Αλ Ζαρρό, ο θρύλος της αμερικανικής τζαζ πέθανε σε ηλικία 76 ετών

Ο Αλ Ζαρρό, ο θρυλικός τραγουδιστής της αμερικανικής τζαζ, ο οποίος τιμήθηκε επτά φορές με Βραβεία Grammy πέθανε σήμερα σε ηλικία 76 ετών, ανακοίνωσε ο ατζέντης του.
Ο μαύρος τραγουδιστής με το εκλεκτικό ρεπερτόριο, από τζαζ έως ποπ, σόουλ και φανκ, πέθανε σε νοσοκομείο του Λος Άντζελες όπου είχε εισαχθεί πρόσφατα, μερικές ημέρες αφότου ανακοίνωσε ότι ακυρώνει προγραμματισμένες περιοδείες του και ότι αποσύρεται λόγω εξάντλησης.


Ο Αλ Ζαρρό έσβησε λίγες ώρες πριν από την αποψινή τελετή απονομής των βραβείων Grammy, των μεγαλύτερων μουσικών βραβείων στις ΗΠΑ.

Γεννημένος στις 12 Μαρτίου του 1940 στο Μιλγουόκι, ο διάσημος τζαζίστας ήταν γιος πάστορα και μιας μουσικού που έπαιζε πιάνο στην εκκλησία. Πολύ νέος αρχίζει να τραγουδά στα μπαρ της γενέτειράς του όπου η φωνή του δεν περνά απαρατήρητη. Στη συνέχεια σπουδάζει ψυχολογία χωρίς να αφήσει το τραγούδι.


Αρχίζει να γίνεται γνωστός στο Λος Άντζελες, στη Νέα Υόρκη και στην τηλεόραση. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 γράφει δικά του τραγούδια που θα τα περιλαμβάνει πάντα στο ρεπερτόριό του όπως τα "Lock all the gates" και "Sweet potato pie".

Εμφανίζεται στο κλαμπ Troubadour του Χόλιγουντ, όπου γνωρίζει τέτοια επιτυχία που εντάσσεται πλέον στη δισκογραφική εταιρία Warner Brothers.
Ο δίσκος "Breaking away" το 1981, που βασίζεται πάνω σε αυτοσχεδιασμούς στη τζαζ, τον κάνει διάσημο.

Το 2009 έβγαλε ένα άλμπουμ "Very best of", στο οποίο υπήρχαν τραγούδια σταθμοί όπως τα "Boogie Down", "Moonlighting" και "We're in This Love Together".

Συνέχιζε τις εμφανίσεις του, συγκεκριμένα τον περασμένο Νοέμβριο στο Blue Note Jazz Festival του Παρισιού. Τον Απρίλιο του 2016, ήταν ανάμεσα στους καλλιτέχνες που είχαν προσκληθεί από τον Μπαράκ και τη Μισέλ Ομπάμα για να δώσουν συναυλία στον Λευκό Οίκο.
Ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του αναφέρει μεταξύ άλλων: "Θα μας λείψει. Η δεύτερη προτεραιότητα στη ζωή του ήταν η μουσική. Δεν υπήρχε τρίτη προτεραιότητα. Μακράν πρώτη του προτεραιότητα ήταν να θεραπεύει και να παρηγορεί αυτούς που υποφέρουν.

Είτε ήταν συναισθηματικός πόνος ή σωματική δυσφορία ή οποιαδήποτε άλλη αιτία πόνου, έπρεπε να μας καθησυχάζει και να μας ηρεμεί. Έπρεπε να δει ένα ζεστό χαμόγελο εκεί όπου δεν υπήρχε πριν. Το τραγούδι ήταν απλά το εργαλείο του για να το πετύχει".