Ελένη Μαραγκάκη: Η αισιόδοξη διοικήτρια του νοσοκομείου Μεταξά

«H υγεία είναι ανεκτίμητο αγαθό, αλλά έχει… κόστος»: με αυτή τη φράση υποδεχόταν τους φοιτητές του στην Προβηγκία ένας Γάλλος καθηγητής Οικονομικών της Υγείας και αξιωματούχος του συστήματος υγείας της χώρας, στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα για το Δίκαιο της Υγείας, στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Μια 15ετία αργότερα η πιο… καλή φοιτήτρια του τμήματος προσπαθεί από τον 2ο όροφο του αντικαρκινικού νοσοκομείου «Μεταξά» να ισορροπήσει ανάμεσα στην επαχθή οικονομική πραγματικότητα που επιβάλλεται λόγω του μνημονίου στο νοσοκομείο και τη διαφύλαξη του ανεκτίμητου αγαθού της υγείας.

Η δικηγόρος, κυρία Ελένη Μαραγκάκη είναι διοικητής από τον περασμένο Οκτώβριο στο αντικαρκινικό νοσοκομείο του Πειραιά, ένα εξειδικευμένο νοσοκομείο 450 κλινών που ουσιαστικά σηκώνει το βάρος πολύ μεγαλύτερης υγειονομικής κάλυψης από εκείνη που αντιστοιχεί στη γεωγραφική του θέση. Μάλιστα η νεόκοπη διοικητής θα μπορούσε να διεκδικήσει μια θέση ανάμεσα στις νεότερες ηλικιακά διοικήτριες δημόσιου νοσοκομείου στη χώρα μας καθώς πριν από ένα μήνα συμπλήρωσε τα 36 χρόνια της.

Ο «Καπετάνιος» και η διοικητής

Από τον περασμένο Οκτώβριο η κυρία Μαραγκάκη διαπιστώνει με ποιο τρόπο η οικονομική κρίση επηρεάζει την ιατρική δραστηριότητα. Η ίδια επί μια επταετία διερευνούσε πως η ηθική και το δίκαιο παρεμβαίνουν στην άσκηση του ιατρικού λειτουργήματος. Η διατριβή της με θέμα «Ιατρική Δεοντολογία και Ποινικό Δίκαιο», που παρουσιάστηκε την περασμένη Δευτέρα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, ήταν η αφορμή να ανταλλάξουν προβληματισμούς και απόψεις πολλοί εκπρόσωποι του ιατρικού και του νομικού κόσμου. Άλλωστε, όπως σχολίαζαν πολλοί από τους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση, η διατριβή ολοκληρώθηκε στο σωστό timing. Η ιατρική ευθύνη, τόσο η πειθαρχική, όσο και η ποινική ευθύνη των ιατρών, βρίσκεται σε κομβικό σημείο μετά την απόφαση του υπουργού Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδου να αναθέσει τον έλεγχο και την εφαρμογή τέτοιων ζητημάτων στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο. Η ίδια ευχαρίστησε τους πολιτικούς προϊσταμένους της από το υπουργείο Υγείας, που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση όπως και την κυρία Πατρίνα Παπαρηγοπούλου, από τον Συνήγορο του Πολίτη, αλλά και για την «εμπιστοσύνη με την οποία με τιμήσατε όλα αυτά τα χρόνια» όπως υπογράμμισε. Την πιο μεγάλη ευχαριστία επιφύλαξε όμως για τον κ. Γιώργο Βαρδινογιάννη, τον «Καπετάνιο», όπως είπε, που παρακολούθησε την ομιλία της, μαζί με την οικογένειά της.

Από τον Συνήγορο του Πολίτη στο ΕΣΥ

Η διοίκηση νοσοκομείων δεν περιλαμβανόταν στα σχέδια της, όταν ολοκλήρωνε το μεταπτυχιακό της στο Δίκαιο της Υγείας στη Γαλλία. Η δραστήρια, Κεφαλλονίτισσα αλλά και με κρητικές ρίζες νομικός, επιστρέφοντας το 2001 στην Ελλάδα, εργάστηκε ως δικηγόρος και το 2003 τοποθετήθηκε στον Συνήγορο του Πολίτη. Επί έξι χρόνια μελετούσε υποθέσεις στον Κύκλο Κοινωνικής Προστασίας του Συνηγόρου, εφαρμόζοντας ουσιαστικά το Δίκαιο της Υγείας. Πριν κατεβεί στο… λιμάνι βρισκόταν στον 1ο όροφο του υπουργείου Υγείας στην οδό Αριστοτέλους όπου εργαζόταν ως σύμβουλος αρχικά της κυρίας Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου και τώρα του κ. Ανδρέα Λοβέρδου.

Η 36χρονη νομικός αντιμετωπίζει την παρθενική θητεία της στο ΕΣΥ ως το μεγάλο προσωπικό της στοίχημα: «Καλούμαι να υποβάλω την ιατρική δραστηριότητα σε οικονομικούς περιορισμούς. Ο προϋπολογισμός μας έχει πέσει στο μισό σε σύγκριση με πέρυσι. Οι ασθενείς όμως οφείλουν να λάβουν τις ίδιες υπηρεσίες υγείας. Το έργο μου είναι πραγματικά δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο» προσδιορίζει το πλαίσιο εντός του οποίου λαμβάνει αποφάσεις στο «Μεταξά».

Θεωρεί τον εαυτό της τυχερό που ανέλαβε τη διοίκηση του συγκεκριμένου νοσοκομείου. «Καταρχήν, γιατί έχει να επιδείξει υψηλό επίπεδο ιατρικών υπηρεσιών, σε συνδυασμό με ένα υψηλότατο επίπεδο νοσηλευτικών υπηρεσιών, παρά τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού» εξηγεί. Πληγή του νοσοκομείου είναι η έλλειψη μηχανημάτων αναγκαίων για την αντικαρκινική θεραπεία. Στη διάρκεια της θητείας της έχει επιδοθεί σε αγώνα δρόμου για την ολοκλήρωση των διαγωνισμών και την ένταξή τους στο ΕΣΠΑ. Κατάφερε να κόψει το νήμα – περιμένει τον σωτήριο εξοπλισμό.

Κάνε το όπως η… Γαλλία

Σε αντίθεση όμως με τα μεγάλα θέματα, τα μικρά και καθημερινά στη λειτουργία του νοσοκομείου δεν προχωρούν εύκολα. «Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι στον τομέα των προμηθειών υλικών και των συμβάσεων παροχής υπηρεσιών» παραδέχεται. Οι εργαζόμενοι το γνωρίζουν καλά –άλλωστε εκείνοι ενημερώνουν τους ασθενείς ότι θα μείνουν χωρίς φάρμακα ή άλλα αναγκαία για τη φροντίδα τους υλικά. Εκείνη, πάντως, επιμένει πως η συρρίκνωση των δαπανών, χωρίς τη συρρίκνωση των υπηρεσιών υγείας, είναι εφικτός στόχος. Επικαλείται το παράδειγμα της Γαλλίας που όπως λέει βίωσε η ίδια: «Το 1996 πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη μεταρρύθμιση με στόχο τον μετριασμό των δαπανών στην υγεία και κοινωνική ασφάλιση, με μέτρα αντίστοιχα με αυτά που στη χώρα μας προσπαθούμε να λάβουμε τώρα. Και τα κατάφεραν. Γιατί όχι κι εμείς; Δεδομένου ότι διαθέτουμε πλέον τόσα εργαλεία οργάνωσης και παρακολούθησης των υπηρεσιών υγείας!» καταλήγει.