Η διάσημη εικονογράφος φοράει τις πιτζάμες της και μιλάει από το στούντιό της στη Βαρκελώνη για το καλλιτεχνικό στυλ που την έκανε περιζήτητη, τις ηχηρές συνεργασίες της και τους αγώνες που έχουν ακόμα μπροστά τους οι γυναίκες
Συνέντευξη στον Λευτέρη Τρίγκα
Η Γαλλίδα εικονογράφος και γραφίστας με έδρα τη Βαρκελώνη είναι μία από τις πιο επιτυχημένες διεθνώς, το πολύχρωμο, συναρπαστικό στυλ της είναι 100% αναγνωρίσιμο και το βιογραφικό της γεμάτο από συνεργασίες με brands-κολοσσούς: η Μαλίκα Φαβρ έχει σχεδιάσει πληθώρα εξωφύλλων για το «The New Yorker» και εικονογραφήσει για τη «Vogue», τα BAFTA, τη Sephora, τις εκδόσεις Penguin κ.ά. Oι οπτικές ψευδαισθήσεις και τα παιχνίδια με την προοπτική και το χρώμα αναδεικνύουν τη γυναικεία μορφή που έχει γίνει βασικό στοιχείο των εικονογραφήσεών της με σκοπό τη γυναικεία ενδυνάμωση.
Πώς προέκυψαν όλα αυτά; Ως παιδί, η Φαβρ ζωγράφιζε τα πάντα και σχεδόν συνέχεια. Η μητέρα της ήταν καλλιτέχνις κι αυτό σίγουρα έπαιξε ρόλο στην καλλιτεχνική της πορεία. Δεν ήταν όμως όλα τόσο εύκολα όσο ακούγονται. «Ηταν η δεκαετία του ’90 και τα ποσοστά ανεργίας ήταν στα ύψη στη Γαλλία, οπότε η καλλιτεχνική καριέρα δεν έδειχνε ρεαλιστική επιλογή. Σπούδαζα μηχανικός, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα ότι δεν θα ήμουν ποτέ ευτυχισμένη ακολουθώντας αυτό το επάγγελμα. Στα 19 μου αποφάσισα τελικά να πάω στη Σχολή Καλών Τεχνών για να σπουδάσω Γραφιστική και λίγο μετά την αποφοίτησή μου μετακόμισα στο Λονδίνο. Εργάστηκα ως γραφίστρια και διευθύντρια animation σε ένα μικρό στούντιο σχεδιασμού για μερικά χρόνια προτού γίνω εικονογράφος πλήρους απασχόλησης στα 28 μου», αναφέρει.
Πότε όμως έγινε αυτή η έκρηξη δημιουργικότητας μέσα της; Πώς διαμορφώθηκε η καλλιτεχνική της ταυτότητα; «Το πραγματικό σημείο καμπής για μένα ήταν μετά την ένταξή μου στο στούντιο Airside στο Λονδίνο. Είχαν μια πολύ ιδιαίτερη προσέγγιση και αισθητική στον σχεδιασμό και την εικονογράφηση. Αυτό με οδήγησε να ανακαλύψω την ομορφιά στην απλότητα. Με την πάροδο του χρόνου ανέπτυξα το δικό μου στυλ, μέχρι που έγινε ένα είδος μανιφέστου. Μετά από πέντε χρόνια εργασίας εκεί ως σχεδιάστρια και εικονογράφος ένιωσα έτοιμη να εγκαταλείψω τη φωλιά και να πορευτώ ως ελεύθερη επαγγελματίας. Δούλευα όσο περισσότερο μπορούσα, μάζεψα κάποια χρήματα για τους πρώτους έξι μήνες και έκανα το μεγάλο άλμα».
Η γυναικεία μορφή και τα μηνύματα γυναικείας ενδυνάμωσης αποτελούν βασικό στοιχείο στις πολύχρωμες εικονογραφήσεις της Μαλίκα Φαβρ
Αν και υπέρμαχος του «Less is more», στα έργα της Φαβρ κυριαρχούν το χρώμα και η feel good διάθεση. Πώς παραμένει θετική μέσα σε έναν καθημερινό καταιγισμό από δυσοίωνες ειδήσεις; «Είναι λίγο σαν η ζωή να μιμείται την τέχνη που μιμείται τη ζωή. Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου ένα πολύ αισιόδοξο και θετικό άτομο, οπότε η δημιουργία χαρούμενων έργων μού βγήκε φυσικά. Σε στιγμές όπου αισθάνομαι λίγο πεσμένη ή μελαγχολική, η ζωγραφική γίνεται διέξοδος και τρόπος για να συνέλθω. Η ομορφιά είναι κάτι που θεωρώ απαραίτητο στη ζωή μου: τείνω όχι μόνο να τη ζωγραφίζω αλλά και να περιβάλλομαι από αυτήν, από τα έπιπλα μέχρι τα αντικείμενα και τα λουλούδια, το στούντιό μου είναι ένα πολύχρωμο καταφύγιο, όπως και η γκαρνταρόμπα μου».
