Ψήφισμα του Ιδρύματος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα για την συμφωνία με τα Σκόπια

Τον προβληματισμό του για τα όσα έχουν ανακοινωθεί γύρω από τη συμφωνία Αθηνών – Σκοπίων για την ονομασία της γειτονικής χώρας, εκφράζει με ανακοίνωσή του το Δ.Σ του Ιδρύματος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα της Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για το κορυφαίο ίδρυμα στη χώρα, που βασική του αποστολή έχει τη διατήρηση και τη διάδοση της μνήμης των αγώνων του Ελληνισμού για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, ιδιαίτερα του Μακεδονικού Αγώνα, καθώς και την επιστημονική μελέτη της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας της Μακεδονίας.
Το Δ.Σ του Ιδρύματος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα συνήλθε την Πέμπτη σε έκτακτη συνεδρίαση όπου τα μέλη του συζήτησαν όλες τις εξελίξεις, επισημαίνοντας παράλληλα πως : “θα συνεχίσει ν' αγωνίζεται με όποιο μέσο διαθέτει προς αποτροπή τετελεσμένων που θα αμαυρώσουν τις θυσίες των Ελλήνων της Μακεδονίας αυτών, καθώς και πως θα διαφυλάξει πάση θυσία την ταυτότητα του Μουσείου του Μακεδονικού Αγώνα”.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Ιδρύματος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης, έχει ως εξής.

“Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα συνήλθε σε έκτακτη συνεδρίαση μετά τις εξελίξεις στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, λαμβάνοντας υπόψη όσα έχουν ανακοινωθεί ή διαρρεύσει στα μέσα ενημέρωσης και επιφυλασσόμενο να επανέλθει μετά την τελική δημοσίοποίηση της πλήρους συμφωνίας που φαίνεται να έχει επιτευχθεί:

Α. Θεωρεί:
ιδιαίτερα αρνητική και επιζήμια για την Ελλάδα και το ελληνικό έθνος την αποδοχή ονομασίας η οποία περιέχει αυτούσιο το όνομα “Μακεδονία”, οι όποιοι προσδιορισμοί και διευκρινίσεις έχουν αξία μόνον στα χαρτιά
απολύτως επιβεβλημένη τη δημοσιοποίηση του πλήρους κειμένου της όποιας συμφωνίας
ιδιαίτερα αρνητική την ονομασία της γλώσσας του γειτονικού κράτους ως «μακεδονικής». Η αποδοχή εκ μέρους της ΠΓΔΜ ότι αυτή εντάσσεται στην οικογένεια των νοτιοσλαβικών γλωσσών δεν συνιστά εκ μέρους τους κάποια υποχώρηση, καθώς ουδέποτε ισχυρίστηκαν ότι η γλώσσα τους έλκει την καταγωγή της από την αρχαία μακεδονική γλώσσα
ιδιαίτερα αρνητική την αποδοχή της ονομασίας της υπηκοότητας του γειτονικού κράτους ως «μακεδονικής», καθώς, ούτως ή άλλως, το άρθρο (4) του συντάγματος του γειτονικού κράτους για την υπηκοότητα των πολιτών του δεν την προσδιορίζει με κάποιο επιθετικό προσδιορισμό, παρά μόνον ορίζει ότι οι πολίτες της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» έχουν την «υπηκοότητα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Ως εκ τούτου, το Δ.Σ. του Ιδρύματος, διαφωνεί ριζικά στην αποδοχή εκ μέρους του ελληνικού κράτους ρύθμισης περί «μακεδονικής» υπηκοότητας, πολύ δε περισσότερο, εάν η χρήση του όρου «μακεδονικός» αφορά και την εθνότητα του σλαβικού πληθυσμού της γειτονικής χώρας, ανεξαρτήτως τυχόν διευκρινιστικών δηλώσεων που στην πραγματικότητα θα είναι κενές ουσιαστικού περιεχομένου.


Β. Εκφράζει την ανησυχία του για:

τη διαφαινόμενη μη άμεση υποβολή της συμφωνίας επί του κεφαλαιώδους αυτού εθνικού ζητήματος στην κρίση του ελληνικού λαού ή στον έλεγχο του εθνικού κοινοβουλίου
την παροχή μακρού χρόνου για την υλοποίηση ιδιαίτερα σημαντικών δεσμεύσεων της γειτονικής χώρας, βάρους ίσου με αυτό του ονόματος, με τον κίνδυνο στο μεσοδιάστημα να δημιουργηθούν τετελεσμένα γεγονότα τα οποία, σε περίπτωση μη τήρησης των συμπεφωνημένων, δεν θα είναι δυνατόν να ανατραπούν
την ανάθεση σε επιτροπή της εξέτασης ζητημάτων χρήσης του επιθετικού προσδιορισμού «Μακεδονικός» για εμπορικούς και άλλους σκοπούς, χωρίς σαφές περίγραμμα, αλλά και χωρίς την ύπαρξη πρόνοιας για την περίπτωση μη επίτευξης συμφωνίας επί του συνόλου ή και μέρους αυτών.

Γ. Επισημαίνει:
ότι ακόμη και τυχόν θετικά στοιχεία μίας συμφωνίας, όπως η αποδοχή από πλευράς ΠΓΔΜ για την έναντι πάντων (erga omnes) χρήση της ονομασίας, όπως επίσης και η αποστασιοποίησή της από την αρχαία μακεδονική ιστορία και κληρονομιά, την οποία εξάλλου ανεπιτυχώς διεκδικούσε, δεν είναι δυνατόν να καλύψουν λάθη ή άγνοια. Το ιδεολόγημα του «Μακεδονισμού» και της «Μεγάλης Μακεδονίας», κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους καθώς και ο αλυτρωτισμός, κυρίως του 19ου και 20ού αιώνα, αποτελούν ζητήματα που, εξ όσων έχουν δημοσιευθεί, δεν φαίνεται να αντιμετωπίζονται από τη συμφωνία, αλλά αντιθέτως αναγνωρίζονται ως μέρος της ιστορικής τους κληρονομιάς με το 7ο άρθρο της. Τέτοια παραδοχή αναιρεί τις ελληνικές επιστημονικές επιφυλάξεις 150 ετών.

Δ. Δηλώνει:
πως, τιμώντας την ιστορική κληρονομιά των προγόνων μας, την οποία έχει ταχθεί να διαφυλάξει και να αναδείξει, θα συνεχίσει να αγωνίζεται με όποιο μέσο διαθέτει προς αποτροπή τετελεσμένων που θα αμαυρώσουν τις θυσίες αυτών, καθώς και πως θα διαφυλάξει πάση θυσία την ταυτότητα του Μουσείου του Μακεδονικού Αγώνα”