειάστηκε να περάσουν άλλα 12 χρόνια για να μπουν (με ποσόστωση 10%!) οι γυναίκες στη Σχολή Αξιωματικών -το 1983- και άλλα 20 για να καταργηθεί, το 2003, η ποσόστωση, ουσιαστικά η με διαφορετική βάση εισαγωγή των γυναικών στη σχολή. Η βάση για τις γυναίκες ήταν ανέκαθεν υψηλότερη, με αποτέλεσμα να μένουν έξω υποψήφιες που είχαν γράψει καλύτερα στις εξετάσεις από τους άνδρες συμφοιτητές μου. Αυτές οι γυναίκες ήταν που διεκδίκησαν με ενστάσεις τη θέση τους στη σχολή και κέρδισαν την ισότητα και την ενιαία βάση για όλους τους υποψήφιους αξιωματικούς της Αστυνομίας. Πλέον, άντρες και γυναίκες αστυνομικοί έχουμε τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Τα τελευταία χρόνια άλλωστε έχουν γίνει άλματα προόδου αναφορικά με την ισότητα των φύλων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την εκλογή της πρώτης γυναίκας Προέδρου της Δημοκρατίας, Αικατερίνης Σακελλαροπούλου.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο marieclaire.gr