Οντως, το ηλιόλουστο στούντιό της στη Βαρκελώνη είναι γεμάτο ιδιαίτερα αντικείμενα και παστέλ αποχρώσεις.
Εκείνη είναι άνετη και χαμογελαστή, αλλά καθόλου γκραντ νταμ, όπως οι γυναίκες που ζωγραφίζει. «Οχι, δεν τους μοιάζω καθόλου. Τις περισσότερες μέρες δουλεύω με τις πιτζάμες και σπάνια βάφομαι», λέει γελώντας και η συζήτηση πηγαίνει στην ενδυνάμωση των γυναικών, ζήτημα για το οποίο στέλνει μηνύματα μέσα από τα έργα της. «Η κοινωνία γίνεται ευτυχώς όλο και πιο ανοιχτή κάθε μέρα που περνάει, αλλά η πρόοδος εξακολουθεί να είναι αργή σε ορισμένα σοβαρά θέματα και η ισότητα είναι ένα από αυτά. Οι γυναίκες πρέπει ακόμη να υπομείνουν πολλά για να φτάσουν στην κορυφή των περισσότερων επαγγελματικών χώρων, συμπεριλαμβανομένου του κόσμου της τέχνης. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μου επικεντρώνεται στην ενδυνάμωση των γυναικών. Κάθε φορά που μια γυναίκα μού λέει ότι την ενέπνευσα για να γίνει εικονογράφος με γεμίζει με χαρά».
Υπάρχει κάποιο έργο της που ξεχωρίζει ως το αγαπημένο της; «Η αφίσα για το Montreux Jazz Festival του 2017 εξακολουθεί να είναι ένα από τα αγαπημένα μου έργα, τόσο σε εννοιολογικό και οπτικό όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο. Oλη η ομάδα αυτού του φεστιβάλ είναι απίστευτα όμορφη και για μένα το ότι ταξίδεψα στο Μοντρέ και έζησα τη μουσική διοργάνωση από μέσα ήταν το κερασάκι στην τούρτα», λέει εξηγώντας μου ότι το μόνο που επιζητά πλέον είναι συνεργασίες που την κάνουν ευτυχισμένη γιατί αυτό τελικά είναι το ζητούμενο πίσω ακόμα και από το πιο λαμπερό εξώφυλλο.
Η Μαλίκα Φαβρ έχει σχεδιάσει πληθώρα εξωφύλλων για το περιοδικό «The New Yorker» και μια σειρά από brands-κολοσσούς.Oι οπτικές ψευδαισθήσεις και τα παιχνίδια με την προοπτική και το χρώμα κάνουν τα έργα της απολύτως αναγνωρίσιμα
«Ειλικρινά, έχω σταματήσει να φαντασιώνομαι ότι θα δουλέψω για τον τάδε ή τον δείνα. Μέσα από τη δουλειά μου έχω συνειδητοποιήσει ότι το αποτέλεσμα μιας συνεργασίας εξαρτάται αποκλειστικά από το πρόσωπο με το οποίο αλληλεπιδράς, όχι από το brand που εκπροσωπεί. Νομίζω ότι η απόλυτη επιθυμία μου σήμερα θα ήταν να δουλέψω για τον εαυτό μου. Είμαι ο πιο δύσκολος πελάτης μου άλλωστε, αλλά και ο αγαπημένος μου», αποκαλύπτει και η αλήθεια είναι πως τελευταία όντως αναλαμβάνει και δημιουργεί projects με την ίδια στο επίκεντρο, όπως το λεύκωμα «Malika Favre: Expanded Edition».
«Είχα μία δεκαετία δουλειάς πίσω μου για να γεμίσω ένα βιβλίο. Η πρώτη έκδοση, παλαιότερα, εξαντλήθηκε μέσα σε λίγους μήνες. Μερικά χρόνια αργότερα πιστέψαμε ότι είχε έρθει η ώρα για μια διευρυμένη έκδοση, η οποία θα περιλάμβανε νέα έργα και θέματα που δεν υπήρχαν στην αρχική, όπως η μόδα ή η φύση. Εχω ξεκινήσει κι έναν μικρό λογαριασμό στο Instagram με όνομα “I can’t afford this but maybe she can”- λίγο βαρύγδουπο, αλλά μου αρέσει. Ισως αυτό να οδηγήσει σε κάτι καινούριο; Τη δική μου σειρά επίπλων, για παράδειγμα; Ενα κορίτσι μπορεί να ονειρεύεται, έτσι δεν είναι;»
