Κάποιο άγνωστο ίνδαλμα των μπουζουκόβιων απεβίωσε και εχουν γραφτεί κοντά στα 100 σχόλια για τη καλλιτεχνικη απώλεια. Δεν είναι σίγουρο αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει κανείς με την αντίδραση αυτή από ένα λαό που δεν μπορεί να αποβάλλει την Ανατολίτικη επιρροή της σκλαβιάς του για 400 χρόνια. "Rule Britannia, rule the waves; Britons never will be slaves" James Thomson Η διαφορά στη νοοτροπια των δύο λαών είναι τεράστια
Βρε ανεγκέφαλη, ο Χάρης πάνω απ’ όλα ήταν φίλος! Στάθηκε σε πολλά παιδιά όταν ένιωθαν μοναξιά και νοσταλγία! Ήταν ένας κύριος που στήριζε τα ελληνόπουλα της διασποράς! Και μην αρχίσεις ότι όσοι σπουδάζουν στο εξωτερικό είναι προνομιούχοι! Ισχύει για κάποιους αυτό αλλά υπάρχουν και πάρα πολλά παιδιά άξια και εργατικά που ζουν έξω και τους λείπει η πατρίδα τους! Ο Χάρης ήταν μια πατρική φιγούρα που του συνέδεε με την πατρίδα τους!
Αναμνήσεις από 1990, φοιτητικά χρόνια...Live στο Marquee Eric Clapton κιθάρα και Phil Collins πιάνο ( ανεπανάληπτοι!!!) και μετά Elysee γιά ξεφάντωμα greek style!.....( Τώρα , τα θολοκουλτουριάρικα κομπλεξικά που γράφουν παρακάτω αηδίες, προφανώς το μόνο που έκαναν στα φοιτητικά τους χρόνια στο Πασοκιστάν, ήταν συνελεύσεις, αφισσοκολήσεις και καταλήψεις και μετά...θεσούλα 3,60 στο Δημόσιο και ξύσιμο. Αιντε περαστικά , ναυάγια....)
Πες τα....! Μας ζάλησαν πια, δεν διαβάζαμε, δεν πηγαίναμε θέατρο, όπερα κτλ.. παντού πηγαίναμε ΚΑΙ μπουζούκια.
Όλοι οι άρχοντες οι διαβασμένοι πυροδότησαν την ανάπτυξη της Ελλάδας σε βαθμό που σήμερα είμαστε παγκόσμια δύναμη.
Υπέροχος άρχοντας της λονδρέζικης νύχτας. Εάν πήγαινες να τον δεις, θα ξαναπήγαινες. Και ξανά. Η διασκέδαση για τον Χάρη ήταν η προσφορά στο κοινό του. Όλοι φίλοι του γίνονταν, αργά ή γρήγορα. Κι έτσι τραγουδούσε σε κοινό φίλων και γινόταν το έλα να δεις. Όποιοι κακεντρεχείς μιλάνε υποτιμητικά γι'αυτόν εδώ μέσα και για το εάν διάβαζαν οι Έλληνες στο Λονδίνο δεν ξέρουν τι λένε. ΚΑΙ διαβάζαμε, ΚΑΙ είμασταν φίλοι του Χάρη τις νύχτες, Ελιζέ και Αριζόνα σε κλειστό κύκλο για πολύ αργά. Με εξαιρετικό πρόγραμμα υπέροχων ελληνικών τραγουδιών, πάντα, από Χατζηδάκη μέχρι Μαργαρίτη. Ανεπανάληπτος κι αξέχαστος.
..α ρε Χάρη..πόσες αναμνήσεις. Πόσα Σαββατόβραδα τα σπάγαμε μαζί σου. Τα καλυτερα χρόνια της ζωης μου. Ένα Λονδίνο στα καλύτερά του. Τώρα θα πας να βρεις τον Γιάννη...Καλο ταξιδι.
«Δεν έχω να σου δώσω παλάτια και λεφτά, εσυ αν έχεις πλούτη εγώ έχω ... μετρητά» Καλό ταξίδι Μεγάλε Χάρη !!
όταν έπρεπε διαβάζαμε κίολας...και πετύχαμε ...και δε γίναμε μονόπλευροι κομπλεξικοί σαν κι εσενα να κρίνουμε το πόσο χρόνο αφιερώσαμε στις σπουδές μας απο τον τρόπο διασκέδασης που επιλέγαμε...δηλαδή οι φοιτητές στην Ελλάδε δεν εβγαιναν και δε διασκεδαζαν?.....καημένοι όλοι σας κομπλεξικοί
Ασε μεγαλε οι περισσοτεροι διαβαστεροι με τα λεφτα το μπαμπα τους που καναμε ΜΗΝΕΣ να τους δουμε σε lectures και labs. Οταν πετας 2 και 3 χιλιαρικα λιρες τη βραδυα στους τελειωμενους με τα γυψινα πιατα το τελευταιο που σε νοιαζει ειναι να διαβασεις...
Φόρτωση περισσότερων σχολίων
Χάρη, για πάντα θα ζεις στις αναμνήσεις μαs. O Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου, ένα ευχαριστώ.