Εξατομικευμένη θεραπεία για τις αγγειακές δυσπλασίες

Νίκος Παρασκευάς, 
Αγγειοχειρουργός Ancien Chef de Clinique des Hôpitaux de Paris 

Ορισμένες αναγνωρίζονται αμέσως μετά τη γέννηση, ενώ άλλες μπορεί να διαγνωστούν αργότερα στην παιδική και εφηβική ηλικία. Δεν γνωρίζουμε την ακριβή αιτιολογία τους αλλά φαίνεται να υπάρχει συσχετισμός με πιθανή έλλειψη επαρκούς οξυγόνωσης σε κάποια περίοδο της εμβρυικής ζωής.

Δεν υπάρχει πάντως κανένας συσχετισμός με κάποιο εξωτερικό παράγοντα κατά την κύηση (λήψη φαρμάκου, διατροφή, συμπεριφορά), οπότε οι γονείς δεν έχουν καμία ευθύνη. Οι αγγειακές δυσπλασίες χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες: Οι φλεβικές δυσπλασίες είναι οι πιο συχνές. Αποτελούνται από ένα πολύπλοκο φλεβικό δίκτυο που μπορεί βρίσκεται κάτω από το δέρμα, μέσα σε ένα μυ ή σε μία άρθρωση (συνήθως το γόνατο). Οι επιπλοκές που προκαλούν είναι συνήθως τοπικές.

Οι αρτηριοφλεβικές δυσπλασίες είναι οι πιο σοβαρές. Αποτελούνται από ανώμαλες επικοινωνίες μεταξύ αρτηριών και φλεβών.

Οι δυσπλασίες των τριχοειδών αγγείων του δέρματος εμφανίζονται κυρίως στο πρόσωπο και έχουν συνήθως κόκκινο χρώμα. Οι δυσπλασίες των λεμφαγγείων είναι σπάνιες και παρουσιάζονται πιο συχνά ως λεμφοίδημα των κάτω άκρων. Υπάρχει ακόμα και σήμερα μια σχετική αβεβαιότητα όσον αφορά τους ασθενείς με αγγειακή δυσπλασία, γιατί οι παθήσεις αυτές είναι σπάνιες και ο ευρύς ιατρικός κόσμος δεν τις γνωρίζει πολύ καλά.

Η ακριβής όμως διάγνωση είναι εξαιρετικά σημαντική για να δοθεί όταν χρειάζεται η κατάλληλη θεραπευτική λύση. Η θεραπεία δεν είναι πάντα απαραίτητη, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα συμπτώματα και το πρόβλημα που προκαλεί η δυσπλασία στα γειτονικά όργανα, όπως επίσης και από τις ενδεχόμενες επιπλοκές που μπορεί να έχει η ίδια η θεραπεία.

Ανάλογα με την περίπτωση, οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν τη φαρμακευτική αγωγή, τη θεραπεία με laser, τη σκληροθεραπεία και τον εμβολισμό και τη χειρουργική επέμβαση.